HALLO DAAR!

Ja, ik heb weer wat souveniers erbij. Ik had vanmorgen dus die fiets gehuurd en ben lekker een stukje wezen fietsen door Siem Reap. Zo belande ik bij een kunstenaar die in zijn achtertuin een miniatuur replica van Angkor Wat heeft staan; met een andere tempel is hij nu bezig, maar dat zou nog wel een maandje of 5 duren voordat dat af zou zijn. Daarna ben ik al fietsend terecht gekomen bij de Old Market en en dat kwam goed uit aangezien ik toch nog eventjes wilde shoppen voor souveniers. De verkopers hier zijn wel een beetje irritant hoor. Gewoon een beetje rondneuzen is er niet echt bij. Het is meteen van: What you like, madam? You buy from me, Madam? Only one dollar, good price for you madam. Nou daar kan ik af en toe wel een beetje kribbig van worden. Ik wil het liefst gewoon even lekker rondneuzen en als ik iets tegenkom wat ik echt leuk vind dan is het vroeg genoeg om te gaan onderhandelen, maar al die prullen, daar zit ik niet op te wachten. Was het beste werkt is ze gewoon negeren, dan haken ze wel af. Ik was dus lekker aan het rondneuzen en toen kwam ik Karima tegen. Zij zat van de week met mij (en een aantal anderen) in de luchtballon. Samen zijn we nog even wezen snuffelen op de markt en zij heeft een hele stapel sjaaltjes, stoffen en zilverwerk gekocht en ik heb uiteindelijk een teakhouten masker, een reliefprint en een koelkastmagneet (voor op mijn koelkast uiteraard, waar anders) gekocht. En dat voor het luttele bedrag van 8 USD. Dat had ik weer mooi gedaan, vind ik zelf.

Overigens is de rest van Siem Reap niet echt goedkoop hoor. Een fles water bijv. kost hier 1 USD, terwijl een fles in Thailand 5 baht kost (ca 0,20 USD). Alles is hier behoorlijk aan de prijs, maar dat komt alleen maar omdat Angkor hier om de hoek ligt. Ik heb al mensen gesproken die uit Phnom Penh zijn gekomen en die vertelden dat het daar wel iets goedkoper is. Ik ben benieuwd, ik zal het morgen zelf kunnen uitvinden.

Ook zie ik hier voor het eerst sinds ik mijn reis ben begonnen veel bedelaars. De meesten zijn gehandicapt, waarschijnlijk door een van de vele landmijnen die hier nog in het land verspreid liggen. Zo af en toe geef ik wel aan een bedelaar, omdat ik gelezen heb dat er hier in Cambodja geen voorzieningen zijn voor deze mensen. Alleen hier bij de markt zijn ze gewoon echt vervelend. Ze volgen je half de markt in en blijven maar om geld vragen. Aan de ene kant heb ik medelijden met ze maar aan de andere kant, ik kan niet elke bedelaar hier geld geven. En als je een bedelaar iets geeft dan komen de anderen met bosjes tegelijk aanlopen. En als ze me tientallen meters gaan achtervolgen dan heb ik het al gauw gehad met ze. Vooral omdat het er niet eentje is. Maar als je wat verder de markt oploopt dan zijn ze er gelukkig niet meer.

Na de markt te hebben afgestruint zijn Karima en ik even een biertje wezen drinken bij de Ivy. Karima komt uit Indonesie, maar ik dacht in eerste instantie dat zij uit Australie kwam vanwege haar accent, maar zij heeft er 4 jaar in Melbourne gestudeerd en daar het accentje opgepikt. Wij hebben vreselijk gelachen. Zij vliegt vanavond alweer terug naar huis, maar als ik ooit besluit om naar Indonesie te gaan dan heb een adresje in Jakarta waar ik kan crashen. En als Karima ooit besluit om te gaan Interrailen in Europa dan heeft ze in ieder geval een adresje in Amsterdam waar ze kan pitten.