<$BlogRSDUrl$>

zondag, november 30, 2003

Zucht.......strand 

Gisteren ben ik vanuit Phnom Penh aangekomen in Sihanoukville. 's Morgens om kwart voor 7 werd ik opgepikt bij mijn hotelletje met een minivan en naar het busstation gebracht. Nouja, busstation. Gewoon een soort restaurantje waar je ook kaartjes kon kopen en waar een paar bussen langs de stoep geparkeerd stonden. Nu had ik via mijn hotel een kaartje geregeld voor 3 US, maar ik had geen plaats toegewezen gekregen en dat zorgde bij het instappen voor nogal wat geharrewar. In eerste instantie ging iedereen maar ergens zitten totdat er iemand zo wakker was, en die had een plaatsnummer. Toen vond er in de bus een soort volksverhuizing plaats. Om iets voor half 8 vertrokken we dan. En ik we waren nog geen 10 minuten op weg of ik moest al naar het toilet. Echt weer iets voor mij en het duurde nog bijna 1,5 uur voordat we een stop hadden. Tegen die tijd stond ik dus al op knappen. En dan maakt het niet meer uit dat je op een squattoilet moet en dat het niet al te schoon is (alhoewel ik in Vietnam veel erger heb meegemaakt). Na die stop zat ik een stuk geruster in de bus en rond half 12 waren we in Sihanoukville. Bij het busstation heb ik een Honda genomen naar het Orchid (of Orchidee op zijn Frans) Guesthouse en daar zit ik dan ook heerlijk 4 nachtjes. Ik betaal hier 14 US inclusief een uitgebreid ontbijtje en het strand is op 200 meter hiervandaan, want in Sihanoukville zijn er geen guesthouses en hotelletjes op/aan het strand. Gisterenmiddag heb ik dus even heerlijk een paar uurtjes op het strand doorgebracht en bij terugkomst bij Orchid raakte ik in gesprek met een meisje wat ik ook had gezien op de boot van Siem Reap naar Phnom Penh. Wij lekker kletsen in het Engels en wat bleek, ze woont gewoon bij mij om de hoek, ook in Amsterdam. Zij, Marjos, en haar vriendin, Martine, en ik zijn gisterenavond even op het strand wat wezen eten. Tenminste, zij zijn wat wezen eten en ik heb lekker meegeborreld wat ik had al wat gegeten.

Vanmorgen wilde ik uitslapen, maar nee hoor, ik werd weer gewoon om 6 uur wakker (en ik krijg dat verdorie niet uit mijn systeem). Even heel relaxed ontbeten en bij het ontbijt raakte ik in gesprek met Jasmine. Dat begon ook weer in het Engels, maar kon later gewoon in het Nederlands vervolgd worden, want Jasmine is dan wel Zwitsers, maar ze spreekt Nederlands omdat ze een Nederlandse moeder heeft. Het zit hier in dit guesthouse blijkbaar vol met Nederlanders. Ook de eigenaar blijkt een Nederlander te zijn! Naderhand schoven ook Marjos en Martine bij het ontbijt aan en na een tijdje te hebben gekletst zijn we halverwege de ochtend lekker naar het strand gegaan. Toch wel een vreemd idee hoor, dat je dan in Cambodja aan het strand ligt; bij strand denk je eerder aan Spanje, Griekenland of Bali ofzo, maar niet meteen aan Cambodja. Het is overigens geen strand zoals je die in Thailand vindt, maar er zijn wel verkoopstertjes van fruit, armbandjes, sarongs, sjaaltjes, etc. maar het strand is nog redelijk onbedorven en dat heeft zeker zo zijn charme. Overigens zal dat over een paar jaar wel anders zijn aangezien er plannen zijn om hier een paar grote resorts aan het strand neer te zetten en een golfbaan te bouwen. Maar we hebben met zijn viertjes heerlijk een dagje aan het strand vertoefd, voor 1 US p.p. een superfruitsalade gegeten uit een plastic zakje met een satestokje en daarna voor 0,25 US een soort cocoskoekjes gegeten gemaakt van rijstenvellen, verse cocos, geraspte pinda's en nog iets. Erg lekker, dus ik heb er gewoon 2 genomen. Zo direct gaan we met zijn 4-tjes weer naar het strand om daar gezeten in van die walgelijk luie stoelen een hapje te gaan eten en een Angkor biertje te gaan drinken. Het wordt dus een hele vervelende avond...hahahahaha.....

vrijdag, november 28, 2003

Killing Fields........ 

Vanmorgen was ik spontaan rond een uur of wakker. Ik weet niet wat het is, maar ik blijf vroeg wakker worden. Nouja, kan ik tenminste op mijn gemak douchen, mijn spullen pakken en uitchecken, want ik heb besloten niet nog een nachtje in dit hotel te verblijven. Gisterenmiddag, toen ik een beetje door de buurt aan het banjeren was, kwam ik een veel leuker hotelletje tegen. Het is pas een jaar oud, en de kamers zijn echt veel leuker en superschoon! En na een babbeltje ging de prijs ook naar beneden van 15 naar 12 dollar, hetzelfde als wat ik voor afgelopen nacht heb betaald. Vanmorgen dus ingechecked in het Indochine II hotel. Nadat ik daar mijn spullen had gedropt heb ik daar meteen maar even een ontbijtje genomen. Voor het eerst sinds lange tijd zag ik weer muesli met yoghurt en vruchten op het menu staan en ik moet natuurlijk wel regelmatig vitaminen eten!

Ook heb ik meteen bij het hotel mijn busticket voor morgen geregeld naar Sihanoukville, kost 3,- dollar. Ook had ik geregeld dat ik met weer een Hondaboy een dagje zou rondtuffen langs allerlei bezienswaardigheden, van ca. 8.30 tot 17.00 uur voor 7,- dollar. Het plan voor deze dag:
- Killing Fields
- S21, de voormalige gevangenis van waaruit de Rode Khmer gevangenen naar de killing fields brachten om daar te worden geexecuteerd. Hier moest ik dan om ca. 10 uur zijn, want dat zou er een video vertoond worden, die maar 2x per dag wordt vertoond.
- The Old Market
- The Royal Palace & Silver Pagode
- The National Museum.
Een heel programma dus.

Omdat we wat later vertrokken dan gepland, stelde ik voor om eerst naar S21 te gaan en aansluitend naar de Killing Fields, maar Hondaboy zei dat ik echt om 10 uur wel bij S21 zou zijn. Oke, dus eerst naar de Killing Fields. Deze liggen ongeveer op 16 km van het centrum van Phnom Penh. Dat is een afstand die je dus zo hebt afgelegd, denk je dan. Fout gedacht. De eerste paar km gingen door het drukke stadsverkeer; echt alles rijdt hier dwars door elkaar heen, voorrangsregels bestaan hier niet. En hij scheurde echt als een gek, af en tot bijna 60! En als je dan nog zelfs rijdt oke, maar als je achterop zit en dan in het chaotische verkeer van Phnom Penh rijdt, dan voelt dat niet echt prettig. Ik sprak hem er diverse malen over aan maar hij hoorde mij niet of begreep mij niet of wilde mij niet begrijpen. Na een kwartiertje of zo waren wij buiten Phnom Penh en bij een t-splitsing sloegen af. Het verkeer was een stuk rustiger, maar dat betekende niet dat hij ook rustiger ging rijden en tot overmaat van ramp ging het asfalt over in een onverharde weg, met kuilen, stenen, etc. Het werd dus een soort 4x4 rijden, maar dan op 2 wielen. En scheuren dat die gozer af en toe deed en als ik er wat van zei ging hij eventjes iets langzamer rijden, maar daarna vergat hij meteen weer dat ik ook nog achterop zat. Na een soort van dodenrit, vlak langs passerende vrachtwagens enzo, kwamen we dan uiteindelijk bij de Killing Fields.

De Killing Fields van Choeung Ek is de plek waar tijdens het regime van de Rode Khmer van Pol Pot tussen 1975 en 1978 zo'n 17.000 mensen op beestachtige wijze zijn gemarteld en vermoord en daarna op de Killing Fields van Choeung Ek in massagraven zijn begraven. Er zijn hier 129 massagraven en 43 van deze graven zijn opgegraven. De overblijfselen en dan met name de schedels zijn, van bijna 9.000 mensen zijn in een herdenkings stupa geplaatst achter glas. En dat is echt heel bizar om te zien. En ook is het heel bizar om rond te lopen tussen de opgegraven massagraven met de wetenschap dat hier duizenden mensen op echt beestachtige wijze om het leven zijn gebracht. Het geheel maakte wel erg veel indruk op mij.

Hondaboy had gezegd dat ik aan 5 minuutjes hier wel voldoende zou hebben. Hij zat ook steeds op zijn horloge te kijken. Toen wist ik nog niet waarom. Maar ik ga niet eerst een soort highway from hell rijden achter op een Honda om dan slechts 5 minuten rond te kijken. Dat dacht ik dus niet. Ik heb dus even mijn tijd genomen om alles in mij op te nemen en om op mij in te laten werken. Daarna moesten wij dus weer terug naar Phnom Penh. Hondaboy zei nu opeens dat we S21 niet meer zouden halen, maar dat ie mij naar het Royal Palace zou brengen. Ook goed, dan gooien we de planning om: eerst Royal Palace en Silver Pagode, daarna de markt (kan ik daar mooi meteen even lunchen) en dan in de middag naar S21, want om 3 uur vertonen ze daar nogmaals de video.

Na diezelfde weg weg terug te hebben overleefd (alhoewel mijn achterwerk daar iets anders over denkt!) kwamen wij om kwart voor 11 bij het Royal Palace. Met Hondaboy afgesproken dat ik hem vlak bij het hotel weer zou treffen, dan was volgens hem om de hoek! En hij zat maar op zijn horloge te kijken en ging erg gehaast weg. Ik wist nog steeds niet waarom. Ik een kaartje gekocht voor 2 dollar en ik moest ook nog 3 dollar betalen omdat ik een camera mee nam naar binnen! Ben ik nog geen 5 minuten binnen, komt er een bewaker naar mij toe die mijn verteld dat ik weg moet want de boel sluit om 11 uur! Nou, daar zakt toch je broek vanaf! En Hondaboy wist dat dus. De lul! Hij dropt mij gewoon en smeert 'm dan lekker. Ik was me daar toch even een partij pissig van. Gelukkig kon ik na wat discussie diezelfde middag nog terugkomen bij het paleis zonder een nieuw kaartje te kopen. En wat bleek, het hotel zat dus even helemaal niet om de hoek, het was nog een klere-end lopen! Wat wel om de hoek zat was het nationaal museum, dus daar ben ik maar even naar toe geweest en daarna ben ik langs de rivier gaan lopen en ben ik ergens neergeploft om een hapje te gaan eten. Hondaboy kon wat mij betreft in de stront zakken en ik zou 'm lekker op mij laten wachten.

Na de lunch ben ik verder teruggelopen naar het hotel en de receptionist was erg bezorgd. Hondaboy was nl. teruggekomen en toen hij vroeg waar ik was, zei hij dat hij mij had afgezet bij het paleis en dat ie nu een ander klantje had. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. Als ik een Hondaboy regel voor een hele dag, dan houdt dat in dat hij de hele dag tot mijn beschikking staat en niet dat hij dus in de tussentijd ook nog even een ander klantje ergens naar toe gaat brengen. Nu wist ik dus waarom hij steeds op zijn horloge keek. Hij had een afspraak met iemand anders. Ik heb mijn beklag gedaan bij het hotel en ze vertelde mij dat ze pas sinds een paar dagen met hem werken; met de andere jongens hadden ze nog nooit problemen gehad. Ik was eigenlijk ook niet meer van plan om Hondaboy uberhaupt te gaan betalen. Hij zal nog wel langskomen voor zijn centen, maar dan heeft ie nog een appeltje te schillen met mij!

Enfin, ik heb die middag een andere Hondaboy geregeld en deze reeds heerlijk rustig en veilig (voor zover je kan praten van veilig rijden hier in Phnom Penh). En deze Hondaboy bleeft wel netjes op mij te wachten om mij weer naar het volgende adres te brengen. En deze kost mij voor een middagje maar 2,25 dollar.

Rond 2 uur was ik bij Tuol Sleng Museum oftewel S21. Hier heb ik een gids genomen, dit op aanraden van 2 Canadezen (Bruce en Fraser) die ik vanmorgen sprak in het hotel. En dat was geen slecht plan. Deze gids vertelde mij dat het gebouw waarin het museum is gevestigd een voormalige school is geweest, maar dat deze in 1975 door de Rode Khmer is omgedoopt tot S21. En al gauw werd deze gevangenis een van de grootste martelplaatsen van Rode Khmer. Allereerst liet zij, mijn gids, mij een aantal schoollokalen zien waarin hoog gerangschikte Khmerleden gevangen hebben gezeten; de Khmer martelden en vermoorden ook hun eigen volgelingen. Deze Khmerleden zijn in 1976 door de Khmer vermoord en een week later werden zij door de Vietnamezen gevonden. In elk lokaal staat het originele bed waarop deze gevangen lagen en hing ook een foto van hoe de vermoorde gevangene werd aangetroffen en dat ziet er niet echt prettig uit. In het 2e gebouw waren in elke schoollokaal 12 afzonderlijke cellen gebouwd waar een gevangene in werd vastgeketend met kettingen aan hun enkel. In het 3e gebouw is in elk lokaal een gallerij met foto's van een groot deel van de gevangenen die hier hebben vastgezeten en uiteindelijk zijn vermoord op Choeung Ek. Dit is echt heel bizar; de Khmer nam van iedere gevangene een foto zodat, mochten ze ontsnappen, ze makkelijk te herkennen waren. Ook werd er prikkeldraad voor de ramen en de gallerij gespannen, zodat gevangen niet vanaf de 3e verdieping zouden springen om zelfmoord te plegen. Ze moesten blijven leven zodat ze gemarteld konden worden. Op sommige foto's zie je dat er dus ook kinderen, baby's zelfs, gevangen werden gehouden. En ik ga hier maar niet vertellen wat de Khmer deed met deze kinderen. Dat is echt te bizar. Slechts 7 mensen hebben S21 overleefd! Mijn gids vertelde dat zij zelf 3 familieleden heeft verloren. Haar vader, broer en haar zus. Haar vader is spoorloos verdwenen en haar broer en zus zijn door de Rode Khmer opgepakt en te werk gesteld in de rijstvelden. Zij heeft nooit meer wat van ze vernomen. Zij en haar moeder zijn uit Phnom Penh gevlucht naar een provincie in het zuidoosten. Het heeft ze een maand gekost om hier te voet (!) te komen en toen nog eens 2 weken om de grens over te steken naar Vietnam; ze konden alleen maar 's nachts lopen omdat het overdag niet veilig was. Daar heeft zij 2 jaar in een vluchtelingenkamp gezeten. Van haar vader, broer en zus heeft zij nooit meer iets vernomen en ze vermoedt dat ze ergens in een van de massagraven in Cambodja liggen en in Cambodja zijn ruim 19.000 (!) massagraven! Van zo'n verhaal word je toch wel even stil.....

Om 3 uur ben ik de film gaan kijken. Het vertelt het verhaal van een man en een vrouw die van elkaar gescheiden werden vanwege het regime en elkaar brieven schreven en vanwege die brieven zijn zij uiteindelijk opgepakt en uiteindelijk vermoord of beter gezegd afgeslacht. Ik moet zeggen erg indrukwekkend en hier werd ik toch wel erg somber van. Ik heb naderhand nog even buiten gezeten om bij te komen en daarna heb ik deze deprimerende omgeving verlaten.....

In stilte ben ik achterop de Honda naar de Silver Pagode/Royal Palace gereden. Pas daar kon ik hetgeen ik gezien had een beetje van me afzetten....

Lilian, Jean en Esther heb ik trouwens niet meer getroffen. Ook zij waren niet zo blij met het Dara Reang Sey hotel en hebben besloten ergens anders te slapen. Ik kreeg een e-mailtje dat zij morgen naar Koh Samui vertrekken en misschien zie wij elkaar daar over een paar dagen, alhoewel ik denk dat als ik aankom, zij alweer weg zijn of bijna weg gaan. Ach ik zie wel. Ik ga morgen in ieder geval naar Sihanoukville (moet ik weer om half zes op, want d bus vertrekt om kwart voor 7...:-(

donderdag, november 27, 2003

Even ter info 

Ik zag zojuist op mijn log dat mijn gastenboek weer werkt (dacht dat het nooit meer goed zou komen) dus er kan weer in gekliederd worden.....

Vroeg bootje! 

Pfff....vanmorgen werd ik om 4 uur, ja om 4 uur wakker en dat zonder wekker en 1,5 uur te vroeg. Mijn wekker stond nl. op half 6 omdat ik om 6 uur zou worden opgepikt door het minibusje wat mij naar de pier zou brengen vanwaar de boot naar Phnom Penh vertrekt. Om 4 uur heb ik me nog maar een keertje omgedraaid en ben ik in slaap gevallen, maar ik werd prompt om 5 uur weer wakker! Toen er maar uit gegaan; dan kon ik in ieder geval op mijn dooie akkertje even een douche nemen en mijn spullen pakken en uitchecken. Om iets voor 6 uur stond ik klaar en het busje kwam al vrij snel en was al helemaal volgepakt met mensen en rugzakken, maar die van mij kon er nog net bij. En toen op weg naar de pier. Het eerste stuk gaat via een prima stukje weg. Oke, het is dan wel een slingerweggetje door een dorpje en gaat langs de rivier, maar hij is tenminste van asfalt. Als we vlak bij het Tonle Sap zijn (dat is een meer) dan verandert die weg in een zandpad met kuilen, hobbels, stenen, etc. De laatste 20 minuten werden wij met zijn allen dus flink door elkaar geschud in dat busje. En als je bij de pier (nouja pier) aankomt, dan is de chaos alleen nog maar groter; tientallen brommer die klanten afzetten, minibusje en zelfs een grote touringcar. En al die mensen moeten dus op die boot. Nou lijkt die boot op een foto best wel groot, maar in werkelijkheid valt dat wel een beetje tegen. Ze verkopen ook duidelijk meer kaartjes dan zitplaatsen, maar het was niet te druk gelukkig. Binnen was het bloedheet en buiten op het overdekte dek was het prima uit te houden. Nadat ik mijn zitplaatsje langs de reling had gevonden, was het inmiddels tijd voor een ontbijtje bestaande uit stokbrood met smeerkaas (ja, ze verkopen hier ook La Vache Qui Rit!). En daar zit je dan met tientallen andere backpackers en iedereen zit aan een stokbroodje met smeerkaas alsof het afgesproken was. Het was de bedoeling dat de boot om 7 uur zou vertrekken, maar dat werd uiteindelijk pas half 8. Het eerste stuk van de trip gaat nog langs een soort mangrove en het drijvende dorp. In dit dorp wonen overigens geen Cambodjanen maar Vietnamezen. En dat was ook wel te zien aan de hoeden. Het 2e deel gaat over het meer, wat eigenlijk meer een soort binnenzee is dan dat je kan spreken van een meer, want de overkant kan je echt niet zien. Dat deel is dus heel saai en in de tussentijd heb ik dus boek nummer 4 uit kunnen lezen. Shit, nou moet ik weer een nieuw boek zien te vinden. Het 3e en laatste deel is wel weer erg leuk, langs de oever van de rivier met allemaal dorpjes en veel mensen in bootjes. Erg leuk dus. Op de boot zelf was iedereen vrij rustig; iedereen was natuurlijk weer zo debiel vroeg op om de boot te halen en ik moet zeggen, ik vond dat wel lekker zo, die rust. Nouja, rust. Die boot maakte opzich best nog wel wat herrie, maar dat vond ik best. Het was trouwens wel zaak om mij even heel goed in te smeren want de combinatie wind, water en zon is natuurlijk vragen om een verbrand huidje en daar heeft Luus nou net geen zin in, dus ik heb een flinke laag factor 20 op mijn toetje gesmeerd en ook op mijn armen. Maar zelfs met factor 20 ben ik toch nog behoorlijk verkleurd in mijn gezicht!

Om kwart voor 1 kwamen wij aan bij de Pier in Phnom Penh. De rugzakken werden uitgeladen en op de pier stond echt een heel ontvangstcomittee. Allemaal mensen van guesthouses die willen dat je bij hun komt overnachten. Echt verschrikkelijk. Nu had ik vanuit Siem Reap al een reservering gemaakt en daar hoorde dus een pick-up bij. En inmiddels staat/ligt mijn rugzak in een kamer van het Dara Reang Sey Hotel in PP. Voor slechts 12 USD heb ik ook hier weer een kamer met airco, douche/toilet en tv en er zit zelfs een bad in! Ik denk dat ik het hier wel een paar nachtjes uit kan houden. Ik moet alleen wel even de airco in de gaten houden. Ze hebben hier nl. de neiging om als je je kamer verlaat de airco uit te zetten; dit doen ze bij de receptie. Dan wordt het dus bloedheet en duurt het zo een uurtje of 2 voordat alles weer een beetje op temperatuur is. Ik heb gevraagd of ze de airco in mijn kamer niet willen uitzetten; even afwachten of ze 'm inderdaad aanlaten...

Ik denk dat ik morgen een sightseeing ga doen in Phnom Penh en dat ik overmorgen de bus pak naar Sihanoukville aan de kust. En ik moet vandaag of morgen even naar de bank, want als ik zaterdag naar Sihanoukville wil, dan is het wel handig om geld te hebben. Overigens lijkt het hier in PP wel een stukje goedkoper dan in Siem Reap. In SR kost internetten bijv. 4.000 Riel (= 1 US) per uur en hier slechts 1500; een blikje cola kost in SR 4.000 Riel en hier 800. Goedkoper is het wat dat betreft dus zeker, wat helemaal niet erg is want ik heb in Siem Reap best wel veel geld uitgegeven.

woensdag, november 26, 2003

Souveniers 

Ja, ik heb weer wat souveniers erbij. Ik had vanmorgen dus die fiets gehuurd en ben lekker een stukje wezen fietsen door Siem Reap. Zo belande ik bij een kunstenaar die in zijn achtertuin een miniatuur replica van Angkor Wat heeft staan; met een andere tempel is hij nu bezig, maar dat zou nog wel een maandje of 5 duren voordat dat af zou zijn. Daarna ben ik al fietsend terecht gekomen bij de Old Market en en dat kwam goed uit aangezien ik toch nog eventjes wilde shoppen voor souveniers. De verkopers hier zijn wel een beetje irritant hoor. Gewoon een beetje rondneuzen is er niet echt bij. Het is meteen van: What you like, madam? You buy from me, Madam? Only one dollar, good price for you madam. Nou daar kan ik af en toe wel een beetje kribbig van worden. Ik wil het liefst gewoon even lekker rondneuzen en als ik iets tegenkom wat ik echt leuk vind dan is het vroeg genoeg om te gaan onderhandelen, maar al die prullen, daar zit ik niet op te wachten. Was het beste werkt is ze gewoon negeren, dan haken ze wel af. Ik was dus lekker aan het rondneuzen en toen kwam ik Karima tegen. Zij zat van de week met mij (en een aantal anderen) in de luchtballon. Samen zijn we nog even wezen snuffelen op de markt en zij heeft een hele stapel sjaaltjes, stoffen en zilverwerk gekocht en ik heb uiteindelijk een teakhouten masker, een reliefprint en een koelkastmagneet (voor op mijn koelkast uiteraard, waar anders) gekocht. En dat voor het luttele bedrag van 8 USD. Dat had ik weer mooi gedaan, vind ik zelf.

Overigens is de rest van Siem Reap niet echt goedkoop hoor. Een fles water bijv. kost hier 1 USD, terwijl een fles in Thailand 5 baht kost (ca 0,20 USD). Alles is hier behoorlijk aan de prijs, maar dat komt alleen maar omdat Angkor hier om de hoek ligt. Ik heb al mensen gesproken die uit Phnom Penh zijn gekomen en die vertelden dat het daar wel iets goedkoper is. Ik ben benieuwd, ik zal het morgen zelf kunnen uitvinden.

Ook zie ik hier voor het eerst sinds ik mijn reis ben begonnen veel bedelaars. De meesten zijn gehandicapt, waarschijnlijk door een van de vele landmijnen die hier nog in het land verspreid liggen. Zo af en toe geef ik wel aan een bedelaar, omdat ik gelezen heb dat er hier in Cambodja geen voorzieningen zijn voor deze mensen. Alleen hier bij de markt zijn ze gewoon echt vervelend. Ze volgen je half de markt in en blijven maar om geld vragen. Aan de ene kant heb ik medelijden met ze maar aan de andere kant, ik kan niet elke bedelaar hier geld geven. En als je een bedelaar iets geeft dan komen de anderen met bosjes tegelijk aanlopen. En als ze me tientallen meters gaan achtervolgen dan heb ik het al gauw gehad met ze. Vooral omdat het er niet eentje is. Maar als je wat verder de markt oploopt dan zijn ze er gelukkig niet meer.

Na de markt te hebben afgestruint zijn Karima en ik even een biertje wezen drinken bij de Ivy. Karima komt uit Indonesie, maar ik dacht in eerste instantie dat zij uit Australie kwam vanwege haar accent, maar zij heeft er 4 jaar in Melbourne gestudeerd en daar het accentje opgepikt. Wij hebben vreselijk gelachen. Zij vliegt vanavond alweer terug naar huis, maar als ik ooit besluit om naar Indonesie te gaan dan heb een adresje in Jakarta waar ik kan crashen. En als Karima ooit besluit om te gaan Interrailen in Europa dan heeft ze in ieder geval een adresje in Amsterdam waar ze kan pitten.

Tel kwijt 

Ik ben nu echt de tel kwijt ik heb de afgelopen 3 dagen zoveel tempelruines gezien, dat ik echt niet meer weet welke ik wel en welke ik niet heb gezien. Maar ik zal dat aan de hand van mijn foto's straks wel terug kunnen vinden. Ik heb slechts 12 rolletjes volgeschoten in Angkor en omgeving, dus ik heb straks nog wel wat uit te zoeken, hahahaha....

Ook gisterenmorgen was het weer vroeg opstaan, maar daar raakt mijn lichaam blijkbaar aan gewend, want ik was voor de wekker al wakker! Hondaboy (hij heet eigenlijk Poly Tith maar ik vind Hondaboy leuker) stond al netjes op mij te wachten en dit keer ging ik voor zonsopgang naar Ta Promh, mijn favoriete ruine in Angkor. Weg van de mensenmassa's bij Angkor en hopelijk zouden er bij Ta Promh wat minder mensen zijn. En daar waren inderdaad een hoop minder mensen, ik was namelijk deze enige daar (behalve de bewaker, want die was er ook al). Met mijn zaklampje liep ik het zandpad af naar de tempel, want ik wil natuurlijk niet in het halfdonker mijn voetje op een of ander beest neerzetten! Bij de tempels aangekomen heb ik een plekje gezocht en daar heb ik een dik half uur helemaal in mijn eentje gezeten, genietend van de geluiden van een ontwakende jungle om mij heen. Echt kicken. Je hoorde papagaaien, en de secada's en ik vond het helemaal top. Zat ik daar heerlijk in mijn uppie, komt Scott ineens aanlopen. Die was verbaasd mij daar te zien, want hij had gedacht daar als eerste te zijn. Niet dus! Nu is die Scott een rare druif hoor. Hij vraagt of ik meega naar een paar wat verderweg gelegen tempels. Ik was toch al van plan om daar naartoe te gaan, dus dat zou opzich wel gezellig zijn, maar dan verdwijnt ie ineens en is ie gewoon pleite! Nou, graag of graag hoor, ik trek lekker mijn eigen plan en ga gewoon lekker doen waar ik zin in heb. Na nog een tijdje bij Ta Promh te hebben rondgekeken, ben ik teruggelopen naar de uitgang, waar Hondaboy al stond te wachten. We zijn via Siem Reap naar een groep tempel gereden die oostelijk van Siem Reap liggen. De rit erheen was leuk, via de 'snelweg' (van Siem Reap naar Phnom Penh) en dwars door de rijstvelden. De tempels zelf vond ik wat minder interessant en ik had heb eigenlijk wel een beetje gehad. Ik was natuurlijk al 3 dagen om 5 uur opgestaan en begon lichtelijk tempelmoeheid te krijgen. Het leek me juist wel leuk om eens wat anders te zien dan tempels en ruines, dus op de terugweg naar Siem Reap zijn we nog een beetje door het Cambodjaanse platteland gereden. En daar zie je dus rustig dat als er vee vervoerd moet worden dan gaat dat gewoon op of achter de brommer; een varken gaat gewoon op zijn rug achterop en een koe gaat in een karretje wat achter een brommer wordt gehangen. Dat is wel even wat anders dan een veewagen. Teruggekomen in Siem Reap heb ik afscheid genomen van Hondaboy en hem betaald en even een tijdje zitten kletsen met het vrouwtje van het hotel. Ook heb in even mijn ticket geregeld voor de boot van Siem Reap naar Phnom Penh. En het grappige is, als je met de boot naar PP gaat dan kost het 19 USD, maar omgekeerd 23 USD, suf he!, Nouja, niets aan te doen. Na een beetje te hebben gehangen (ook wel eens lekker op zijn tijd) besloot ik toch maar om rond een uur of 4 een Tuk-Tuk te nemen naar de Phnom Krom, dat is een tempel die is gebouwd op een berg en die uitkijkt over het Tonle Sap meer en daarvandaan zou je echt mooie zonsondergangen kunnen zien. Dus ik om 4 uur met de Tuk-Tuk daarheen. Zo, dat was wel even prettig zitten hoor, op een stoeltje met een kussentje en niet achterop een Honda; dit was gewoon even een heel relaxed luxe ritje. Aangekomen bij de voet van de berg, bleek dat er een trap omhoog was. Dat is in ieder geval al beter dan die bergbeklimming op mijn eerste avond hier, want dat was over rotsblokken, boomwortels etc. en hier was dus gewoon een trap en een pad! Ik was niet de enige die omhoog liep, er waren ook nog 3 Amerikaanse meiden die zich aan deze klim waagden. Na een dikke 20 minuten kwamen wij met zijn vieren hijgend en natuurlijk zeer bezweet eindelijk op de top van de berg aan. En daar zijn we (Lilian, Jean, Esther en ik) gaan kijken naar de zonsondergang. Deze was echt heel erg gaaf. Helaas kon je vanaf deze berg Angkor Wat niet zien, maarja, je kan nu eenmaal niet alles hebben. Toen de zon onder was, was het zaak om weer snel naar beneden te lopen, want ook al hadden Lillian en ik een zaklamp bij ons, je wil gewoon niet in het donker zo'n berg aflopen. Maar omdat het traject deels uit trappen bestond, waren we mooi voor het donker weer beneden. We spraken af om om 8 uur ergens een hapje te gaan eten, Cambodjaans te gaan eten. Terug in het hotel heb ik me even rustig opgefrist en om 8 uur trof ik de meiden weer en zijn we bij een restaurantje neergeploft om wat te gaan eten. Erg lekker gegeten, maar het was niet Cambodjaans maar Burmaans. Overigens leek dit wel verdacht veel op de zoetzure saus van Uncle Ben's maar dit was echt allemaal vers! De meiden vertrekken op woensdag naar Phnom Penh en ik een dagje later. We hebben afgesproken elkaar in Phnom Penh weer te ontmoeten. Na PP gaan Jean en Lilian naar Thailand en Esther blijft in Cambodja en gaat naar Sihanoukville, waar ik ook naar toe ga. Het was erg gezellig tijdens het eten en voordat we er erg in hadden was het al 11 uur en ik begon ook erg moe te worden. We hebben afscheid genomen en ik zie ze weer in Phnom Penh.

En geslapen dat ik heb vannacht. Ik ben echt als een blok in slaap gevallen. Ik ben om 5 uur vanmorgen wakker geworden, maar heb me nog even lekker omgedraaid en kwam er pas om 8 uur (!) uur. En dat vond ik wel even relaxed zeg. Op mijn dooie akkertje even ontbijten en nu even mijn mail checken, log updaten etc. en ik ga zo even kijken of ik ergens een fiets kan huren om Siem Reap zelf per fiets een beetje te bekijken. Ik kom de dag wel door dus!!!!!

maandag, november 24, 2003

Soap or Soep? 

In het kader van Engels op zijn Cambodjaans: als je hier bij een restaurantje een soepje wilt bestellen, dan bestel je gewoon soap with noodles!

24 november 2003: Zere billen en een luchtballon! 

Shit. Ja sorry hoor, normaal gesproken begin ik een verhaal niet met shit, maar ik had net alles over vandaag neergekliederd, flikkert de verbinding weg. Dan ben ik gewoon even pissig!

Oke, poging 2:
Vanmorgen ging ook weer om 5 uur het wekkertje en kwam gelijktijdig de wake-up call. Pfff....dat is toch wel even wennen hoor, zo vroeg opstaan. Ook omdat ik vannacht niet echt lekker geslapen had. Ik kon mijn draai nl. niet echt vinden. Maar ik liet mij niet kennen, dus amper 15 minuutjes later stond ik gedouched, aangekleed (ook wel handig) en met mijn tas klaar om weg te gaan. Hondaboy was er ook als, dus op naar Angkor Wat. Dit keer had ik besloten om niet de zonsopgang te gaan bekijken bij Angkor zelf, maar om die te gaan bekijken bij de Bayon een tempel een kleine km verderop. Ik had nl. de hoop dat het daar niet zo druk zou zijn als bij Angkor en dat was ook zo. Toen ik in het donker aankwam bij de Bayon was er slechts een handjevol mensen; meer dan 10 waren het er niet. Kijk, dat is prettig; dan lopen er tenminste niet zoveel toeristen in de weg als je foto's wilt nemen! De Bayon is een tempel die bestaat uit diverse torens en in elke toren zijn 4 gezichten uitgehakt. Erg mooi en bijzonder om te zien. Alhoewel, als je de tempel voor het eerst zien dan lijkt het een beetje een ingestort bij elkaar geraapt zooitje, maar als je er wat langer naar kijkt dat zit er wel degelijk structuur in. Na een hele rustige zonsopgang te hebben gezien, ben ik de kleine route gaan bekijken. En aangezien ik gisteren de grote route al had gedaan, die de kleine route voor een deel overlapt, had ik na een paar tempels, dus ook de kleine route helemaal gezien. Inmiddels was het een uur of 9 en ik had behoorlijk trek gekregen dus ik ben even gaan ontbijten vlak bij Angkor. Dit keer een stokbroodje (nog een overblijfsel van de Franse koloniale invloeden in Cambodja). Daarna stelde Hondaboy voor om een tempel te gaan bekijken die zo'n 30 km van Angkor lag. Nou dat leek mij een prima plan. Alleen dat heb ik geweten zeg. 30 km achterop een brommer over een asfaltweg die niet is zoals wij die in Nederland kennen, is een zware beproeving gebleken voor mijn achterwerk. Alhoewel, de tempel zelf maakte dat allemaal wel weer goed. Deze tempel, die niet echt groot is, heeft namelijk de best bewaarde reliefs van alle tempels in de omgeving. En inderdaad ze zijn erg mooi. Het was alleen jammer dat een deel van de tempel niet toegankelijk was vanwege restauratiewerkzaamheden (alhoewel restauratie op zich natuurlijk prima is).

Na de tempel te hebben bekeken ben ik ergens in de schaduw neergeploft om even op temperatuur te komen, want het was echt bloed- en bloedheet. Daar kwam iemand mij gezelschap houden. Hij, Alex, bleek ook een Nederlander te zijn en was ook 2 maanden op reis en zojuist aangekomen in Cambodja na een maand door Thailand te hebben gereisd. Na even een tijdje te hebben zitten kletsen ging ik weer op pad; ik was inmiddels ook weer een beetje op temperatuur. Maar.... ik moest nog wel 30 km terug achterop de Honda. Maar dat ging sneller dan ik dacht en voordat ik er erg in had zat ik aan de rand van een meer uit te puffen (ja, ik puf wat af en uit hierzo) bij weer een tempel. Zo heb ik in de loop van de middag nog een paar tempels bekeken en om een uur of 3 ben ik even gaan lunchen, weer vlak bij Angkor overigens. Daarna ben ik naar de plek gereden waar je de hele dag door met een hete luchtballon even kon genieten van Angkor vanuit de lucht. Ik vroeg of er nog kaartjes waren voor de ballonvaart die met zonsondergang omhoog zou gaan en dat kon nog! Ik dus een kaartje gekocht! Waar begin ik nu weer aan! Ik had nog wat tijd over en ben met Hondaboy wat door het platteland gaan rijden; dat blijft toch wel erg leuk hoor, al die mensen, de rijstvelden, de huisjes. Helemaal geweldig om dat allemaal te zien.

Tegen 5 uur was ik weer bij de ballon. Ik was wat te vroeg en ging dus maar even wat ansichtkaarten schrijven en ineens zat Scott naast mij; hij had ook een kaartje weten te regelen voor dezelfde ballonvaart. Om 17.20 uur was het dan zover en mochten wij met de ballon de lucht in. Nu hing er onder deze ballon niet zo'n rieten mandje maar het was een soort cirkel (open in het midden dus) waarin je dus een rondje kunt lopen. Nou vanaf het moment dat dat ding de lucht inging heeft Luus niet echt meer gelopen hoor. Ik had mijn rugzakje neergezet op de vloer, ik hield met 1 hand de touwen vast en met mijn andere hand nam ik foto's en ik bleef gewoon staan waar ik stond. Ik durfde echt geen voet te verzetten, ik vond het doodeng. Nu heb ik vorig jaar in een helicopter gevlogen en ik had verwacht dat een ballonvaart niet zo eng zou zijn, maar ik vond het dus doodeng. Misschien kwam dat ook wel omdat er behoorlijk wat wind stond, waardoor het 'bakkie' een klein beetje schuin hing. En dan gaat een of andere vent ook nog lollig doen door dingen te zeggen als, wat zou er gebeuren als die kabel breekt? Zou deze ballon kunnen ontploffen? Dat soort geneuzel. Nee erg prettig voor mijn gemoedsrust. Ik lijk wel gek om mezelf dit aan te doen en er nog 11 USD voor te betalen ook. Maar aan de andere kant....het was het allemaal waard want het uitzicht over de tempels was echt in 1 woord: WAANZINNIG! Ik heb gewoon maar lukraak een zootje foto's genomen en zie wel wat eruit is gekomen. Maar achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb: wanneer krijg ik nog eens de kans om in een luchtballon de tempels van Angkor wat te bewonderen? Waarschijnlijk nooit meer. En ik vind het eigenlijk best wel heel moedig van mezelf dat ik het gedaan heb, geprobeerd heb om mijn angst te overwinnen.....

Na weer beneden te zijn gekomen had ik toch wel wat last van knikkende knietjes en een versnelde hartslag, maar daarna kreeg de adrenaline de overhand. Wat was dat kicken zeg. Wauw! Hierna heb ik mij laten terugrijden naar Siem Reap en ik duik zo mijn mandje in want ik ben best wel moe en morgen gaat de wekker wederom om 5 uur (laatste keer gelukkig, dat wel.....). Tot zover deze update!

23 november 2003: Waanzinnig Angkor!!! 

Pfff.... Nooit gedacht dat ik ooit nog een vroege vogel zou worden, maar de afgelopen 2 dagen ben ik om 5 uur (!) opgestaan. Ja ik geloof het zelf ook nog maar amper, maar ik heb het toch echt gedaan. Gisteren viel het opstaan mij zwaar, maar de zonsopgang bij Angkor maakt dat je dat vroege opstaan zo vergeet. Ik had de receptioniste bij mijn hotelletje gevraagd om een wake-up call en die kreeg ik ook; ik was zelf net een paar minuutjes wakker, maar voor het geval mijn wekker niet had gewerkt, dan was zij dus mijn backup. Effe snel onder de douche gedoken en mijn tas gepakt en naar beneden gegaan. Mijn Honda-boy (ik vergeet steeds hoe hij heet) stond al te wachten; Scott was alvast vooruit gegaan. En daar ging ik dan, niet echt uitgeslapen achterop een Honda in het donker op weg naar Angkor Wat om daar de zonsopgang te gaan bekijken. Na een klein kwartiertje rijden kwamen wij daar aan en als je nou denkt dat er toch niet zoveel mensen zo vroeg opstaan, dan kom je bedrogen uit. Het leek wel uitverkoop, zoveel mensen waren er. Eigenlijk is dat wel jammer, maarja het is nu eenmaal niet zo dat Angkok alleen voor mij toegankelijk is (zou wel lekker rustig zijn geweest). Na over de brug naar de tempel te zijn toegelopen en door de poort naar binnen te zijn gestapt, bleek pas echt goed hoeveel mensen er vroeg waren opgestaan, duizenden!!!! Ik heb een plekje gezocht om de tempels goed te kunnen zien en niet met hordes mensen erop en dat is me geloof ik redelijk gelukt. Ook kwam ik daar Scott weer tegen; raar eigenlijk dat je iemand tussen duizenden mensen toch weer tegenkomt. Rond een uur of 7 besloot Scott om terug te rijden (zich te laten terug rijden) naar Siem Reap om daar te gaan ontbijten bij een restaurantje. Ik besloot om vlak bij de tempel een ontbijtje te gaan scoren. Bij het restaurantje kwam ik Otto en Linda tegen, een Engels/Zweeds stel wat nu in Italie woont en werkt en daar heb ik gezellig mee zitten kletsen. Na het ontbijt (wat overigens bestond uit een waanzinnig lekker ananaspannekoek met honing en een kop koffie om even wakker te worden) ben ik op pad gegaan om de tempels en ruines van Angkor te gaan bekijken.

De tempels staan bekend als Angkor Wat, maar Angkor is een afzonderlijk tempel die deel uit maakt van een heel complex van tempels. Nu zijn er 2 routes uitgezet, een kleine (voor als je weinig tijd hebt) en een grote (voor als je wat meer tijd hebt, zoals ik dus). Ik besloot de grote route te rijden, 26 km. En dan is het prettig om je te laten rijden, want tegen 11 uur wordt het echt bloedheet en als rondtuffen achterop een Honda koel je dan lekker af. De hele dag ben ik door Honda-boy overal naar toe gereden; de ene tempel was nog indrukwekkender dan de andere. Ook verschilde het aantal bezoekers per tempel. Bij de ene is het heel erg rustig, terwijl het bij de andere juist heel erg druk is. Grappig is ook dat je merkt dat je met een bepaald groepje mensen precies hetzelfde rondje doet en ook ongeveer dezelfde tijd doorbrengt bij elke tempel/ruine. Zo was er een Zweedse vent die ik keer op keer tegenkwam, een Amerikaans stel kwam ik regelmatig tegen, 4 Japanse jongens en een Australier en ook zag ik een monnik elke keer weer.

Ik heb gisteren echt een superdag gehad. De omgeving rondom Angkor is echt geweldig. Jungle met tempels en daartussen liggen ook nog rijstvelden. Ik vond het helemaal super. En ik werd natuurlijk heel relaxed van de ene naar de andere tempel gereden en bij elke tempel kon ik net zoveel tijd nemen als ik zelf wilde. En aangezien ik geen zin had om in recordtempo van de ene naar de andere tempel te racen, deed ik het dan ook erg rustig aan. Ik slenterde een beetje om en door de ruines. Bij diverse ruines kwam ik met mensen aan de praat en voordat je er erg in hebt ben je zo weer een half uur verder, maar in die tijd had ik wel hele leuke gesprekken en kon ik ook weer een beetje op temperatuur komen want het was echt bloedje heet.

En ik heb gisteren een schorpioen gezien. Een hele echte (en niet zo'n gefrituurde die leuk is om iemand mee de stuipen op het lijf te jagen...:-), zo'n zwarte met zo'n grote angel achter op zijn staart. Ook heb ik nog 2 slangen gezien; 1 dode en 1 levende. Die levende was gelukkig niet zo groot, die dode was al gauw een meter. Verder heb ik een gele spin gezien (niet zo'n grote gelukkig), heb ik een hele rare kever gezien met een grote rode stip op zijn rug en papagaaien! Ook zitten hier in de bomen een soort kevers die een geluid maken alsof er een v-snaar aanloopt of zo; ze noemen het Secada's, maar ik heb dan nog geen idee wat het zijn, maar herrie maken kunnen ze wel en je hoort ze echt door het hele park.

Een van de tempels die toch wel de meeste indruk heeft gemaakt is de Ta Promh. De naam zal bij niemand echt een belletje doen rinkelen, maar ik heb mij laten vertellen dat deze tempel als locatie is gebruikt voor de film Tomb Raider (die Luusje natuurlijk weer niet gezien heeft!!!!!). Deze tempelruine is deels ingestort omdat door de loop der jaren heen het complex gedeeltelijk is begroeid met bomen en dan heb ik het niet over een paar struikjes maar flink uit de kluiten gewassen bomen. De wortels van die bomen zijn over en door de muren heen gegroeid en dat maakt dat alles er heel apart uitziet.

Na een hele dag van de ene naar de andere tempel te hebben gereden, was rond een uur of 5 het cirkeltje weer rond en was ik weer bij Angkor. Daar heb ik zonsondergang gekeken, samen met nog een paar duizend anderen. Helaas hing er in het westen nogal wat bewolking, dus geen spectaculaire zonsondergang, maar daarom was het niet minder indrukwekkend. Daarna teruggelopen naar de uitgang en heeft Hondaboy mij weer teruggereden naar mijn hotelletje in Siem Reap. En inmiddels was ik helemaal gaar en voelde mij vies en smerig. Ik had natuurlijk flink lopen zweten en af en toe rijd je over van die zandpaden, dus het stof zat echt overal. Ik was dus erg hard toe aan een douche. Toen ik op mijn kamer kwam was het lekker koel; ze hadden mijn kamer schoongemaakt en de airco aangelaten. Ik stond amper onder de douche en toen stond Scott voor de deur; of ik zin had om een hapje te gaan eten. Nou moest ik nog eten, dus waarom niet! En we spraken een uurtje later af. Wij hadden het plan omgevat om Khmer te gaan eten, maar het door de Lonely Planet aanbevolen restaurant was een ongezellige kantine met plastic stoeltjes. Geen goed plan dus. Maar even verderop zat een tentje wat er een stuk gezelliger uitzag. Bleek Japans te zijn. Erg lekker gegeten daar, maar niet echt Cambodjaans gegeten dus. Nouja, nog zat avonden om dat te proberen. Daarna storte ik echt helemaal in; was natuurlijk ook als sinds 5 uur op. Ik ben teruggelopen naar mijn hotel en mijn bedje ingedoken. Alleen kon ik maar niet in slaap vallen en dat is natuurlijk niet handig als je de volgende dag ook weer om 5 uur op wilt staan.

zaterdag, november 22, 2003

Cambodja! 

Ik zit in Cambodja!!!! En ik kan het zelf eigenlijk nog maar nauwelijks bevatten. Vanmorgen zat ik nog te ontbijten in Bangkok en nu zit ik een paar 100 km verderop in Siem Reap. Vanmorgen kreeg ik netjes om 7 uur een wake-up call en dat was maar goed ook, want ik had mijn wekker wel op 7 uur gezet, maar had 'm dus niet aangezet (echt weer een Lucienne-actie dus). Even een ontbijtje gescoord bij de buren, want bij Baan Sabai is de keuken om iets over 7 uur 's morgens nog niet open. En toen mijn rugzak ingepakt en naar beneden gelopen om te wachten op mijn busje naar het vliegveld. En dat kwam echt stipt op tijd om 8 uur. Er zaten al een stuk of 4 mensen in en we moesten nog 1 persoon ophalen bij een guesthouse een paar straten verderop. Daar aangkomen was die persoon er (nog niet). Achteraf zat die muts nog op haar dooie akkertje ergens te ontbijten (ze was de tijd vergeten). Zo irritant vind ik dat! Maar daarna ging het gelukkig allemaal heel snel en om kwart voor 9 werden wij gedropt op het vliegveld. Even de balie zoeken waar ik in moest checken en daarna ging het allemaal heel erg rap. Er was een rij van slechts 1 persoon voor mij; ik was dan ook best wel vroeg. Daarna even de airport tax betalen en toen naar de gate. Het taxfree gedeelte heb ik gelaten voor wat het was. Ik kan nu wel van alles kopen, maar dat moet ik ook meesjouwen; dat doe ik dus wel als ik terugvlieg naar Nederland. Wel nog even wat snaai gekocht en daarna naar de gate gelopen. Ik moest bij gate 74 (!), dus ik dacht ik ga maar vast lopen, want dat gaat nog wel ff duren. Maar het bleek alleen maar een trapje af te zijn en een klein stukje lopen en toen was ik er al. Daar in mijn boek gaan lezen en voordat ik er erg in had moesten we boarden. Blijkbaar was er een vertraging van 20 minuten, maar mijn boek werd erg spannend, dus daar had ik helemaal geen erg in. Nu had ik niet verwacht dat het een erg groot vliegtuig zou zijn, maar het bleek zo'n propellording te zijn; dat was dus even slikken. Nouja, ik zou wel zien hoe het zou gaan. Ik had een plekje aan het raam, dus ik kon het allemaal prima zien. Alleen maakt zo'n vliegtuig wel een hoop herrie hoor! Bij het opstijgen viel me trouwens op dat er tussen 2 start-/landingsbanen gewoon een golfbaan is aangelegd, met zandbakken en al! Dat noem ik nog eens optimaal gebruik maken van ruimte. Stel je voor dat je op Schiphol kunt golfen! Het opstijgen ging een beetje schokkerig maar dat kwam waarschijnlijk omdat het zo'n klein vliegtuigje was. En met klein bedoel ik ook de stoelen. Ik zat dus met mijn knieen in mijn nek, maar ach, voor een uurtje is dat wel uit te houden. Precies een uur later waren wij geland op Siem Reap Airport en wat was het bloedheet hier zeg. Ik vond het in Bangkok al erg warm, maar hier is de luchtvochtigheid nog even een paar procentjes hoger! Dat wordt dus zweten geblazen.

Omdat ik mijn visum al had geregeld was ik als eerste door de paspoortcontrole en de douane en mijn bagage had ik ook vrij snel (toch altijd weer fijn als je je rugzak op die band ziet aankomen!). Toen even naar de bank op de airport; even travellercheques wisselen. Ik heb 200 USD gewisseld naar Cambodjaanse Riel en ik kreeg een heel pak mee (725.000 Riel); ik voel me nu dan ook heel erg rijk...hahahaha. Daarna even kijken hoe ik het beste naar Siem Reap zelf kon komen want het vliegveld ligt een km of 5 van de stad vandaan. Ik kon met een taxi of met een brommer (20.000 of 5.000 Riel). Met de brommer dus. En daar zat ik weer achter op een Honda. Gelukkig rijden ze hier niet zo debiel hard als toen in Lopburi. Hier rijden ze tussen de 30 en 40 km en ze rijden hier allemaal op vrij nieuwe brommers. Ik had van iemand in Bangkok de naam van een hotelletje hier gekregen, het Royal Hotel. Dus daar heb ik mij naar toe laten brengen. Ik was net een kamer aan het bekijken in dit hotel (wat er prima uitzag) en toen liep ik daar Scott tegen het lijf. Een Amerikaan uit San Francisco die ik ook al in het vliegtuig had gezien. Hij had inmiddels al een paar hotels/guesthouses gezien en ze waren of vol of zagen er niet uit. Hij besloot om hier ook maar een kamer te nemen en we spraken af om rond een uur of 4 richting Angkor Wat te gaan voor de zonsondergang. De jongens die ons op hun brommertjes naar het hotel hadden gereden, boden aan om ons die middag daar heen te tuffen (voor een hele dag kost dat zo'n 6 USD, geen geld dus). Dus zo gezegd zo gedaan. Maar eerst even mijn spullen neergedonderd op mijn hotelkamer en even snel een douche gepakt. Niet dat dat hielp want toen ik buiten stond plakte ik weer aan alle kanten. Even later ben ik samen met Scott een rondje door Siem Reap gaan lopen. Erg leuk stadje, relatief schoon en de mensen zijn heel vriendelijk. En wat ook opvalt is dat ze hier allemaal behoorlijk goed Engels spreken. Dat is in Thailand soms wel anders. Na ook nog even ergens een hapje te hebben gegeten zijn we teruggelopen naar het hotel en om 4 uur werden wij inderdaad netjes opgepikt door onze Honda-boys! En op naar de Tempels van Angkor Wat. Nu wilde ik een 3-dagenpas kopen voor de tempels en nu had ik begrepen dat als je na 4 uur bij de kassa komt dat je dan een 3-dagenpas koopt, maar dat ie dan pas de volgende dag ingaat en dat je dus die middag gratis naar de tempels mag! Dat klopt ook wel, alleen het is een uurtje verlaat; je mag dan pas vanaf 5 uur de tempels bekijken. Nouja, onze Honda-boys hebben ons gewoon nog even leuk een stukje door het platteland gereden over zandpaden, etc. Was erg leuk en tegen 5 uur waren wij weer terug bij de kassa. Even een pasje kopen (voor het luttele bedrag van 40 USD (ja hier weten ze wel de prijzen te vragen). Voor deze pas heb je trouwens wel een pasfoto nodig, maar die had ik toevallig bij me! En toen het park in. Na een klein stukje rijden kwam de eerste tempel in zicht. Erg mooi om te zien. Wat ik iets minder leuk vond is dat ik ook weer apen zag lopen en die vind ik sinds ik gebeten ben door zo'n kreng in Lopburi, toch niet zo leuk meer. Wij zijn langs de 1e tempel gereden en werden afgezet bij een berg. Daarboven op stond een tempel en vandaar af kon je heel mooi zonsondergang bekijken. Nou, ik was benieuwd. Wat ik echter verschrikkelijk vond zijn echt de hordes toeristen. Echt duizenden mensen die op die berg waren. Verschrikkelijk. Maar toch maar naar boven geklauterd (wat overigens wonderbaarlijk goed ging met mijn enkel). Dat klimmen was wel een opgave zeg. Boven aangekomen gutste het zweet echt van mijn lijf....pfff. Alleen met al die mensen en ook vanwege die flinke klim waren we eigenlijk te laat voor de zonderondergang. Nouja, ik heb nog 3 hele dagen om dit te zien! Naar beneden ging iets makkelijker; toen hebben we namelijk het olifantenpad genomen. Je moet trouwens niet te lang boven blijven want het wordt hier vrij snel donker en je wilt hier niet in het pikkedonker naar beneden klauteren. Maar gelukkig waren wij beneden voordat het echt donker werd. Daarna teruggereden naar Siem Reap. Ik zag ook veel toeristen die fietsen hadden gehuurd. Op zich is dat natuurlijk hartstikke leuk, alleen erg zit geen verlichting op die dingen, dus als je dan in het donker moet terugfietsen naar Siem Reap, dan lijkt me dat vrij lastig. Gelukkig zat ik op een Honda met verlichting. Terug bij het hotel met de Honda-boys afgesproken dat ze ons morgen om 5 uur (!) komen oppikken. Ja, dat is inderdaad heel vroeg, maar wil je de zonsopgang bij Angkor zien, dan zul je zo vroeg je bedje uitmoeten. Ik ga nu dan ook nokken en duik mijn bedje in.....

vrijdag, november 21, 2003

Oude bekenden (2) 

Vanavond had ik afgesproken om met Olaf en Marcia een hapje te gaan eten, dus om een 7 uur zat ik bij het straatrestaurantje en niet veel later kwamen zij er ook aan. We hebben gezellig zitten kletsen over hun ervaringen bij het Olifantenkamp. Dat moet echt heel erg gaaf zijn, ik benijd ze dan ook wel een beetje. Na het eten zijn we nog even wat gaan drinken op het terrasje aan de overkant en terwijl we daar zo zaten kwam ineens de ladyboy met haar insectenkraampje weer voorbij. Ik vertelde Marcia en Olaf dat ik 1 zo'n worm had gegeten en even later stonden zij bij het kraampje en kwamen ze terug met een zakje met gefrituurde sprinkhanen en rupsen. Ik heb zelf een rups gesprobeerd en dat was een beetje alsof je een chipito chippie at, alleen smaakte die rups wel iets anders. Hij was in ieder geval lekkerder dan die worm. Olaf heeft zich ook nog gewaagd aan een sprinkhaan, maar die vond hij niet echt om over naar huis te schrijven.

Even later stapt er vlak voor het terras een vent op een brommer en ik kijk nog eens goed en ik denk: die ken ik! Dat is die vage vent uit de bus van Koh Samed naar Bangkok. Die vent met een gebit wat compleet is weggerot, gatver. Ik keek even voorzichtig over mijn schouder en ja hoor, daar zat zijn metgezel, "meneer lijflucht"! Op zulke engerds zit je nu eenmaal niet te wachten; dan smaakt zo'n biertje ineens toch minder lekker.

Om even 9 uur heb ik afscheid van Olaf en Marcia genomen; ik zal ze nu niet meer tegenkomen, want tegen de tijd dan ik terugkom in Thailand vanuit Cambodja zijn zij alweer thuis. Daarna ben ik even naar een internetcafe'tje gegaan, want ik had afgesproken om om 9 uur online te zijn op msn om even bij te kletsen met een vriendinnetje van mij. In mijn haast om op tijd achter een pc te zitten, ben ik dus vergeten om voor mijn biertje te betalen; Olaf en Marcia, SORRY, SORRY, SORRY en jullie krijgen dus nog 40 baht van mij!!!!!

En ga zo mijn bedje induiken, want ik wordt morgenochtend om 8 uur opgehaald met het busje wat mij naar het vliegveld brengt.

'Oude' bekenden 

Heb ik weer. Ik had wat op mijn log gezet, maar op wonderbaarlijke wijze is dit gewoon verdwenen. Maar dan ook helemaal! Nouja, heb ik weer wat om te typen.

En wat heb ik vandaag zoal gedaan. Eerst ben ik lekker uitgeslapen wakker geworden. Ik was om ongeveer 11 uur naar bed gegaan en heb aan een stuk door geslapen tot 8 uur. Dat had ik blijkbaar dus even nodig. Zal ook wel gekomen zijn omdat ik op de nachttrein niet zo lekker geslapen heb. Enfin, ik was dus erg uitgerust. Daarna heb ik op mijn gemak mijn rugzak omgekiept en gekeken wat ik hier in BKK kan achterlaten; en dat blijken toch bijna 2 tasje vol te zijn, die alles bij elkaar al gauw zo'n 3 kilo wegen. En dat laat ik dus lekker achter in de safe hier; ik moet er natuurlijk alleen wel voor zorgen dat ik de sleutels van de safe niet kwijtraak! Ook maar even een airportbusje geregeld voor morgen; ik word morgenochtend om 8 uur opgepikt en naar de airport gebracht voor slechts 80 baht. Tevens heb ik meteen een kamer gereserveerd (voor zover je hier kan reserveren) voor 15 december. Nou ben ik al 4 keer in Baan Sabai geweest, dus met een beetje mazzel heb ik 15 december gewoon weer een kamer hier!

Na dit alles te hebben geregeld ben ik maar eens even gaan ontbijten en daarna heb ik even zitten kletsen met het meisje met wie ik gisteren de taxi heb gedeeld naar Baan Sabai. Gisteren had ik het idee dat ze iets bekends had en nu weet ik aan wie ze me doet denken/van wie ze iets weg heeft, nl. Sigourney Weaver. Ze had trouwens wel een heel aparte naam: Bodhi. Dat is heel grappig want ik heb altijd gezegd, dat als ik ooit een kat als huisdier zou nemen (wat niet kan omdat ik allergies ben) dan zou ik die kat Bhodi hebben genoemd (alleen dat heb ik haar maar niet verteld!!!). Na effies te hebben gekletst gingen we allebei weer onze eigen weg. Ik had nl. besloten om naar de Wat nogwat (ben de naam even kwijt, maar hij wordt ook wel Golden Mount genoemd). Vanaf het guesthouse was het prima te belopen en trouwens een Tuk-Tuk brengt je eerst naar zijn tante om juwelen te bekijken en natuurlijk te kopen en daarna moet je ook nog naar een silkshop. Nee, lopen was prima. Het is wel een beetje raar weer hier. Het is bloedheet, maar het is behoorlijk bewolkt en soms ziet het eruit alsof het elk moment kan gaan regenen, maar het blijft gewoon droog. Gelukkig maar.

De Golden Mount is een tempel die is gebouwd op een berg. Je kan met de trap (!) naar boven en dan heb je uitzicht over Bangkok. Helaas geen uitzicht met helderblauwe luchten, maar je kon prima over Bangkok uitkijken. Alleen die trappen omhoog. Daar word je dus niet zo vrolijk van; toen ik eenmaal boven was, liep het zweet in straaltje van mijn voorhoofd. Dus eerst maar even ergens neergeploft om een beetje op temperatuur te komen. En natuurlijk begin ik weer tegen de eerste de beste er als buitenlandse toerist uitziende toerist te kletsen. Was een Engelsman die nu in Brazilie woont en voor zaken in Bangkok is. Hij had ook een Canon camera en had daarop een groothoeklens en die mocht ik even van hem lenen. Hij mocht daarop die van mij even lenen; daar zit nl. een polarisatiefilter op en die had hij weer niet. Hij had echter die middag een meeting en moest er snel weer vandaar. Ik ben naderhand heel rustig naar beneden gelopen, wat mij overigens een stuk makkelijker afging dan omhoog. Daar even wat gedronken en getracht om een Tuk-Tuk te vinden die mij naar Top Ten zou willen brengen en daarna weer naar Banglampoo. Dat was nog niet echt eenvoudig. De meesten wilden mij er wel naar toe brengen, maar wilden mij daarna ook nog naar allerlei andere 'sponsors' brengen en in dat laatste had ik dus geen zin. Uiteindelijk vond ik dus een Tuk-Tuk die mij wel eerst naar Top Ten en daarna naar Banglampoo wilde brengen.

Bij Top Ten hing mijn kleding inmiddels klaar, dus ik kon het voor de 2e keer passen. De broeken zaten dit keer goed; niet te strak meer. Ik hou mezelf maar voor dat dat komt omdat ik iets ben afgevallen en niet omdat ze de naden hebben uitgelegd....hahaha. De jasjes worden nog een klein beetje aangepast en dat zijn ze perfect. Bij de blouse waren ze ervan uit gegaan dat ik manchetknopen wilde; alsof ik thuis een hele la vol heb van die dingen! Nee, ik wil er gewoon knoopjes op en dat wordt dus ook nog even geregeld.

Terwijl ik aan het passen was, waren er ook 2 Amerikanen die kleding aan het passen waren. En niet zomaar een pak; nee, de een had een knalblauw pak met een kanariegeel overhemd en de ander had een paars pak met een zwart overhemd eronder. In ieder geval opvallend genoeg om er een opmerking over te maken. We raakten aan de praat en het bleken 2 acteurs te zijn die hier zijn voor de opnames van de film Alexander. Een film over Alexander de Grote (als ik ze mag geloven). Helaas geen bekende koppies (voor mij dan) en ik ben ook niet zo'n muts die dan zonodig met ze op de foto moet of een handtekening wil hebben. Nee zeg, wat moet ik met die zooi (of had ik het wel moeten doen, want straks wordt dat natuurlijk heel veel geld waard...hahahaha). Maar het was wel gezellig om even met ze te kletsen en volgens mij waren ze allang blij dat ik niet zo klef zat te doen. Alhoewel, die ene was wel erg leuk, had ik misschien toch een beetje klef moeten doen...hahahaha.

Enfin, na mijn hele pasrondje was het tijd voor mij om weer eens op te stappen. Mijn Tuk-Tuk stond nog braaf op mij te wachten en hij bracht mij in sneltreinvaart (oftewel Tuk-Tukvaart) weer naar Banglampoo (met een beetje spookrijden kom je er wel, moet ie gedacht hebben). Het was inmiddels al 2 uur geweest toen hij in de straat (Soi) reed waar mijn guesthouse zit en toe ie langs al die eettentjes reeds bedacht ik ineens dat ik best wel trek had. Ik eruit, Tuk-Tuk betaald en op een stoeltje neergeploft, een mangoshake besteld en fried rice, en in gesprek geraakt met een Amerikaanse jongen die vanavond weer uit Bangkok vertrekt. En wie zie ik daar ineens voorbij lopen terwijl ik mijn mond vol heb....inderdaad, Olaf en Marcia. Zij zijn vanmorgen met de nachttrein aangekomen in BKK. Zij dachten dat ik al in Cambodja zou zitten en ik dacht dat ze pas een dag later in Bangkok zouden zijn. Vanavond gaan we even een hapje eten; ik ben benieuwd naar hun belevenissen in het olifanten trainingskamp.

En ik het kader van Engels op zijn Thais: Morgen ga ik met het busje naar de airport en die heeft een departuer time van 8 uur!

donderdag, november 20, 2003

Effe lekker tutten 

En ja hoor, ik heb weer even lekker een tuttelmiddagje gehad. Terug in Bangkok was de verleiding om even naar de schoonheidssalon te groot en ik heb weer een pedicure, manicure en een voetmassage gehad; voor slechts een bedrag van 360 baht wordt je heerlijk 2 uurtjes helemaal vertroeteld. Heerlijk om even zo verwend te worden; zeker mijn voetjes waren daar wel aan toe En ze heeft ook erg voorzichting gedaan met mijn enkel, ik had geen centje pijn. En Jan, ze vroegen nog waar jij was, maar volgens mij zit je nu in een vliegtuig of ben je inmiddels al thuis!

Na dit vertroetelmiddagje was ik weer helemaal fris. Hierna heb ik even mijn visumaanvraag geregeld (morgen om 5 uur ligt ie klaar, uhh..5 uur 's middags dus) en heb ik ook vast de trein geboekt voor 14 december. Dan ga ik met de nachttrein terug van Surat Thani (Koh Samui) naar Bangkok. En omdat december hoogseizoen is, heb ik nu maar vast even een plek gereserveerd. Ook ga ik zo nog even op zoek naar een leuk guesthouse/bungalowtje op Koh Samui, maar die zij er vast genoeg. Als er mensen zijn die iets leuks weten.....ik hou me aanbevolen!

En omdat er in Bangkok genoeg tempels zijn en ik ze nog lang niet allemaal gezien, heb ik de boot gepakt vanaf de Banglumpoo pier (vlak bij mijn guesthouse) naar Tha Tien pier en vandaar de boot naar de overkant, want daar ligt Wat Arun en die stond nog op mijn lijstje. Helaas was het een beetje heiig (maar wordt de 33 graden overigens met gemak gehaald) waardaar het er iets minder mooi uitzag dan anders, maar apart is deze tempel wel. Hij lijkt wel te zijn opgebouwd uit stucwerk met daar allemaal kapotgeslagen tegeltjes tegenaan geplakt. Helaas mocht je alleen met de trap naar het 1e (van de 3) niveau; vanaf het bovenste niveau zou je nl. een heel mooi uitzicht hebben over Bangkok. Niet dat ik met mijn hoogtevrees niveau 3 zou hebben gehaald. Ik vond de trap na het 1e level al steil genoeg; ik ging nog net niet achterstevoren de trap weer af. Enfin, ik heb toch weer een rolletje volgeschoten en volgens mij zit ik nu op de 15 (ik word dus niet vrolijk van de rekening van de fotograaf straks. Trouwens, die boot kost echt geen drol. Voor 12 baht op en neer van Banglampoo naar Tha Tien en voor 4 baht van Tha Tien naar Wat Arun. Kijk daar doe je het voor.

Weer terug op het 'honk' 

Zojuist aangekomen in Bangkok met de nachttrein vanuit Chiangmai. Dat is prima te doen zo'n nachttrein. Het enige nadeel is/was dat er op deze trein (de express) geen restauratiewagon was/is. Als ik de special express had genomen (die 3 kwartier later vertrok) dan had ik wel iets te eten en drinken kunnen scoren op de trein. Maar ik had wat te drinken bij mij en ik had een paar zakjes pinda's bij mij en water en bier kon je wel krijgen op de trein. En uiteindelijk had ik ook nog wat te eten kunnen scoren. Ik vroeg aan een van die treinstewards hoe het nu zat met eten en niet veel later kwam hij met zo'n beker noodles aanzetten. Had ik toch nog wat te eten en een biertje erbij. Prima geregeld toch!

In de trein ook nog een Nederlands stel tegengekomen, Kees en Ria, die een maand door Thailand aan het reizen zijn. Zij zaten heel 'luxe', want zij zaten in een 1e klas coupe. En daar ben ik naderhand nog even wezen buurten. Erg gezellig zitten kletsen met ze.

Het slapen op de trein was wel zo'n beetje wat ik ervan verwacht had. Tussen 8 en 9 werden de stoelen omgebouwd tot bedden en daarna werd het al vrij snel rustig op in de wagon. Ik lag alleen gewoon niet echt lekker. Ik had het dan weer heel koud, dan weer bloedheet (en dat in een wgon met airco) en er zat een kuil in mijn 'bed', waardoor ik mijn draai niet echt kon vinden. Maar uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen. Wel tussendoor af en toe wakker geworden en toen ik weer wakker werd in de veronderstelling dat ik slechts een half uurtje had geslapen, reden we al bij Ayuthaya; en dat is nog een uurtje verwijderd van Bangkok. De bedden werden inmiddels al weer terug verbouwd naar stoelen en inderdaad om kwamen wij op de geplande tijd (5 voor 6!!!) aan op het station in BKK. Daar was het wel even een gedoe om een taxi richting Banglampu te krijgen, waar het guesthouse ligt waar ik al een paar keer eerder heb geslapen. Er waren rond dezelfde tijd nl. nog een paar andere treinen aangekomen en iedereen wilde zo snel mogelijk weg met een taxi. Uiteindelijk vroeg een Amerikaans meisje aan mij of ik een taxi wilde delen richting Banglampu. Prima idee. Bagage in de taxi en weg waren wij. En wat bleek, zij wilde ook naar Baan Sabai, wat een toeval he (o nee, toeval bestaat niet). En wat nog toevalliger was: ik heb een zwarte rugzak en daar had ik mijn paarse fleecevest aan vast gebonden en zij heeft ook een zwarte rugzak en daar had zij haar paarse jogamatje aan vastgesjord. Suf he, dat je van al die backpackers die op zo'n station rondlopen prompt degene tegenkomt die naar hetzelfde guesthouse gaat en ook nog 'dezelfde' rugzak heeft.

Maar inmiddels zit ik weer in hetzelfde guesthouse Baan Sabai. Ze beginnen mij inmiddels te herkennen daar! Ik heb besloten dat ik in BKK wat spullen wil achterlaten, spullen die ik niet mee wil nemen Cambodja in, met name de souveniers dus. Dat scheelt allicht een paar kilo'tjes. Nu was het geen probleem om bij Baan Sabai voor een periode van ruim 3 weken een safe te huren (voor het luttele bedrag van 10 baht per dag). Ook weer mooi geregeld. En nu even mijn visum voor Cambodja regelen en mijn boot/trein terug vanaf Koh Samui naar BKK op 14 december aanstaande!

woensdag, november 19, 2003

Bekende gezichten 

Ik ben nu bijna een maand onderweg en het is best wel grappig om zo nu en dan bekende gezichten te zien. Mensen die je ergens eerder hebt gezien en ze dan bijv. in Chiangmai weer een keer ziet. Niet dat ik ze gesproken heb en laat staan dat ik weet hoe ze heten, maar grappig is het wel om te merken dat mensen dan een soortgelijk reisschema aanhouden. Zo zat ik in Lopburi (oftewel de Apenheul in Thailand) in een internetcafe naast een fransman. Wij hebben amper een woord gewisseld, maar ik heb 'm in Sukhothai ook gezien en ik zag 'm zojuist hier in Chiangmai over straat lopen.

Ook zat ik van de week te bedenken dat het inmiddels iets meer dan een jaar geleden is dat ik gestopt ben met roken! En dat bevalt me nog steeds heel goed, alhoewel ik hier soms wel eens in de verleiding kom om er 1 op te steken; vooral 's avonds op een terrasje met een biertje erbij. Maar ik geef niet toe aan die verleiding!

Vanmorgen heb ik trouwens nog even een excursie gedaan, een toertje langs diverse fabriekjes. Zo heb ik een zijdefabriekje bezocht, een houtsnijwerkfabriekje, een fabriekje waar ze papieren parasols maken en beschilderen, en een zilverfabriekje. Er is echter een nadeel aan dit soort bezoekjes. Ik vind het altijd erg leuk om het produktieproces te bekijken alleen daarna word je een ruimte ingeloods waar dan van alles te koop is en het is natuurlijk de bedoeling dat je je helemaal suf koopt aan zijden kleding, houten meubels, stoelen, etc., handbeschilderde parasols en zilveren sieraden. Nou kan dat wel leuk de bedoeling zijn van zo'n tripje, alleen Luusje gaat daar niet in mee. Buiten dat, het enige wat ik echt de moeite waard vond waren 2 teakhouten stoelen, maar die waren zo'n 1.800 euro (geen baht!) totaal en met verscheping naar Amsterdam zou dat op bijna 2.000 euro uitkomen! En tja, zoveel centjes voor 2 stoelen, dan heb ik er niet voor over. Maar uiteindelijk was dit uitstapje leuk tijdverdrijf. Na terugkomst heb ik nog even snel een douche genomen en me even opgefrist en daarna heb ik uitgechecked. Ik ga zo nu even wat eten en bij de 7/11 wat snack en snaai kopen voor in de trein en dan laat ik me rond een uurtje of 3 door een Tuk-Tuk naar het station brengen. Ben trouwens benieuwd hoe de slaaptrein mij gaat bevallen. Als het net zo is als de dagtrein, dan wordt het een erg relaxed ritje naar Bangkok, waar ik morgen hopelijk redelijk uitgeslapen aankom.....

dinsdag, november 18, 2003

Shoppen! 

Nou, ik heb me heel erg ingehouden met shoppen! Ook omdat ik best wel moe ben (van een middagje een beetje hangen bij een zwembad wordt je nu eenmaal erg moe!), mijn voeten ook best wel moe zijn en ik in mijn achterhoofd had dat ik alles wat ik nu koop ook nog een hele maand moet meesjouwen! En daar heb ik natuurlijk ook niet zoveel zin in (straks ga ik weer door mijn rug omdat ik een veel te zware rugzak heb!). En wat ik gekocht heb: 1 paar slippers (die oude van mij (nog uit Vietnam) heb ik inmiddels redelijk afgesjouwd) en 2 bamboelampjes voor in de huiskamer (incl. Europese stekker en 2 lampjes; alsof die lampjes zo'n rugzakreis gaan overleven. Ik heb me dus behoorlijk ingehouden. Overigens wat ze hier op de nachtbazaar hebben heb ik in Bangkok ook allemaal gezien, dus daar kan ik het t.z.t. ook nog kopen, als ik nog geld overhoud tenminste.

Ik vind Chiangmai trouwens wel een prettiger stad dan Bangkok. Ondanks dat Chiangmai ook een vrij grote stad is, doet het niet zo groots aan. Ook gaat het oversteken van grote, drukke straten hier iets makkelijker dan in Bangkok. Alhoewel....ik kwam een Amerikaans stel tegen wat net een paar dagen in Thailand was en ook voor het eerst in Azie en die waren nog niet echt aan het verkeer gewend. Ze bleven maar wachten tot het verkeer hen zou laten oversteken, maar zo werkt het hier gewoon niet. Je moet gewoon de straat oplopen en dan laten ze je wel oversteken. Ik stak dus zo over en ze konden dus mooi achter mij aanhobbelen.

Ik heb dan nu wel wat extra bagage, maar inmiddels ben ik ook 2 boeken kwijt! Ik heb nl. mijn 2 boeken ingeruild voor een nieuw boek. Ik heb dus nu inmiddels 3 boeken uit en ga dus in mijn 4e beginnen. Ook wel prettig om op de nachttrein een boek te hebben. Kan ik tenminste wat lezen als ik me verveel, het uitzicht niet interessant is of er even niemand is om mee te kletsen. Het 4e boek is: Bagage (van Emily Barr). Ik vond de titel wel toepasselijk; ik heb namelijk ook bagage (zowel letterlijk als figuurlijk).

En in het kader van Engels op zijn Thais: als je trekt hebt in wat knoflookbrood dan kan je hier dus gerust Garlic Bared bestellen (2e keer dat ik dit op een menukaart tegenkwam, 1e keer was geloof ik in Bangkok).

Reisschema 

Bij het wakker worden zag mijn enkeltje er een stuk gezelliger uit dan gisterenavond. Maar op de een of andere manier wordt ie, naarmate de dag vordert toch altijd weer dikker. Ik blijf gewoon vocht vasthouden in die enkel. Nouja, dat heeft mij er in ieder geval niet van weerhouden om even wat reisplannen te maken. Vannacht overigens geen last gehad van luidruchtige buren. En vanmorgen zag ik dat ze waren uitgechecked. Jippie!!!

Gisterenavond afscheid genomen van Olaf en Marcia. Zij zijn vanmorgen vroeg vertrokken naar een olifanten trainingskamp om daar een paar dagen training te krijgen in het verzorgen en training van de olifanten. Ben heel benieuwd hoe dat zal zijn. Zelf vertrek ik morgenmiddag/avond met de nachttrein vanuit Chiangmai weer terug naar Bangkok (daar ben ik namelijk nog nooit geweest!) Nu had ik het plan opgevat om dan op 21 november vanuit Bangkok naar Siem Reap (Angkor Wat) in Cambodja te vliegen; lekker luxe, want ik heb gehoord dat de wegen in Cambodja echt drama zijn. Vanmorgen dus even een reisbureau'tje ingedoken en daar wisten ze me te vertellen dat de vluchten voor de 21ste al helemaal vol zitten, maar dat er op de 22ste nog voldoende ruimte is. Dan wordt het dus de 22ste en dan vlieg ik op 4 december weer terug vanuit Phnom Penh via Bangkok naar Koh Samui! Dat kon namelijk voor een all-in price en dat scheelt gewoon een hele dag reizen, want de nachttrein van Bangkok naar Phun Phin doet er 10 tot 12 uur over; dan moet je nog 1 a 1,5 uur met de bus/taxi naar Surat Thani en dan met de ferry naar Koh Samui en de tijden hiervoor varieren van 2,5 tot 6 uur. Dus tel uit je winst. Van Bangkok naar Koh Samui is het 1 uur en 20 minuten vliegen.

Mijn reisschema is nu als volgt:

22 november:
Bangkok - Siem Reap met Bangkok Airway, vluchtnummer PG932, vertrek 11.00 uur, aankomst 12.00 uur

4 december:
Phnom Penh - Bangkok met Bangkok Airway, vluchtnummer PG 921, vertrek 09.30 uur, aankomst 10.35 uur.
Bangkok - Koh Samui met Bangkok Airway, vluchtnummer PG151, vertrek 13.20, aankomst 14.20 uur.

En de prijs voor dit ticket: 9.120 baht! Ik had in Bangkok ook geinformeerd bij diverse bureau'tjes wat een ticket Bangkok-Siem Reap / Phnom Penh-Bangkok mij zou kosten en daar zou een ticket mij 11.800 baht kosten! Nu zit ik voor 9.120 baht zelfs op Koh Samui. Vandaar uit regel ik dan t.z.t. mij treinreis terug naar Bangkok wel een keer. Zal ergens op 13 of 14 december worden.

Ik moet alleen nog wel even mijn visum voor Cambodja regelen, maar dat doe ik in Bangkok. Daar kan het namelijk in 1 dag worden geregeld en kost het tussen de 850 en 1.000 baht, terwijl het hier in Chiangmai 2 tot 4 dagen duurt en het 2 tot 3 keer zoveel kost.

Voor de rest ga ik vandaag niet zoveel bijzonders doen. Ik het zojuist ook nog even 3 kilo wasgoed weggebracht naar een wasserette (kost 70 baht voor 3 kilo was!, in het hotel kost 1 broek al 15 baht!). Dus later vandaag ga ik mijn was weer ophalen en ik moet ook even mijn ticket betalen en ophalen. Ik ga denk ik mijn enkel een beetje rust gunnen door uur paar uurtjes bij het zwembad te gaan liggen. Vanavond ga ik dan (nu echt) naar de night bazaar. Kijken hoeveel geld ik daar ga uitgeven! Vast veel te veel!

maandag, november 17, 2003

Gastenboek werkt niet! 

Oja, mijn gastenboek is tijdelijk even niet bereikbaar. Volgens de provider moet het probleem met een weekje of zo zijn opgelost (zeggen ze!), dus tot die tijd zul je eventueel commentaar kwijt moeten in mijn shout out!

Olifanten, ossen en vlinders! 

Ik had weer zo'n achterlijke buurman in de hotelkamer naast mij. Die debiel kwam vanmorgen om een uur of 2 behoorlijk straalbezopen terug met zo te horen zijn Thaise schatje en vond het toen nodig om een of andere wedstrijd op tv te gaan kijken met het volume op 20 en dat keihard van commentaar te voorzien waarbij hij het woord fuck regelmatig gebruikte bij iedere keer dat er blijkbaar net geen doelpunt werd gemaakt. Gelukkig had ik nog een paar oordoppen en volgens mij heeft iemand van het hotel er ook wat van gezegd want het werd gelukkig al vrij snel rustig; het feit dat ie behoorlijk bezopen klonk zal ook wel gezorgd hebben dat ie redelijk snel in slaap is gedonderd, maar wat een eikel zeg. Je gaat toch niet midden in de nacht in je hotelkamer lopen schreeuwen. Nouja, gezien deze buurman de afgelopen nacht dus niet echt lekker geslapen. Een beetje kort gewoon, want mijn wekkertje stond al op 7 uur. Ik zou namelijk om half 9 worden opgehaald voor de excursie van vandaag en ik wil altijd even rustig kunnen douchen, aankleden, ontbijten etc. en heb geen zin om om kwart over 8 mijn bed uit te rollen en dan me als een gek moeten haasten. Vanmorgen even een heerlijk ontbijtje gescoord (wederom yoghurt met muesli en fruit) met een bakkie versgezette koffie. En het 2e bakkie is gratis en je bent Nederlander of je bent het niet....dus zo'n gratis bakkie sla ik niet af.

Om stipt half 9 zat ik op de trap het hotel te wachten tot ik zou worden opgepikt en dat was niet lang daarna. Eerst nog even langs een ander hotel om nog een koppel op te pikken en ik maar hopen dat het niet die enge Afghanen van gisteren waren. Gelukkig was dat niet het geval. Het bleek zelfs een Nederlands koppel te zijn, Henk en Leny uit Limburg. Zij zijn hier in Chiangmai deels voor zaken, deels voor vakantie. Ontzettend aardige mensen! Vanaf hun hotel was het een klein uurtje rijden naar het Mae Ping Elephant Training Center waar wij een olifantenshow zouden bijwonen en aansluitend een tocht door de jungle zouden maken op de rug van een olifant. Bij aankomst bleek dat het wel een behoorlijk toeristische trekpleister was, maar het was toch wel leuk om al die olifanten zo te zien. Vooral omdat ze ook een stuk kleiner zijn dan de Afrikaanse variant. Toch was ik wel enigzins huiverig bij het idee om straks boven op zo'n olifant te zitten; het zijn en blijven tenslotte wilde dieren. Niet lang nadat we aan waren gekomen begon de show. Deze bestond uit het vertonen van diverse kunstjes door de olifanten. Een beetje vergelijkbaar met wat je in het circus kunt zien, maar op zich wel grappig om te zien, vooral toen ze muziek gingen maken en dat ging nog op de maat ook! Na deze show was het dan tijd voor een ritje op een olifant. Henk en Leny gingen eerst en daarna zou ik in zo'n bakkie op de rug van zo'n olifant moeten kruipen. Nou zag ik het niet zo zitten om daar in mijn uppie op te gaan zitten dus ik heb de gids gevraagd of hij meeging. Achteraf was ik daar wel blij om want hij vertelde tijdens het ritje van alles over de planten in de omgeving etc. en de mahout (de dompteur van de olifant) sprak geen woord Engels! En wat is zo'n olifant dan groot zeg als je er bovenop zit. Pfff....je moet er niet aan denken dat je er vanaf dondert. Het is dus zaak dat je je goed vasthoudt in dat bakkie; er is wel een soort 'veiligheidsgordel', maar daar moet je je nu eenmaal niet te veel bij voorstellen. Vooral al de olifant bergafwaarts loopt moet je je even goed vasthouden, voor de rest is het wel relaxed zitten. Nouja, relaxed. Ergens in mijn achterhoofd spookte dat beeld van die schijnaanval van een olifant vorig jaar in Afrika door mijn hoofd, dus helemaal relaxed zitten in dat bakkie deed ik nou ook weer niet. Maar het was wel erg leuk om zo'n een tijdje door de jungle te sjokken. Alleen soms had die olifant waar ik op zat even geen zin en bleef ze staan om wat struiken uit de grond te trekken. Die mahout begon dan meteen wat commando's te roepen en dat waren van die momenten dat ik die olifant al helemaal op hol zag slaan met mij boven op zijn rug. Maar dat is gelukkig allemaal niet gebeurd en na een dik uur mocht ik weer vaste grond onder mijn voeten voelen.

Hierna was het tijd voor een tochtje over de rivier op een bamboevlot. Dit was wel heel erg relaxed hoor; een beetje zitten op zo'n vlot, het water kabbelt voort en je drijft heel rustig over de rivier. Dit duurde ongeveer een 3 kwartier. Tijdens dit tochtje kwam de lokale bevolking naar ons toe om ons diverse souvenirs te slijten. Je zou dan denken dat ze op een vlot zitten ofzo, maar ze staan gewoon de hele dag tot aan hun middel in het water (!) te wachten op toeristen om hun waar te verkopen. Na dit tochtje gingen we weer aan wal. Ik had gedacht dat we nu wel zouden gaan lunchen, maar er stond ons nog een ritje te wachten in een ossenkar. Dat is pas echt een gehobbel zeg! Je wordt flink door elkaar geschud, maar gelukkig duurt het maar een kwartiertje. Daarna was het wel echt tijd voor de lunch en wat voor een zeg. Wij gingen naar het restaurant van een behoorlijk chique resort en daar stond een heel uitgebreid buffet klaar. Het zag er allemaal erg goed uit en ik had ook best wel hoger gekregen (het was inmiddels al half 1) dus ik liet het mij allemaal goed smaken. Tijdens de lunch gezellig zitten kletsen met Henk en Leny. Hij heeft een zaak in vijverbenodigdheden en is nu dus hier in Chiangmai voor zaken en vertelde daarover. Op mijn beurt vertelde ik hem over het hoe en waarom over mijn beslissing om 2 maanden te gaan reizen en dat ik bij terugkomst in Nederland op zoek ga naar een nieuwe baan. Nu vertelde hij mij dat hij een vriend heeft die een zaak heeft in Vinkeveen en dat ze daar nog een paar mensen nodig hebben. We hebben hierover wat gekletst en Henk zou als hij terug was in Nederland mijn gegevens aan die vriend doorgeven. Als ik straks (duurt nog een maand) terug ben in Nederland dan zal ik ook zeker dit bedrijf gaan benaderen; niet geschoten is tenslotte altijd mis. Ook lagen bij dit restaurant de foto's klaar die genomen waren van het olifantenritje. Ik had die fotograaf wel gezien en ik had verwacht dat die foto in zo'n paspartoutje van karton zou zitten, maar de foto zat helemaal in een leuk lijstje. Dit lijstje is overigens gemaakt van papier/karton wat weer is gemaakt van olifantenpoep (maar het stink gelukkig niet meer naar olifantenpoep). Voor Thaise begrippen was het best wel duur (200 baht), maar ach, je wil die foto toch wel hebben! Wel krijg je voor deze prijs het negatief er ook nog bij, dus ik kan 'm in Nederland ook nog een keer laten afdrukken. Enne, als je deze geweldige foto wilt zien, moet je even bij foto's klikken!!!!!

Na de lunch zijn we weer teruggereden richting Chiangmai voor een bezoekje aan een orchideeenkwekerij/vlindertuin. Ze hadden hier ontzettend veel orchideeen (goh, vreemd he!), echt heel mooi. Ook de vlindertuin was leuk om te zien. Het was niet echt heel groot, maar ze hadden wel 3 van die hele grote vlinders. Van die vlinders met vleugels zo groot als mijn handen. Nou heb ik niet echt grote handen, maar het waren toch wel behoorlijk grote vlinders. Het waren in ieder geval de grootste die ik ooit heb gezien (groter dan die in Bangkok!!!). Na nog even wat te hebben gedronken was het tijd om terug te keren naar Chiangmai. Daar werd ik afgezet bij het hotel en toen ik op mijn kamer kwam was er een aangename verrassing; mijn kamer was helemaal schoongemaakt! Yes, wat is het toch fijn om in zo'n hotel te zitten!!!!! (het kost wat, maar dan heb je ook wat). Vlak bij het hotel kwam ik trouwens een Amerikaans meisje tegen wat ik op Koh Samed ook al had gezien (ben haar naam alleen weer vergeten). Ik had al het vermoeden dat ik haar in Phitsanulok en Sukhothai ook had gezien en dat bleek te kloppen. Vanaf Koh Samed hebben we allebei dezelfde route gevolgd. Alleen zij gaat vanaf Chiangmai nog een trekking doen (iets wat er voor mij helaas niet inzit) en ik ga overmorgen terug naar Bangkok om vandaaruit richting Cambodja te vertrekken (tenminste als ik de vluchten kan regelen).

Zodirect trouwens nog maar even een ijscompresje regelen voor mijn enkel. Ondanks dat ie niet echt pijn meer doet, is ie nog steeds wel opgezwollen, maar een compresje zal vast wel helpen. Vanavond ga ik even een hapje eten met Olaf en Marcia en als ik nog puf heb ga ik naar de Nightbazaar alhoewel ik dat morgen ook kan doen.....

zondag, november 16, 2003

ADSL 

Even ter info, niet dat het mega interessant is of zo, maar ik heb hier echt een supersnelle internetverbinding...net alsof ik thuis achter mijn pc'tje zit. Zo, dat wilde ik nog even kwijt!

Koel Chiangmai 

Gisteren ben ik aangekomen in Chiangmai. Ik had op zich goed geslapen in mijn guesthouse, maar de buren (van de hele irritante fransen) hadden besloten dat ze die ochtend heel vroeg het Historical Park in Sukhothai wilde bezoeken en iedereen moest dus ook weten dat ze hiervoor om 6 uur op moesten staan. Achteraf hadden ze zich de moeite kunnen besparen want het park was nl. gisteren gesloten in verband met het bezoek van de Thaise prinses aan het park. Maarja, dat ga je die fransen natuurlijk niet aan hun neus hangen; laat die maar lekker daar bij de ingang van het park op hun bek gaan.

Nou dus onaangenaam te zijn wakker geworden ben ik toch nog even in slaap gepletterd en werd ik tegen 8 uur wakker. Even rustig mijn spullen gepakt, gedouched en een ontbijtje gescoord en toen gevraagd aan Mr. Dang, de eigenaar van het guesthouse, hoe ik het beste naar het busstation kon komen. Niets geen ingewikkelde tripjes met taxi's, etc., nee, hij zou mij zelf wel even brengen! En zo'n aanbod sla ik natuurlijk niet af. Bij het busstation aangekomen stond de bus die mij naar Phitsanulok zou brengen al klaar. Ik zat net een minuut of 5 in de bus en toen zag ik ook Olaf en Marcia aankomen. Ook stom toeval! Niet veel later vertrok de bus richting Phitsanulok en een klein uurtje later waren wij op het busstation van Phits. Met de Saengtaw (of hoe je dat ook schrijven mag) naar het station. Ik had al een kaartje voor de trein van 5 voor 2 naar Chiangmai, maar zij nog niet. Gelukkig waren er nog plaatsten vrij in de trein. En toen was het wachten geblazen (het was net iets over 12-en) en het was echt bloed- en bloedheet. Maar ook die tijd kom je uiteindelijk wel weer door. Om 2 uur kwam de trein en kon de reis naar Chiangmai beginnen. Ook nu weer ging het door mooi landschap, rijstvelden, etc. en naarmate we dichter bij Chiangmai kwamen werd het steeds heuvelachtiger. Helaas had de trein wel een dik half uur vertraging opgelopen en kwamen we uiteindelijk pas om half 9 aan in plaats van 10 voor 8. We waren amper uitgestapt of we werden al belaagd door diverse Tuk-Tuk chauffeurs die ons wel een of ander guesthouse wilden aansmeren. Na eerst van het station te zijn weggelopen, werden we alsnog benaderd door zo'n mannetje. Nu hadden zowel Marcia en Olaf als ikzelf in de Lonely Planet al een paar guesthouses gezien die wij wel wat vonden en de Tuk-Tuk zou ons er voor 10 baht pp wel even naar toe rijden. De eerste van het rijtje was Smile Guesthouse. Daar mochten we even een kamer bekijken en wat een gruwelkamer was dat zeg. Een klein muf kamertje met een gore vloer en toen de deur openging en het licht aanging zag ik in mijn ooghoeken iets wegschieten onder het bed en tot overmaat van ramp lag er een joekel van een dode kakkerlak midden op de vloer. Ook van het bed werd ik helemaal ibbelig. Jakkes, van een gore zooi. En dus wij op naar de volgende. Ook dat was geen succes. Daarna naar het guesthouse van de zus van onze chauffeur (we hadden het kunnen weten natuurlijk!). Maar ook dit was geen succes. De badkamer (voor zover je daar nog van kon spreken) was meer een soort kast, met de douche boven het toilet en het bed zal er nou niet echt uitnodigend uit. Op naar de volgende. Bij dit guesthouse was de receptie helaas al gesloten en konden we dus niet eens kijken of er uberhaupt nog iets vrij was. Dus weer hup naar het volgende guesthouse in het rijtje. Dit was Golden Fern Guesthouse. De kamers hier waren redelijk, maar niet om over naar huis te schrijven, maar we besloten dat we hier wel een nachtje konden verblijven (het was inmiddels ook al 9 uur en we waren dat guesthouse afsjouwen behoorlijk zat aan het worden en we hadden ook wel honger). Dit werd het dus voor 1 nachtje. Ik had wel zo iets van: hier ga ik mijn klamboe ophangen en hier ga ik in mijn eigen lakenzakje slapen, want helemaal fris vond ik het niet. Enfin, rugzak neergegooid en even snel een douche gepakt en daarna met Olaf en Marcia ergens even wat gegeten; het was inmiddels al 10 uur! We konden gelukkig nog wat bestellen, maar we hadden amper ons eten op en toen werd ons vriendelijk doch dringend verzocht om op te hoepelen. Dit werd niet letterlijk zo verzocht, maar het brengen van de rekening en het opruimen van het terras zijn toch wel hele duidelijke hinten. En toen terug naar het guesthouse om een paar uurtjes te gaan slapen, want zo'n dagje reizen is toch best wel vermoeiend. En dan lig je dus eindelijk op bed, na mezelf in mijn lakenzak te hebben gewurmd en een klamboe over mijn hoofd te hebben getrokken en dan begint er naast het guesthouse een hele kudde (of roedel heet dat geloof ik) honden een blafconcert te houden; en af en toe janken dat die krengen deden. Nee daar word je vrolijk van. Gelukkig waren het maar hele korte concerten, maar voordat ik in slaap viel heb ik een concertje of 3 mogen meemaken.

Echt lekker uitgeslapen werd ik vanmorgen niet wakker. Ik heb even snel gedouched (nu had ik wel warm water; gisterenavond niet), me aangekleed en mijn spullen groot en deels ingepakt. En toen ben ik naar het terras van het guesthouse gelopen om even te ontbijten en hier zag ik voor het eerst sinds Koh Samed weer yoghurt met muesli en fruit (helaas zonder pinda's) of het menu staan, dus dat heb ik dan ook meteen besteld. Het ontbijt was prima (was de kamer ook maar zo). Niet veel later kwamen ook Olaf en Marcia ontbijten. Ook zij hadden niet echt geweldig geslapen; Olaf niet omdat hij 's nachts wakker was geworden van een of ander beest wat over zijn gezicht liep en Marcia niet omdat ze veel heeft moeten hoesten (vanwege de airco), waardoor ze bijna haar stem kwijt was. Tijdens het ontbijt was het dan ook snel duidelijk; hier willen wij niet nog een nachtje slapen. Dus na het ontbijt trokken wij erop uit, op zoek naar een ander guesthouse. Ik weet niet wat het is, maar op de een of andere manier lijkt de standaard wel lager te zijn dan in Bangkok. In Bangkok heb je voor 350/400 baht een prima kamer (schoon, met fan/airco en een eigen badkamer); in Chiangmai heb je voor dat bedrag een kamer die de laatste 2 maanden volgens mij geen dweil heeft gezien, en van het bestaan van een stofdoek al helemaal niet op de hoogte is. Vanmorgen hebben wij met zijn drietjes diverse guesthouses bezocht. De een was nog erger dan de ander (of zijn wij nu gewoon een stel heel erg pietluttige Nederlanders); er was er ook eentje, met een douche half boven de wc en half boven de wastafel en als je daar zou douchen dan stond je met een been op een verhoging half over het toilet heen. Dat was het dus ook niet. Wij werden er bijna moedeloos van. Is het dan zoveel gevraagd om een kamer te vinden die en schoon is en een eigen douche/toilet heeft? Niet veel later kwamen wij een soort vlag met daarop aangegeven Top North Hotel en Guesthouse. Ach, proberen we die ook nog even. Alleen dat bleek dus echt een hotel te zijn. Wij gevraagd of er nog kamers waren en die waren er inderdaad nog alleen wel tegen hotelprijzen. Maar inmiddels hadden we het geloof ik wel een beetje gehad en de gedachte om nog een nachtje door te brengen in Golden Fern zagen we al helemaal niet zitten. Na 2 kamers te hebben bekeken waren we overstag. Dit waren tenminste nog eens kamers. Schoon, groot, met eigen douche (en bad) en toilet! Maar er hangt wel een prijskaartje aan; de kamers kosten nl. 800 baht per kamer! Maar daarvoor krijg je wel een topkamer in een hotel met zwembad!!!!! En ach, ik had ook zoiets van, soms moet je jezelf eens verwennen. Dus zo gezegd zo gedaan en inmiddels heb ik dus ingechecked in het Top North Hotel en daar zit ik de komende 3 nachtjes dus. Het is wel even een flinke aderlating, maar zoals ik al zei, soms moet je jezelf eens verwennen.....

Na in Top North te hebben ingechecked zijn we teruggelopen naar het Golden Fern, hebben wij daar onze spullen gepakt en daar uitgechecked. Na mijn spullen te hebben 'neergedonderd' in mijn kamer, ben ik naar het reisbureautje bij het hotel gelopen en heb daar wat informatie gevraagd over de diverse excursies, etc. Nou had ik graag een trekking willen doen, lekker door de bergen wandelen en de bergvolkeren bezoeken, maar gezien mijn enkel moet ik daar helaas van afzien. Ik kan best wel lopen, maar klimmen en klauteren is vragen om ellende. Gelukkig zijn er nog zat excursies die geschikt zijn kreupele Luusjes. Uiteindelijk heb ik het volgende geboekt: vanmiddag een excursie naar de Meo (Hmong) bergmensen en daarna een bezoek aan de Doi Suthep Tempel, morgen ga ik op olifantensafari, ga ik raften op een bamboevlot (een beetje ronddrijven dus), een beetje lunchen, en bezoek ik ook nog een orchideeenkwekerij; daar ben ik dus een hele dag mee zoet. Op 19 november ga ik met de nachttrein weer terug naar Bangkok en omdat die pas om 16 uur vertrekt, ga ik die ochtend nog even een tourtje doen naar een fabriekje waar ze parasols beschilderen en houtsnijwerk maken. Overmorgen heb ik dus een dagje 'vrij' en waarschijnlijk ga ik dan even flink shoppen op de beroemde Night Bazaar.

Vanmiddag ben ik dus naar de Meo people en Doi Suthep geweest. Ik werd als eerste opgehaald door de minivan en daarna gingen we de anderen ophalen. Die anderen waren 2 Afghanen (!) en een Thais meisje. Die 2 Afghanen waren allebei arts en in Chiangmai voor een congres en hadden nog een paar dagen over. Vreemde vogels hoor die Afghanen. Die ene was vrij rustig, maar die ander was een beetje typisch; in het begin heel aardig maar toen hij zei dat ik hem maar moest benaderen als ik ooit naar Afghanistan zou komen, toen had ik zoiets van....uhh....denk het niet. Alsof dat land momenteel hoog op mijn verlanglijstje staat (niet dus). In het Meo dorpje kwam in een Nederlandse man tegen die met een andere tour daar was en hij liep zich helemaal te pletter te ergeren aan zijn gids en was blij dat hij even tegen mij kon aanlullen en ik was allang blij dat ik niet meer met die Afghaan in gesprek hoefde. Het Meo dorpje was op zich wel leuk om te zien, maar erg commercieel en erg gericht op toeristen; kinderen die geld vragen om ze op de foto te zetten en kramen vol met spulletjes die ze graag aan toeristen willen verkopen. Wel grappig was dat ze daar nog steeds opium verbouwen (al is het op hele kleine schaal). Op mijn vraag of de Meo nog steeds opium gebruikten zei de gids dat dat officieel niet het geval is.....officieus wordt er dus nog lekker op los gerookt!

Na dit dorpje te hebben bezocht was het tijd voor de Wat (tempel) Doi Suthep. Deze tempel ligt hoog op de berg en kijkt uit over Chiangmai. Het is een hele mooie tempel met een gouden chedi (tenminste hij lijkt volledig goud, maar het is een mengsel van goud, koper en brons, zo heb ik mij laten vertellen). Om deze tempel te bereiken ben ik met een soort kabelbaantje omhoog gegaan. Er was ook een mogelijkheid om met een trap omhoog te gaan, maar dat vond ik iets teveel van het goede en ik moet natuurlijk ook een beetje aan mijn enkel denken. Wat Doi Suthep is een erg mooie tempel. Ziet er erg mooi uit en ook de ligging, hoog in de bergen boven Chiangmai, maakt deze tempel bijzonder.

Overigens is het wel een stukje koeler in Chiangmai en dat is een aangename afwisseling met het zeer warme weer in Sukhothai. Het is hier zo'n graadje of 28 i.p.v. de 34, 35 graden in Sukhothai. En zeker 's avonds is het in Chiangmai aangenaam toeven. Nadat ik van de excursie ben teruggekomen heb ik mij even opgefrist gebruikmakend van een douche waarbij ik niet een half uur bezig ben om de shampoo uit mijn haar te spoelen. Wat is dat dan lekker zeg!!! Rond 6 uur had ik afgesproken met Olaf en Marcia bij de receptie van het hotel om ergens een hapje te gaan eten. Eerst zijn we nog even een rondje wezen lopen over de Sunday Market. Hiervoor worden in Chiangmai een aantal straten afgezet voor het verkeer en is er een grote braderie. En er zijn zo ontzettend veel leuke dingen te koop, maar hier vind ik alles leuk en als ik met al die spullen thuis zou komen dan zou het ergens in een kast verdwijnen of als het kleding is, dan trek ik het toch nooit meer aan. Na even door deze straten te hebben gezworven zijn Olaf, Marcia en ik even een hapje gaan eten. Dit keer een (macrobiotisch) groentensoepje met bruine rijst en knoflook brood; erg lekker, maar achteraf veel te veel.....

Oja, en in de categorie Engels op zijn Thais: als je hier een patatje besteld dan bestel je gewoon French Fires!

vrijdag, november 14, 2003

Zadelpijn in een graadje of 30! 

Ik had gepland om vandaag lekker vroeg op te staan en dat is me nog gelukt ook! Gisterenavond had ik wat hoofdpijn en ik heb een paracetamol ingenomen en ben om 9 uur naar bed gegaan. Blijkbaar ben ik vlak daarna in slaap gevallen. Ik ben alleen om 12 uur nog even wakker geworden omdat de airco uit was gegaan (de timer stond op 3 uurtjes) en daarna heb ik weer heerlijk geslapen tot half 6. Mijn wekkertje stond op half zes (!), maar ik werd zelfs voor de wekker al wakker! Tja, dan krijg je als je om 9 uur naar bed gaat. Even rustig gedouched en mijn spulletjes gepakt en om 6 uur zat ik aan een ontbijtje in het restaurantje van het guesthouse. Om kwart over 6 bracht de eigenaresse van het guesthouse mij met haar auto naar het busstation (wat een luxe) waar ik de bus zou pakken naar het Sukhothai Historical Park, wat op ongeveer 12 km van Sukhothai ligt en wat mij voor 10 baht naar het park zou brengen.

In de bus (nouja, bus) kwam in een Nederlands stel tegen, Olaf en Marcia, die ik gisterenavond in het internetcafe tegen was gekomen. De bus deed er redelijk lang over om bij het park te komen, maar dit kwam meer omdat er om de 200 meter gestopt werd om mensen (voornamelijk schoolkinderen) op te pikken. Enfin, om kwart over 7 werden wij gedropt vlak bij de ingang van het park, vlak bij een fietsverhuurbedrijfje, waar we maar meteen hele mooie (lees krakende) blauwe fietsen hebben gehuurd voor 20 baht (prijs klopte met de LP). Wel even gecontroleerd of de remmen werkten. Daarna zijn we met zijn drietjes naar de ingang van het park gefietst. Wel even wennen hoor links fietsen, maar het went eigenlijk best wel snel. Nu hadden we gelezen dat je het beste een dagticket kon kopen voaor 150 baht i.p.v. voor de diverse ruines elke keer afzonderlijk 30 of 40 baht te betalen. Alleen we konden nog geen tickets kopen, want het park was blijkbaar nog niet open (en overal staat dat het park al om 6 uur 's ochtends open gaat!), maar van de mevrouw achter de kassa mochten we wel al gewoon naar binnen en konden we rond een uur of 8 de kaartjes kopen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Het was nog heerlijk koel en we waren, voor zover ik het kon bekijken, een van de weinige toeristen die zo vroeg al in het park waren (de busladingen zouden later in de ochtend vast volgen). Het fietsen was heerlijk; als je fietst creeer je namelijk zelf een beetje wind en dat was heerlijk. Wij zijn in een heel rustig tempo van de ene naar de andere ruine en tempel gefietst en hebben alles op ons dooie akkertje bezichtigd.

Ik heb me trouwens nog nooit zo veilig gevoeld. Niet vanwege mijn fiets en mijn fietskwaliteiten (want die laten beide te wensen over), maar omdat er langs de weg van de ene naar de andere ruine echt op bijna elke 200 meter een politieagent stond. Geen idee waarom dat was, maar bij binnenkomst in het park hing er bij de kassa ook een aankondiging dat het park 15 en 16 november (deels) gesloten zou zijn en ook werd er bij een tempel een heel podium opgebouwd voorzien van allerlei lampen, etc. Blijkbaar vindt er een of andere happening plaats. Na een flink stuk te hebben gefietst door het park en door het Thaise platteland zijn we uiteindelijk even ergens neergeploft om wat te drinken, want langzamerhand begon het wel een stuk warmer te worden (het was tenslotte toen al een uurtje of half 11) en dan is een koud cola'tje toch wel erg lekker. En wat erin gaat, moet er ook weer uit, dus ook nog even een plaspauze ingelast. De zgn. squadtoiletten (soort gat in de grond) beginnen ook langzaam te wennen, alleen soms lopen of vliegen er wel eens beestjes in rond die je liever niet ziet.

Na weer een stukje te hebben gefietst besloten wij het museum te bezoeken. Daar waren veel boedha relikwieen te zien, alleen het museum werd gerenoveerd dus er werd af en toe behoorlijk geboord en gezaagd etc. Maar het was wel leuk om even te bekijken. En inmiddels was het tegen lunchtijd en besloten wij een hapje te gaan eten. De serveerster bleek uiteindelijk een serveerder te zijn; haar/zijn handen waren veel te groot voor een vrouw en na haar/hem nader te hebben geobserveerd kwamen we alledrie tot de conclusie dat het wel een man moest zijn.

Na de lunch zijn we nog even het park ingefietst maar kwamen tot de conclusie dat we het nu wel zo'n beetje gezien hadden. Mijn 'zitbotje' (weet niet hoe dat botje eigenlijk heet) had het trouwens ook wel gezien; ik heb nl. best wel een beetje zadelpijn en dat zal morgen nog wel een beetje erger zijn. Ja, ben ook helemaal niet meer gewend om te fietsen. Laatste keer dat ik op een fiets heb gezeten is een jaar of 3,4 geleden geloof ik. We hebben de fietsen teruggebracht naar de verhuur en de bus die ons terug zou brengen naar Sukhothai stond al te wachten. Ook Amy en Andy, een Australisch stel met wie ik gisterenavond samen heb gegeten stapten daar ook in. Zij hadden ook het plan opgevat om vanmorgen al heel vroeg in het park te zijn, maar zij waren er uiteindelijk pas tegen een uur of 11. Zij zitten trouwens in een guesthouse wat vlak naast een varkensslachterij ligt en het slachten van de varkens begint om 4 uur 's morgens, nee dat is lekker voor je nachtrust! Vanavond ga ik een hapje eten met Olaf en Marcia. Zij vertrekken morgen ook naar Chiangmai. Wie weet, komen we elkaar daar weer tegen.....

donderdag, november 13, 2003

AAARRRGGGHHHH 

Heb ik net een hele lap tekst zitten typen, valt de verbinding weg net voordat ik alles heb kunnen saven. Nouja, dan begin ik maar weer overnieuw...:-(

Ik ben dus vanmorgen vanuit Phitsanulok vertrokken naar Sukhothai. Maar eerst heb ik natuurlijk nog wel even gedouched, mijzelf aangekleed (ik kan trouwens mijn bergschoenen weer aan, en het lopen gaat ook weer een stuk beter), en heb ik ook nog even ontbeten. Voor het ontbijt heb ik mij gewaagd aan de rijst met kip, wat qua smaakt te vergelijken was met nasi zoals je die bij de Chinees in Nederland haalt. Op zich prima te eten, alleen ik ben nu niet echt gewend om 's morgens een warme maaltijd naar binnen te werken, maar om nou helemaal niets te eten, dat leek mij ook niet zo'n goed idee. Na het ontbijt mijn rugzak verder ingepakt. Ik had gisteren even was kleding laten wassen en daar zat o.a. een crinkle bloesje bij. Nu heb ik mijn kleding teruggekregen en er zat geen crinklebloesje meer bij; alles crinkeltjes waren eruit gestreken.....hahahaha. Nouja, ze komen er vanzelf weer in. Ook kreeg ik een hele simpele katoenen 3/4-broek gestreken terug met een persnaad erin gestreken....ziet er niet uit, maar alles is wel weer lekker schoon en ruikt weer helemaal fris.

Enfin, rugzakje gepakt en uitgechecked en voor het guesthouse een fietstaxi geregeld die mij naar het busstation zou brengen. Rugzak in de fietstaxi gehesen, ikzelf er ook nog in en hup we gingen op weg. Het was een flink end fietsen en na een tijdje stopte hij bij een gewone bushalte. Ik probeerde hem duidelijk te maken dat ik bij de busterminal moest zijn, maar dat begreep hij niet. Bij de bushalte zat ook een monnik te wachten op de bus (je weet wel, zo eentje in van die mooie oranje gewaden) en die schoot mij te hulp. Hij wist mij ervan te overtuigen dat de bus naar Sukhothai wel degelijk bij deze halte zou stoppen. Oke, als een monnik het zegt, dan zal het wel zo zijn. Ik had met de fietstaxi afgesproken dat hij mij voor 20 baht naar het busstation zou brengen. Ik betaal hem met een biljet van 50 (verder had ik geen kleingeld of alleen maar een briefje van 1.000) en daar kon hij niet eens van wisselen. Ik was al op zoek naar een winkeltje waar ik dan evt. kon wisselen en toen kwam diezelfde monnik weer en die betaalde voor mij die 20 baht. Toen ik hem naderhand het geld terug wilde geven wilde hij daar niets van weten. Nu heb ik ergens gelezen dat het not done is dat een vrouw een monnik rechtstreeks iets geeft, maar ik weet niet of dat het was waarom hij geen geld van mij wilde aannemen, maar erg aardig vond/vind ik het wel.

Amper een paar minuten later kwam de bus. Dit geen geen airco bus maar een hele simpele bus; de stoelen zijn niet echt geschikt voor van die grote westerlingen, maar op de achterbank was het prima uit te houden. In deze bus waren een hoop ventilatoren dus warm of zweterig heb ik het niet gehad. En met een uurtje was de bus in Sukhothai en dat voor het luttele bedrag van 23 baht. Ik was nog niet uitgestapt of ik werd al meteen belaagd door een aantal mensen die mij met alle geweld naar 'hun' guesthouse wilde lokken. Uiteindelijk heb ik zelf een keuze gemaakt en ik zit nu in Sukhothai Guesthouse. Daar heb ik een bungalowtje met fan en airco, badkamertje met (warme) douche en toilet. De bungalowtjes liggen in een leuke tuin en het ziet er allemaal erg gezellig uit. Ik vrees alleen wel dat er wat meer muggen zullen zijn dan in Phitsanulok (dat wordt dus smeren vanavond).

Ik heb mijn rugzak neergegooid en wat spullen gepakt en ben naar het postkantoor gehobbeld, want ik had nog wat ansichtkaarten die ik wilde versturen en dat gaat wat lastig zonder postzegels. Daarna ben ik even naar de bank gegaan en heb wat travellercheques gewisseld. Niet dat ik helemaal zonder geld zat, maar ik kom aanstaande zaterdag aan in Chiangmai rond 8 uur 's avonds en dan zijn er vast geen banken meer open.

Morgen ga ik naar het historische park van Sukhothai. Het is open van 6 uur 's morgen tot 6 uur 's avonds en ik heb gepland om daar morgenochtend heel vroeg te zijn, zodat het dan nog lekker rustig is en ook niet zo heel erg warm. Ik ben benieuwd of ik morgen inderdaad zo'n vroege vogel zal zijn.....

This page is powered by Blogger. Isn't yours?