zondag, november 16, 2003
Koel Chiangmai
Gisteren ben ik aangekomen in Chiangmai. Ik had op zich goed geslapen in mijn guesthouse, maar de buren (van de hele irritante fransen) hadden besloten dat ze die ochtend heel vroeg het Historical Park in Sukhothai wilde bezoeken en iedereen moest dus ook weten dat ze hiervoor om 6 uur op moesten staan. Achteraf hadden ze zich de moeite kunnen besparen want het park was nl. gisteren gesloten in verband met het bezoek van de Thaise prinses aan het park. Maarja, dat ga je die fransen natuurlijk niet aan hun neus hangen; laat die maar lekker daar bij de ingang van het park op hun bek gaan.
Nou dus onaangenaam te zijn wakker geworden ben ik toch nog even in slaap gepletterd en werd ik tegen 8 uur wakker. Even rustig mijn spullen gepakt, gedouched en een ontbijtje gescoord en toen gevraagd aan Mr. Dang, de eigenaar van het guesthouse, hoe ik het beste naar het busstation kon komen. Niets geen ingewikkelde tripjes met taxi's, etc., nee, hij zou mij zelf wel even brengen! En zo'n aanbod sla ik natuurlijk niet af. Bij het busstation aangekomen stond de bus die mij naar Phitsanulok zou brengen al klaar. Ik zat net een minuut of 5 in de bus en toen zag ik ook Olaf en Marcia aankomen. Ook stom toeval! Niet veel later vertrok de bus richting Phitsanulok en een klein uurtje later waren wij op het busstation van Phits. Met de Saengtaw (of hoe je dat ook schrijven mag) naar het station. Ik had al een kaartje voor de trein van 5 voor 2 naar Chiangmai, maar zij nog niet. Gelukkig waren er nog plaatsten vrij in de trein. En toen was het wachten geblazen (het was net iets over 12-en) en het was echt bloed- en bloedheet. Maar ook die tijd kom je uiteindelijk wel weer door. Om 2 uur kwam de trein en kon de reis naar Chiangmai beginnen. Ook nu weer ging het door mooi landschap, rijstvelden, etc. en naarmate we dichter bij Chiangmai kwamen werd het steeds heuvelachtiger. Helaas had de trein wel een dik half uur vertraging opgelopen en kwamen we uiteindelijk pas om half 9 aan in plaats van 10 voor 8. We waren amper uitgestapt of we werden al belaagd door diverse Tuk-Tuk chauffeurs die ons wel een of ander guesthouse wilden aansmeren. Na eerst van het station te zijn weggelopen, werden we alsnog benaderd door zo'n mannetje. Nu hadden zowel Marcia en Olaf als ikzelf in de Lonely Planet al een paar guesthouses gezien die wij wel wat vonden en de Tuk-Tuk zou ons er voor 10 baht pp wel even naar toe rijden. De eerste van het rijtje was Smile Guesthouse. Daar mochten we even een kamer bekijken en wat een gruwelkamer was dat zeg. Een klein muf kamertje met een gore vloer en toen de deur openging en het licht aanging zag ik in mijn ooghoeken iets wegschieten onder het bed en tot overmaat van ramp lag er een joekel van een dode kakkerlak midden op de vloer. Ook van het bed werd ik helemaal ibbelig. Jakkes, van een gore zooi. En dus wij op naar de volgende. Ook dat was geen succes. Daarna naar het guesthouse van de zus van onze chauffeur (we hadden het kunnen weten natuurlijk!). Maar ook dit was geen succes. De badkamer (voor zover je daar nog van kon spreken) was meer een soort kast, met de douche boven het toilet en het bed zal er nou niet echt uitnodigend uit. Op naar de volgende. Bij dit guesthouse was de receptie helaas al gesloten en konden we dus niet eens kijken of er uberhaupt nog iets vrij was. Dus weer hup naar het volgende guesthouse in het rijtje. Dit was Golden Fern Guesthouse. De kamers hier waren redelijk, maar niet om over naar huis te schrijven, maar we besloten dat we hier wel een nachtje konden verblijven (het was inmiddels ook al 9 uur en we waren dat guesthouse afsjouwen behoorlijk zat aan het worden en we hadden ook wel honger). Dit werd het dus voor 1 nachtje. Ik had wel zo iets van: hier ga ik mijn klamboe ophangen en hier ga ik in mijn eigen lakenzakje slapen, want helemaal fris vond ik het niet. Enfin, rugzak neergegooid en even snel een douche gepakt en daarna met Olaf en Marcia ergens even wat gegeten; het was inmiddels al 10 uur! We konden gelukkig nog wat bestellen, maar we hadden amper ons eten op en toen werd ons vriendelijk doch dringend verzocht om op te hoepelen. Dit werd niet letterlijk zo verzocht, maar het brengen van de rekening en het opruimen van het terras zijn toch wel hele duidelijke hinten. En toen terug naar het guesthouse om een paar uurtjes te gaan slapen, want zo'n dagje reizen is toch best wel vermoeiend. En dan lig je dus eindelijk op bed, na mezelf in mijn lakenzak te hebben gewurmd en een klamboe over mijn hoofd te hebben getrokken en dan begint er naast het guesthouse een hele kudde (of roedel heet dat geloof ik) honden een blafconcert te houden; en af en toe janken dat die krengen deden. Nee daar word je vrolijk van. Gelukkig waren het maar hele korte concerten, maar voordat ik in slaap viel heb ik een concertje of 3 mogen meemaken.
Echt lekker uitgeslapen werd ik vanmorgen niet wakker. Ik heb even snel gedouched (nu had ik wel warm water; gisterenavond niet), me aangekleed en mijn spullen groot en deels ingepakt. En toen ben ik naar het terras van het guesthouse gelopen om even te ontbijten en hier zag ik voor het eerst sinds Koh Samed weer yoghurt met muesli en fruit (helaas zonder pinda's) of het menu staan, dus dat heb ik dan ook meteen besteld. Het ontbijt was prima (was de kamer ook maar zo). Niet veel later kwamen ook Olaf en Marcia ontbijten. Ook zij hadden niet echt geweldig geslapen; Olaf niet omdat hij 's nachts wakker was geworden van een of ander beest wat over zijn gezicht liep en Marcia niet omdat ze veel heeft moeten hoesten (vanwege de airco), waardoor ze bijna haar stem kwijt was. Tijdens het ontbijt was het dan ook snel duidelijk; hier willen wij niet nog een nachtje slapen. Dus na het ontbijt trokken wij erop uit, op zoek naar een ander guesthouse. Ik weet niet wat het is, maar op de een of andere manier lijkt de standaard wel lager te zijn dan in Bangkok. In Bangkok heb je voor 350/400 baht een prima kamer (schoon, met fan/airco en een eigen badkamer); in Chiangmai heb je voor dat bedrag een kamer die de laatste 2 maanden volgens mij geen dweil heeft gezien, en van het bestaan van een stofdoek al helemaal niet op de hoogte is. Vanmorgen hebben wij met zijn drietjes diverse guesthouses bezocht. De een was nog erger dan de ander (of zijn wij nu gewoon een stel heel erg pietluttige Nederlanders); er was er ook eentje, met een douche half boven de wc en half boven de wastafel en als je daar zou douchen dan stond je met een been op een verhoging half over het toilet heen. Dat was het dus ook niet. Wij werden er bijna moedeloos van. Is het dan zoveel gevraagd om een kamer te vinden die en schoon is en een eigen douche/toilet heeft? Niet veel later kwamen wij een soort vlag met daarop aangegeven Top North Hotel en Guesthouse. Ach, proberen we die ook nog even. Alleen dat bleek dus echt een hotel te zijn. Wij gevraagd of er nog kamers waren en die waren er inderdaad nog alleen wel tegen hotelprijzen. Maar inmiddels hadden we het geloof ik wel een beetje gehad en de gedachte om nog een nachtje door te brengen in Golden Fern zagen we al helemaal niet zitten. Na 2 kamers te hebben bekeken waren we overstag. Dit waren tenminste nog eens kamers. Schoon, groot, met eigen douche (en bad) en toilet! Maar er hangt wel een prijskaartje aan; de kamers kosten nl. 800 baht per kamer! Maar daarvoor krijg je wel een topkamer in een hotel met zwembad!!!!! En ach, ik had ook zoiets van, soms moet je jezelf eens verwennen. Dus zo gezegd zo gedaan en inmiddels heb ik dus ingechecked in het Top North Hotel en daar zit ik de komende 3 nachtjes dus. Het is wel even een flinke aderlating, maar zoals ik al zei, soms moet je jezelf eens verwennen.....
Na in Top North te hebben ingechecked zijn we teruggelopen naar het Golden Fern, hebben wij daar onze spullen gepakt en daar uitgechecked. Na mijn spullen te hebben 'neergedonderd' in mijn kamer, ben ik naar het reisbureautje bij het hotel gelopen en heb daar wat informatie gevraagd over de diverse excursies, etc. Nou had ik graag een trekking willen doen, lekker door de bergen wandelen en de bergvolkeren bezoeken, maar gezien mijn enkel moet ik daar helaas van afzien. Ik kan best wel lopen, maar klimmen en klauteren is vragen om ellende. Gelukkig zijn er nog zat excursies die geschikt zijn kreupele Luusjes. Uiteindelijk heb ik het volgende geboekt: vanmiddag een excursie naar de Meo (Hmong) bergmensen en daarna een bezoek aan de Doi Suthep Tempel, morgen ga ik op olifantensafari, ga ik raften op een bamboevlot (een beetje ronddrijven dus), een beetje lunchen, en bezoek ik ook nog een orchideeenkwekerij; daar ben ik dus een hele dag mee zoet. Op 19 november ga ik met de nachttrein weer terug naar Bangkok en omdat die pas om 16 uur vertrekt, ga ik die ochtend nog even een tourtje doen naar een fabriekje waar ze parasols beschilderen en houtsnijwerk maken. Overmorgen heb ik dus een dagje 'vrij' en waarschijnlijk ga ik dan even flink shoppen op de beroemde Night Bazaar.
Vanmiddag ben ik dus naar de Meo people en Doi Suthep geweest. Ik werd als eerste opgehaald door de minivan en daarna gingen we de anderen ophalen. Die anderen waren 2 Afghanen (!) en een Thais meisje. Die 2 Afghanen waren allebei arts en in Chiangmai voor een congres en hadden nog een paar dagen over. Vreemde vogels hoor die Afghanen. Die ene was vrij rustig, maar die ander was een beetje typisch; in het begin heel aardig maar toen hij zei dat ik hem maar moest benaderen als ik ooit naar Afghanistan zou komen, toen had ik zoiets van....uhh....denk het niet. Alsof dat land momenteel hoog op mijn verlanglijstje staat (niet dus). In het Meo dorpje kwam in een Nederlandse man tegen die met een andere tour daar was en hij liep zich helemaal te pletter te ergeren aan zijn gids en was blij dat hij even tegen mij kon aanlullen en ik was allang blij dat ik niet meer met die Afghaan in gesprek hoefde. Het Meo dorpje was op zich wel leuk om te zien, maar erg commercieel en erg gericht op toeristen; kinderen die geld vragen om ze op de foto te zetten en kramen vol met spulletjes die ze graag aan toeristen willen verkopen. Wel grappig was dat ze daar nog steeds opium verbouwen (al is het op hele kleine schaal). Op mijn vraag of de Meo nog steeds opium gebruikten zei de gids dat dat officieel niet het geval is.....officieus wordt er dus nog lekker op los gerookt!
Na dit dorpje te hebben bezocht was het tijd voor de Wat (tempel) Doi Suthep. Deze tempel ligt hoog op de berg en kijkt uit over Chiangmai. Het is een hele mooie tempel met een gouden chedi (tenminste hij lijkt volledig goud, maar het is een mengsel van goud, koper en brons, zo heb ik mij laten vertellen). Om deze tempel te bereiken ben ik met een soort kabelbaantje omhoog gegaan. Er was ook een mogelijkheid om met een trap omhoog te gaan, maar dat vond ik iets teveel van het goede en ik moet natuurlijk ook een beetje aan mijn enkel denken. Wat Doi Suthep is een erg mooie tempel. Ziet er erg mooi uit en ook de ligging, hoog in de bergen boven Chiangmai, maakt deze tempel bijzonder.
Overigens is het wel een stukje koeler in Chiangmai en dat is een aangename afwisseling met het zeer warme weer in Sukhothai. Het is hier zo'n graadje of 28 i.p.v. de 34, 35 graden in Sukhothai. En zeker 's avonds is het in Chiangmai aangenaam toeven. Nadat ik van de excursie ben teruggekomen heb ik mij even opgefrist gebruikmakend van een douche waarbij ik niet een half uur bezig ben om de shampoo uit mijn haar te spoelen. Wat is dat dan lekker zeg!!! Rond 6 uur had ik afgesproken met Olaf en Marcia bij de receptie van het hotel om ergens een hapje te gaan eten. Eerst zijn we nog even een rondje wezen lopen over de Sunday Market. Hiervoor worden in Chiangmai een aantal straten afgezet voor het verkeer en is er een grote braderie. En er zijn zo ontzettend veel leuke dingen te koop, maar hier vind ik alles leuk en als ik met al die spullen thuis zou komen dan zou het ergens in een kast verdwijnen of als het kleding is, dan trek ik het toch nooit meer aan. Na even door deze straten te hebben gezworven zijn Olaf, Marcia en ik even een hapje gaan eten. Dit keer een (macrobiotisch) groentensoepje met bruine rijst en knoflook brood; erg lekker, maar achteraf veel te veel.....
Oja, en in de categorie Engels op zijn Thais: als je hier een patatje besteld dan bestel je gewoon French Fires!
Nou dus onaangenaam te zijn wakker geworden ben ik toch nog even in slaap gepletterd en werd ik tegen 8 uur wakker. Even rustig mijn spullen gepakt, gedouched en een ontbijtje gescoord en toen gevraagd aan Mr. Dang, de eigenaar van het guesthouse, hoe ik het beste naar het busstation kon komen. Niets geen ingewikkelde tripjes met taxi's, etc., nee, hij zou mij zelf wel even brengen! En zo'n aanbod sla ik natuurlijk niet af. Bij het busstation aangekomen stond de bus die mij naar Phitsanulok zou brengen al klaar. Ik zat net een minuut of 5 in de bus en toen zag ik ook Olaf en Marcia aankomen. Ook stom toeval! Niet veel later vertrok de bus richting Phitsanulok en een klein uurtje later waren wij op het busstation van Phits. Met de Saengtaw (of hoe je dat ook schrijven mag) naar het station. Ik had al een kaartje voor de trein van 5 voor 2 naar Chiangmai, maar zij nog niet. Gelukkig waren er nog plaatsten vrij in de trein. En toen was het wachten geblazen (het was net iets over 12-en) en het was echt bloed- en bloedheet. Maar ook die tijd kom je uiteindelijk wel weer door. Om 2 uur kwam de trein en kon de reis naar Chiangmai beginnen. Ook nu weer ging het door mooi landschap, rijstvelden, etc. en naarmate we dichter bij Chiangmai kwamen werd het steeds heuvelachtiger. Helaas had de trein wel een dik half uur vertraging opgelopen en kwamen we uiteindelijk pas om half 9 aan in plaats van 10 voor 8. We waren amper uitgestapt of we werden al belaagd door diverse Tuk-Tuk chauffeurs die ons wel een of ander guesthouse wilden aansmeren. Na eerst van het station te zijn weggelopen, werden we alsnog benaderd door zo'n mannetje. Nu hadden zowel Marcia en Olaf als ikzelf in de Lonely Planet al een paar guesthouses gezien die wij wel wat vonden en de Tuk-Tuk zou ons er voor 10 baht pp wel even naar toe rijden. De eerste van het rijtje was Smile Guesthouse. Daar mochten we even een kamer bekijken en wat een gruwelkamer was dat zeg. Een klein muf kamertje met een gore vloer en toen de deur openging en het licht aanging zag ik in mijn ooghoeken iets wegschieten onder het bed en tot overmaat van ramp lag er een joekel van een dode kakkerlak midden op de vloer. Ook van het bed werd ik helemaal ibbelig. Jakkes, van een gore zooi. En dus wij op naar de volgende. Ook dat was geen succes. Daarna naar het guesthouse van de zus van onze chauffeur (we hadden het kunnen weten natuurlijk!). Maar ook dit was geen succes. De badkamer (voor zover je daar nog van kon spreken) was meer een soort kast, met de douche boven het toilet en het bed zal er nou niet echt uitnodigend uit. Op naar de volgende. Bij dit guesthouse was de receptie helaas al gesloten en konden we dus niet eens kijken of er uberhaupt nog iets vrij was. Dus weer hup naar het volgende guesthouse in het rijtje. Dit was Golden Fern Guesthouse. De kamers hier waren redelijk, maar niet om over naar huis te schrijven, maar we besloten dat we hier wel een nachtje konden verblijven (het was inmiddels ook al 9 uur en we waren dat guesthouse afsjouwen behoorlijk zat aan het worden en we hadden ook wel honger). Dit werd het dus voor 1 nachtje. Ik had wel zo iets van: hier ga ik mijn klamboe ophangen en hier ga ik in mijn eigen lakenzakje slapen, want helemaal fris vond ik het niet. Enfin, rugzak neergegooid en even snel een douche gepakt en daarna met Olaf en Marcia ergens even wat gegeten; het was inmiddels al 10 uur! We konden gelukkig nog wat bestellen, maar we hadden amper ons eten op en toen werd ons vriendelijk doch dringend verzocht om op te hoepelen. Dit werd niet letterlijk zo verzocht, maar het brengen van de rekening en het opruimen van het terras zijn toch wel hele duidelijke hinten. En toen terug naar het guesthouse om een paar uurtjes te gaan slapen, want zo'n dagje reizen is toch best wel vermoeiend. En dan lig je dus eindelijk op bed, na mezelf in mijn lakenzak te hebben gewurmd en een klamboe over mijn hoofd te hebben getrokken en dan begint er naast het guesthouse een hele kudde (of roedel heet dat geloof ik) honden een blafconcert te houden; en af en toe janken dat die krengen deden. Nee daar word je vrolijk van. Gelukkig waren het maar hele korte concerten, maar voordat ik in slaap viel heb ik een concertje of 3 mogen meemaken.
Echt lekker uitgeslapen werd ik vanmorgen niet wakker. Ik heb even snel gedouched (nu had ik wel warm water; gisterenavond niet), me aangekleed en mijn spullen groot en deels ingepakt. En toen ben ik naar het terras van het guesthouse gelopen om even te ontbijten en hier zag ik voor het eerst sinds Koh Samed weer yoghurt met muesli en fruit (helaas zonder pinda's) of het menu staan, dus dat heb ik dan ook meteen besteld. Het ontbijt was prima (was de kamer ook maar zo). Niet veel later kwamen ook Olaf en Marcia ontbijten. Ook zij hadden niet echt geweldig geslapen; Olaf niet omdat hij 's nachts wakker was geworden van een of ander beest wat over zijn gezicht liep en Marcia niet omdat ze veel heeft moeten hoesten (vanwege de airco), waardoor ze bijna haar stem kwijt was. Tijdens het ontbijt was het dan ook snel duidelijk; hier willen wij niet nog een nachtje slapen. Dus na het ontbijt trokken wij erop uit, op zoek naar een ander guesthouse. Ik weet niet wat het is, maar op de een of andere manier lijkt de standaard wel lager te zijn dan in Bangkok. In Bangkok heb je voor 350/400 baht een prima kamer (schoon, met fan/airco en een eigen badkamer); in Chiangmai heb je voor dat bedrag een kamer die de laatste 2 maanden volgens mij geen dweil heeft gezien, en van het bestaan van een stofdoek al helemaal niet op de hoogte is. Vanmorgen hebben wij met zijn drietjes diverse guesthouses bezocht. De een was nog erger dan de ander (of zijn wij nu gewoon een stel heel erg pietluttige Nederlanders); er was er ook eentje, met een douche half boven de wc en half boven de wastafel en als je daar zou douchen dan stond je met een been op een verhoging half over het toilet heen. Dat was het dus ook niet. Wij werden er bijna moedeloos van. Is het dan zoveel gevraagd om een kamer te vinden die en schoon is en een eigen douche/toilet heeft? Niet veel later kwamen wij een soort vlag met daarop aangegeven Top North Hotel en Guesthouse. Ach, proberen we die ook nog even. Alleen dat bleek dus echt een hotel te zijn. Wij gevraagd of er nog kamers waren en die waren er inderdaad nog alleen wel tegen hotelprijzen. Maar inmiddels hadden we het geloof ik wel een beetje gehad en de gedachte om nog een nachtje door te brengen in Golden Fern zagen we al helemaal niet zitten. Na 2 kamers te hebben bekeken waren we overstag. Dit waren tenminste nog eens kamers. Schoon, groot, met eigen douche (en bad) en toilet! Maar er hangt wel een prijskaartje aan; de kamers kosten nl. 800 baht per kamer! Maar daarvoor krijg je wel een topkamer in een hotel met zwembad!!!!! En ach, ik had ook zoiets van, soms moet je jezelf eens verwennen. Dus zo gezegd zo gedaan en inmiddels heb ik dus ingechecked in het Top North Hotel en daar zit ik de komende 3 nachtjes dus. Het is wel even een flinke aderlating, maar zoals ik al zei, soms moet je jezelf eens verwennen.....
Na in Top North te hebben ingechecked zijn we teruggelopen naar het Golden Fern, hebben wij daar onze spullen gepakt en daar uitgechecked. Na mijn spullen te hebben 'neergedonderd' in mijn kamer, ben ik naar het reisbureautje bij het hotel gelopen en heb daar wat informatie gevraagd over de diverse excursies, etc. Nou had ik graag een trekking willen doen, lekker door de bergen wandelen en de bergvolkeren bezoeken, maar gezien mijn enkel moet ik daar helaas van afzien. Ik kan best wel lopen, maar klimmen en klauteren is vragen om ellende. Gelukkig zijn er nog zat excursies die geschikt zijn kreupele Luusjes. Uiteindelijk heb ik het volgende geboekt: vanmiddag een excursie naar de Meo (Hmong) bergmensen en daarna een bezoek aan de Doi Suthep Tempel, morgen ga ik op olifantensafari, ga ik raften op een bamboevlot (een beetje ronddrijven dus), een beetje lunchen, en bezoek ik ook nog een orchideeenkwekerij; daar ben ik dus een hele dag mee zoet. Op 19 november ga ik met de nachttrein weer terug naar Bangkok en omdat die pas om 16 uur vertrekt, ga ik die ochtend nog even een tourtje doen naar een fabriekje waar ze parasols beschilderen en houtsnijwerk maken. Overmorgen heb ik dus een dagje 'vrij' en waarschijnlijk ga ik dan even flink shoppen op de beroemde Night Bazaar.
Vanmiddag ben ik dus naar de Meo people en Doi Suthep geweest. Ik werd als eerste opgehaald door de minivan en daarna gingen we de anderen ophalen. Die anderen waren 2 Afghanen (!) en een Thais meisje. Die 2 Afghanen waren allebei arts en in Chiangmai voor een congres en hadden nog een paar dagen over. Vreemde vogels hoor die Afghanen. Die ene was vrij rustig, maar die ander was een beetje typisch; in het begin heel aardig maar toen hij zei dat ik hem maar moest benaderen als ik ooit naar Afghanistan zou komen, toen had ik zoiets van....uhh....denk het niet. Alsof dat land momenteel hoog op mijn verlanglijstje staat (niet dus). In het Meo dorpje kwam in een Nederlandse man tegen die met een andere tour daar was en hij liep zich helemaal te pletter te ergeren aan zijn gids en was blij dat hij even tegen mij kon aanlullen en ik was allang blij dat ik niet meer met die Afghaan in gesprek hoefde. Het Meo dorpje was op zich wel leuk om te zien, maar erg commercieel en erg gericht op toeristen; kinderen die geld vragen om ze op de foto te zetten en kramen vol met spulletjes die ze graag aan toeristen willen verkopen. Wel grappig was dat ze daar nog steeds opium verbouwen (al is het op hele kleine schaal). Op mijn vraag of de Meo nog steeds opium gebruikten zei de gids dat dat officieel niet het geval is.....officieus wordt er dus nog lekker op los gerookt!
Na dit dorpje te hebben bezocht was het tijd voor de Wat (tempel) Doi Suthep. Deze tempel ligt hoog op de berg en kijkt uit over Chiangmai. Het is een hele mooie tempel met een gouden chedi (tenminste hij lijkt volledig goud, maar het is een mengsel van goud, koper en brons, zo heb ik mij laten vertellen). Om deze tempel te bereiken ben ik met een soort kabelbaantje omhoog gegaan. Er was ook een mogelijkheid om met een trap omhoog te gaan, maar dat vond ik iets teveel van het goede en ik moet natuurlijk ook een beetje aan mijn enkel denken. Wat Doi Suthep is een erg mooie tempel. Ziet er erg mooi uit en ook de ligging, hoog in de bergen boven Chiangmai, maakt deze tempel bijzonder.
Overigens is het wel een stukje koeler in Chiangmai en dat is een aangename afwisseling met het zeer warme weer in Sukhothai. Het is hier zo'n graadje of 28 i.p.v. de 34, 35 graden in Sukhothai. En zeker 's avonds is het in Chiangmai aangenaam toeven. Nadat ik van de excursie ben teruggekomen heb ik mij even opgefrist gebruikmakend van een douche waarbij ik niet een half uur bezig ben om de shampoo uit mijn haar te spoelen. Wat is dat dan lekker zeg!!! Rond 6 uur had ik afgesproken met Olaf en Marcia bij de receptie van het hotel om ergens een hapje te gaan eten. Eerst zijn we nog even een rondje wezen lopen over de Sunday Market. Hiervoor worden in Chiangmai een aantal straten afgezet voor het verkeer en is er een grote braderie. En er zijn zo ontzettend veel leuke dingen te koop, maar hier vind ik alles leuk en als ik met al die spullen thuis zou komen dan zou het ergens in een kast verdwijnen of als het kleding is, dan trek ik het toch nooit meer aan. Na even door deze straten te hebben gezworven zijn Olaf, Marcia en ik even een hapje gaan eten. Dit keer een (macrobiotisch) groentensoepje met bruine rijst en knoflook brood; erg lekker, maar achteraf veel te veel.....
Oja, en in de categorie Engels op zijn Thais: als je hier een patatje besteld dan bestel je gewoon French Fires!
bravenet.com