vrijdag, november 21, 2003
'Oude' bekenden
Heb ik weer. Ik had wat op mijn log gezet, maar op wonderbaarlijke wijze is dit gewoon verdwenen. Maar dan ook helemaal! Nouja, heb ik weer wat om te typen.
En wat heb ik vandaag zoal gedaan. Eerst ben ik lekker uitgeslapen wakker geworden. Ik was om ongeveer 11 uur naar bed gegaan en heb aan een stuk door geslapen tot 8 uur. Dat had ik blijkbaar dus even nodig. Zal ook wel gekomen zijn omdat ik op de nachttrein niet zo lekker geslapen heb. Enfin, ik was dus erg uitgerust. Daarna heb ik op mijn gemak mijn rugzak omgekiept en gekeken wat ik hier in BKK kan achterlaten; en dat blijken toch bijna 2 tasje vol te zijn, die alles bij elkaar al gauw zo'n 3 kilo wegen. En dat laat ik dus lekker achter in de safe hier; ik moet er natuurlijk alleen wel voor zorgen dat ik de sleutels van de safe niet kwijtraak! Ook maar even een airportbusje geregeld voor morgen; ik word morgenochtend om 8 uur opgepikt en naar de airport gebracht voor slechts 80 baht. Tevens heb ik meteen een kamer gereserveerd (voor zover je hier kan reserveren) voor 15 december. Nou ben ik al 4 keer in Baan Sabai geweest, dus met een beetje mazzel heb ik 15 december gewoon weer een kamer hier!
Na dit alles te hebben geregeld ben ik maar eens even gaan ontbijten en daarna heb ik even zitten kletsen met het meisje met wie ik gisteren de taxi heb gedeeld naar Baan Sabai. Gisteren had ik het idee dat ze iets bekends had en nu weet ik aan wie ze me doet denken/van wie ze iets weg heeft, nl. Sigourney Weaver. Ze had trouwens wel een heel aparte naam: Bodhi. Dat is heel grappig want ik heb altijd gezegd, dat als ik ooit een kat als huisdier zou nemen (wat niet kan omdat ik allergies ben) dan zou ik die kat Bhodi hebben genoemd (alleen dat heb ik haar maar niet verteld!!!). Na effies te hebben gekletst gingen we allebei weer onze eigen weg. Ik had nl. besloten om naar de Wat nogwat (ben de naam even kwijt, maar hij wordt ook wel Golden Mount genoemd). Vanaf het guesthouse was het prima te belopen en trouwens een Tuk-Tuk brengt je eerst naar zijn tante om juwelen te bekijken en natuurlijk te kopen en daarna moet je ook nog naar een silkshop. Nee, lopen was prima. Het is wel een beetje raar weer hier. Het is bloedheet, maar het is behoorlijk bewolkt en soms ziet het eruit alsof het elk moment kan gaan regenen, maar het blijft gewoon droog. Gelukkig maar.
De Golden Mount is een tempel die is gebouwd op een berg. Je kan met de trap (!) naar boven en dan heb je uitzicht over Bangkok. Helaas geen uitzicht met helderblauwe luchten, maar je kon prima over Bangkok uitkijken. Alleen die trappen omhoog. Daar word je dus niet zo vrolijk van; toen ik eenmaal boven was, liep het zweet in straaltje van mijn voorhoofd. Dus eerst maar even ergens neergeploft om een beetje op temperatuur te komen. En natuurlijk begin ik weer tegen de eerste de beste er als buitenlandse toerist uitziende toerist te kletsen. Was een Engelsman die nu in Brazilie woont en voor zaken in Bangkok is. Hij had ook een Canon camera en had daarop een groothoeklens en die mocht ik even van hem lenen. Hij mocht daarop die van mij even lenen; daar zit nl. een polarisatiefilter op en die had hij weer niet. Hij had echter die middag een meeting en moest er snel weer vandaar. Ik ben naderhand heel rustig naar beneden gelopen, wat mij overigens een stuk makkelijker afging dan omhoog. Daar even wat gedronken en getracht om een Tuk-Tuk te vinden die mij naar Top Ten zou willen brengen en daarna weer naar Banglampoo. Dat was nog niet echt eenvoudig. De meesten wilden mij er wel naar toe brengen, maar wilden mij daarna ook nog naar allerlei andere 'sponsors' brengen en in dat laatste had ik dus geen zin. Uiteindelijk vond ik dus een Tuk-Tuk die mij wel eerst naar Top Ten en daarna naar Banglampoo wilde brengen.
Bij Top Ten hing mijn kleding inmiddels klaar, dus ik kon het voor de 2e keer passen. De broeken zaten dit keer goed; niet te strak meer. Ik hou mezelf maar voor dat dat komt omdat ik iets ben afgevallen en niet omdat ze de naden hebben uitgelegd....hahaha. De jasjes worden nog een klein beetje aangepast en dat zijn ze perfect. Bij de blouse waren ze ervan uit gegaan dat ik manchetknopen wilde; alsof ik thuis een hele la vol heb van die dingen! Nee, ik wil er gewoon knoopjes op en dat wordt dus ook nog even geregeld.
Terwijl ik aan het passen was, waren er ook 2 Amerikanen die kleding aan het passen waren. En niet zomaar een pak; nee, de een had een knalblauw pak met een kanariegeel overhemd en de ander had een paars pak met een zwart overhemd eronder. In ieder geval opvallend genoeg om er een opmerking over te maken. We raakten aan de praat en het bleken 2 acteurs te zijn die hier zijn voor de opnames van de film Alexander. Een film over Alexander de Grote (als ik ze mag geloven). Helaas geen bekende koppies (voor mij dan) en ik ben ook niet zo'n muts die dan zonodig met ze op de foto moet of een handtekening wil hebben. Nee zeg, wat moet ik met die zooi (of had ik het wel moeten doen, want straks wordt dat natuurlijk heel veel geld waard...hahahaha). Maar het was wel gezellig om even met ze te kletsen en volgens mij waren ze allang blij dat ik niet zo klef zat te doen. Alhoewel, die ene was wel erg leuk, had ik misschien toch een beetje klef moeten doen...hahahaha.
Enfin, na mijn hele pasrondje was het tijd voor mij om weer eens op te stappen. Mijn Tuk-Tuk stond nog braaf op mij te wachten en hij bracht mij in sneltreinvaart (oftewel Tuk-Tukvaart) weer naar Banglampoo (met een beetje spookrijden kom je er wel, moet ie gedacht hebben). Het was inmiddels al 2 uur geweest toen hij in de straat (Soi) reed waar mijn guesthouse zit en toe ie langs al die eettentjes reeds bedacht ik ineens dat ik best wel trek had. Ik eruit, Tuk-Tuk betaald en op een stoeltje neergeploft, een mangoshake besteld en fried rice, en in gesprek geraakt met een Amerikaanse jongen die vanavond weer uit Bangkok vertrekt. En wie zie ik daar ineens voorbij lopen terwijl ik mijn mond vol heb....inderdaad, Olaf en Marcia. Zij zijn vanmorgen met de nachttrein aangekomen in BKK. Zij dachten dat ik al in Cambodja zou zitten en ik dacht dat ze pas een dag later in Bangkok zouden zijn. Vanavond gaan we even een hapje eten; ik ben benieuwd naar hun belevenissen in het olifanten trainingskamp.
En ik het kader van Engels op zijn Thais: Morgen ga ik met het busje naar de airport en die heeft een departuer time van 8 uur!
En wat heb ik vandaag zoal gedaan. Eerst ben ik lekker uitgeslapen wakker geworden. Ik was om ongeveer 11 uur naar bed gegaan en heb aan een stuk door geslapen tot 8 uur. Dat had ik blijkbaar dus even nodig. Zal ook wel gekomen zijn omdat ik op de nachttrein niet zo lekker geslapen heb. Enfin, ik was dus erg uitgerust. Daarna heb ik op mijn gemak mijn rugzak omgekiept en gekeken wat ik hier in BKK kan achterlaten; en dat blijken toch bijna 2 tasje vol te zijn, die alles bij elkaar al gauw zo'n 3 kilo wegen. En dat laat ik dus lekker achter in de safe hier; ik moet er natuurlijk alleen wel voor zorgen dat ik de sleutels van de safe niet kwijtraak! Ook maar even een airportbusje geregeld voor morgen; ik word morgenochtend om 8 uur opgepikt en naar de airport gebracht voor slechts 80 baht. Tevens heb ik meteen een kamer gereserveerd (voor zover je hier kan reserveren) voor 15 december. Nou ben ik al 4 keer in Baan Sabai geweest, dus met een beetje mazzel heb ik 15 december gewoon weer een kamer hier!
Na dit alles te hebben geregeld ben ik maar eens even gaan ontbijten en daarna heb ik even zitten kletsen met het meisje met wie ik gisteren de taxi heb gedeeld naar Baan Sabai. Gisteren had ik het idee dat ze iets bekends had en nu weet ik aan wie ze me doet denken/van wie ze iets weg heeft, nl. Sigourney Weaver. Ze had trouwens wel een heel aparte naam: Bodhi. Dat is heel grappig want ik heb altijd gezegd, dat als ik ooit een kat als huisdier zou nemen (wat niet kan omdat ik allergies ben) dan zou ik die kat Bhodi hebben genoemd (alleen dat heb ik haar maar niet verteld!!!). Na effies te hebben gekletst gingen we allebei weer onze eigen weg. Ik had nl. besloten om naar de Wat nogwat (ben de naam even kwijt, maar hij wordt ook wel Golden Mount genoemd). Vanaf het guesthouse was het prima te belopen en trouwens een Tuk-Tuk brengt je eerst naar zijn tante om juwelen te bekijken en natuurlijk te kopen en daarna moet je ook nog naar een silkshop. Nee, lopen was prima. Het is wel een beetje raar weer hier. Het is bloedheet, maar het is behoorlijk bewolkt en soms ziet het eruit alsof het elk moment kan gaan regenen, maar het blijft gewoon droog. Gelukkig maar.
De Golden Mount is een tempel die is gebouwd op een berg. Je kan met de trap (!) naar boven en dan heb je uitzicht over Bangkok. Helaas geen uitzicht met helderblauwe luchten, maar je kon prima over Bangkok uitkijken. Alleen die trappen omhoog. Daar word je dus niet zo vrolijk van; toen ik eenmaal boven was, liep het zweet in straaltje van mijn voorhoofd. Dus eerst maar even ergens neergeploft om een beetje op temperatuur te komen. En natuurlijk begin ik weer tegen de eerste de beste er als buitenlandse toerist uitziende toerist te kletsen. Was een Engelsman die nu in Brazilie woont en voor zaken in Bangkok is. Hij had ook een Canon camera en had daarop een groothoeklens en die mocht ik even van hem lenen. Hij mocht daarop die van mij even lenen; daar zit nl. een polarisatiefilter op en die had hij weer niet. Hij had echter die middag een meeting en moest er snel weer vandaar. Ik ben naderhand heel rustig naar beneden gelopen, wat mij overigens een stuk makkelijker afging dan omhoog. Daar even wat gedronken en getracht om een Tuk-Tuk te vinden die mij naar Top Ten zou willen brengen en daarna weer naar Banglampoo. Dat was nog niet echt eenvoudig. De meesten wilden mij er wel naar toe brengen, maar wilden mij daarna ook nog naar allerlei andere 'sponsors' brengen en in dat laatste had ik dus geen zin. Uiteindelijk vond ik dus een Tuk-Tuk die mij wel eerst naar Top Ten en daarna naar Banglampoo wilde brengen.
Bij Top Ten hing mijn kleding inmiddels klaar, dus ik kon het voor de 2e keer passen. De broeken zaten dit keer goed; niet te strak meer. Ik hou mezelf maar voor dat dat komt omdat ik iets ben afgevallen en niet omdat ze de naden hebben uitgelegd....hahaha. De jasjes worden nog een klein beetje aangepast en dat zijn ze perfect. Bij de blouse waren ze ervan uit gegaan dat ik manchetknopen wilde; alsof ik thuis een hele la vol heb van die dingen! Nee, ik wil er gewoon knoopjes op en dat wordt dus ook nog even geregeld.
Terwijl ik aan het passen was, waren er ook 2 Amerikanen die kleding aan het passen waren. En niet zomaar een pak; nee, de een had een knalblauw pak met een kanariegeel overhemd en de ander had een paars pak met een zwart overhemd eronder. In ieder geval opvallend genoeg om er een opmerking over te maken. We raakten aan de praat en het bleken 2 acteurs te zijn die hier zijn voor de opnames van de film Alexander. Een film over Alexander de Grote (als ik ze mag geloven). Helaas geen bekende koppies (voor mij dan) en ik ben ook niet zo'n muts die dan zonodig met ze op de foto moet of een handtekening wil hebben. Nee zeg, wat moet ik met die zooi (of had ik het wel moeten doen, want straks wordt dat natuurlijk heel veel geld waard...hahahaha). Maar het was wel gezellig om even met ze te kletsen en volgens mij waren ze allang blij dat ik niet zo klef zat te doen. Alhoewel, die ene was wel erg leuk, had ik misschien toch een beetje klef moeten doen...hahahaha.
Enfin, na mijn hele pasrondje was het tijd voor mij om weer eens op te stappen. Mijn Tuk-Tuk stond nog braaf op mij te wachten en hij bracht mij in sneltreinvaart (oftewel Tuk-Tukvaart) weer naar Banglampoo (met een beetje spookrijden kom je er wel, moet ie gedacht hebben). Het was inmiddels al 2 uur geweest toen hij in de straat (Soi) reed waar mijn guesthouse zit en toe ie langs al die eettentjes reeds bedacht ik ineens dat ik best wel trek had. Ik eruit, Tuk-Tuk betaald en op een stoeltje neergeploft, een mangoshake besteld en fried rice, en in gesprek geraakt met een Amerikaanse jongen die vanavond weer uit Bangkok vertrekt. En wie zie ik daar ineens voorbij lopen terwijl ik mijn mond vol heb....inderdaad, Olaf en Marcia. Zij zijn vanmorgen met de nachttrein aangekomen in BKK. Zij dachten dat ik al in Cambodja zou zitten en ik dacht dat ze pas een dag later in Bangkok zouden zijn. Vanavond gaan we even een hapje eten; ik ben benieuwd naar hun belevenissen in het olifanten trainingskamp.
En ik het kader van Engels op zijn Thais: Morgen ga ik met het busje naar de airport en die heeft een departuer time van 8 uur!
bravenet.com