vrijdag, november 14, 2003
Zadelpijn in een graadje of 30!
Ik had gepland om vandaag lekker vroeg op te staan en dat is me nog gelukt ook! Gisterenavond had ik wat hoofdpijn en ik heb een paracetamol ingenomen en ben om 9 uur naar bed gegaan. Blijkbaar ben ik vlak daarna in slaap gevallen. Ik ben alleen om 12 uur nog even wakker geworden omdat de airco uit was gegaan (de timer stond op 3 uurtjes) en daarna heb ik weer heerlijk geslapen tot half 6. Mijn wekkertje stond op half zes (!), maar ik werd zelfs voor de wekker al wakker! Tja, dan krijg je als je om 9 uur naar bed gaat. Even rustig gedouched en mijn spulletjes gepakt en om 6 uur zat ik aan een ontbijtje in het restaurantje van het guesthouse. Om kwart over 6 bracht de eigenaresse van het guesthouse mij met haar auto naar het busstation (wat een luxe) waar ik de bus zou pakken naar het Sukhothai Historical Park, wat op ongeveer 12 km van Sukhothai ligt en wat mij voor 10 baht naar het park zou brengen.
In de bus (nouja, bus) kwam in een Nederlands stel tegen, Olaf en Marcia, die ik gisterenavond in het internetcafe tegen was gekomen. De bus deed er redelijk lang over om bij het park te komen, maar dit kwam meer omdat er om de 200 meter gestopt werd om mensen (voornamelijk schoolkinderen) op te pikken. Enfin, om kwart over 7 werden wij gedropt vlak bij de ingang van het park, vlak bij een fietsverhuurbedrijfje, waar we maar meteen hele mooie (lees krakende) blauwe fietsen hebben gehuurd voor 20 baht (prijs klopte met de LP). Wel even gecontroleerd of de remmen werkten. Daarna zijn we met zijn drietjes naar de ingang van het park gefietst. Wel even wennen hoor links fietsen, maar het went eigenlijk best wel snel. Nu hadden we gelezen dat je het beste een dagticket kon kopen voaor 150 baht i.p.v. voor de diverse ruines elke keer afzonderlijk 30 of 40 baht te betalen. Alleen we konden nog geen tickets kopen, want het park was blijkbaar nog niet open (en overal staat dat het park al om 6 uur 's ochtends open gaat!), maar van de mevrouw achter de kassa mochten we wel al gewoon naar binnen en konden we rond een uur of 8 de kaartjes kopen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Het was nog heerlijk koel en we waren, voor zover ik het kon bekijken, een van de weinige toeristen die zo vroeg al in het park waren (de busladingen zouden later in de ochtend vast volgen). Het fietsen was heerlijk; als je fietst creeer je namelijk zelf een beetje wind en dat was heerlijk. Wij zijn in een heel rustig tempo van de ene naar de andere ruine en tempel gefietst en hebben alles op ons dooie akkertje bezichtigd.
Ik heb me trouwens nog nooit zo veilig gevoeld. Niet vanwege mijn fiets en mijn fietskwaliteiten (want die laten beide te wensen over), maar omdat er langs de weg van de ene naar de andere ruine echt op bijna elke 200 meter een politieagent stond. Geen idee waarom dat was, maar bij binnenkomst in het park hing er bij de kassa ook een aankondiging dat het park 15 en 16 november (deels) gesloten zou zijn en ook werd er bij een tempel een heel podium opgebouwd voorzien van allerlei lampen, etc. Blijkbaar vindt er een of andere happening plaats. Na een flink stuk te hebben gefietst door het park en door het Thaise platteland zijn we uiteindelijk even ergens neergeploft om wat te drinken, want langzamerhand begon het wel een stuk warmer te worden (het was tenslotte toen al een uurtje of half 11) en dan is een koud cola'tje toch wel erg lekker. En wat erin gaat, moet er ook weer uit, dus ook nog even een plaspauze ingelast. De zgn. squadtoiletten (soort gat in de grond) beginnen ook langzaam te wennen, alleen soms lopen of vliegen er wel eens beestjes in rond die je liever niet ziet.
Na weer een stukje te hebben gefietst besloten wij het museum te bezoeken. Daar waren veel boedha relikwieen te zien, alleen het museum werd gerenoveerd dus er werd af en toe behoorlijk geboord en gezaagd etc. Maar het was wel leuk om even te bekijken. En inmiddels was het tegen lunchtijd en besloten wij een hapje te gaan eten. De serveerster bleek uiteindelijk een serveerder te zijn; haar/zijn handen waren veel te groot voor een vrouw en na haar/hem nader te hebben geobserveerd kwamen we alledrie tot de conclusie dat het wel een man moest zijn.
Na de lunch zijn we nog even het park ingefietst maar kwamen tot de conclusie dat we het nu wel zo'n beetje gezien hadden. Mijn 'zitbotje' (weet niet hoe dat botje eigenlijk heet) had het trouwens ook wel gezien; ik heb nl. best wel een beetje zadelpijn en dat zal morgen nog wel een beetje erger zijn. Ja, ben ook helemaal niet meer gewend om te fietsen. Laatste keer dat ik op een fiets heb gezeten is een jaar of 3,4 geleden geloof ik. We hebben de fietsen teruggebracht naar de verhuur en de bus die ons terug zou brengen naar Sukhothai stond al te wachten. Ook Amy en Andy, een Australisch stel met wie ik gisterenavond samen heb gegeten stapten daar ook in. Zij hadden ook het plan opgevat om vanmorgen al heel vroeg in het park te zijn, maar zij waren er uiteindelijk pas tegen een uur of 11. Zij zitten trouwens in een guesthouse wat vlak naast een varkensslachterij ligt en het slachten van de varkens begint om 4 uur 's morgens, nee dat is lekker voor je nachtrust! Vanavond ga ik een hapje eten met Olaf en Marcia. Zij vertrekken morgen ook naar Chiangmai. Wie weet, komen we elkaar daar weer tegen.....
In de bus (nouja, bus) kwam in een Nederlands stel tegen, Olaf en Marcia, die ik gisterenavond in het internetcafe tegen was gekomen. De bus deed er redelijk lang over om bij het park te komen, maar dit kwam meer omdat er om de 200 meter gestopt werd om mensen (voornamelijk schoolkinderen) op te pikken. Enfin, om kwart over 7 werden wij gedropt vlak bij de ingang van het park, vlak bij een fietsverhuurbedrijfje, waar we maar meteen hele mooie (lees krakende) blauwe fietsen hebben gehuurd voor 20 baht (prijs klopte met de LP). Wel even gecontroleerd of de remmen werkten. Daarna zijn we met zijn drietjes naar de ingang van het park gefietst. Wel even wennen hoor links fietsen, maar het went eigenlijk best wel snel. Nu hadden we gelezen dat je het beste een dagticket kon kopen voaor 150 baht i.p.v. voor de diverse ruines elke keer afzonderlijk 30 of 40 baht te betalen. Alleen we konden nog geen tickets kopen, want het park was blijkbaar nog niet open (en overal staat dat het park al om 6 uur 's ochtends open gaat!), maar van de mevrouw achter de kassa mochten we wel al gewoon naar binnen en konden we rond een uur of 8 de kaartjes kopen. Zo gezegd, zo gedaan dus. Het was nog heerlijk koel en we waren, voor zover ik het kon bekijken, een van de weinige toeristen die zo vroeg al in het park waren (de busladingen zouden later in de ochtend vast volgen). Het fietsen was heerlijk; als je fietst creeer je namelijk zelf een beetje wind en dat was heerlijk. Wij zijn in een heel rustig tempo van de ene naar de andere ruine en tempel gefietst en hebben alles op ons dooie akkertje bezichtigd.
Ik heb me trouwens nog nooit zo veilig gevoeld. Niet vanwege mijn fiets en mijn fietskwaliteiten (want die laten beide te wensen over), maar omdat er langs de weg van de ene naar de andere ruine echt op bijna elke 200 meter een politieagent stond. Geen idee waarom dat was, maar bij binnenkomst in het park hing er bij de kassa ook een aankondiging dat het park 15 en 16 november (deels) gesloten zou zijn en ook werd er bij een tempel een heel podium opgebouwd voorzien van allerlei lampen, etc. Blijkbaar vindt er een of andere happening plaats. Na een flink stuk te hebben gefietst door het park en door het Thaise platteland zijn we uiteindelijk even ergens neergeploft om wat te drinken, want langzamerhand begon het wel een stuk warmer te worden (het was tenslotte toen al een uurtje of half 11) en dan is een koud cola'tje toch wel erg lekker. En wat erin gaat, moet er ook weer uit, dus ook nog even een plaspauze ingelast. De zgn. squadtoiletten (soort gat in de grond) beginnen ook langzaam te wennen, alleen soms lopen of vliegen er wel eens beestjes in rond die je liever niet ziet.
Na weer een stukje te hebben gefietst besloten wij het museum te bezoeken. Daar waren veel boedha relikwieen te zien, alleen het museum werd gerenoveerd dus er werd af en toe behoorlijk geboord en gezaagd etc. Maar het was wel leuk om even te bekijken. En inmiddels was het tegen lunchtijd en besloten wij een hapje te gaan eten. De serveerster bleek uiteindelijk een serveerder te zijn; haar/zijn handen waren veel te groot voor een vrouw en na haar/hem nader te hebben geobserveerd kwamen we alledrie tot de conclusie dat het wel een man moest zijn.
Na de lunch zijn we nog even het park ingefietst maar kwamen tot de conclusie dat we het nu wel zo'n beetje gezien hadden. Mijn 'zitbotje' (weet niet hoe dat botje eigenlijk heet) had het trouwens ook wel gezien; ik heb nl. best wel een beetje zadelpijn en dat zal morgen nog wel een beetje erger zijn. Ja, ben ook helemaal niet meer gewend om te fietsen. Laatste keer dat ik op een fiets heb gezeten is een jaar of 3,4 geleden geloof ik. We hebben de fietsen teruggebracht naar de verhuur en de bus die ons terug zou brengen naar Sukhothai stond al te wachten. Ook Amy en Andy, een Australisch stel met wie ik gisterenavond samen heb gegeten stapten daar ook in. Zij hadden ook het plan opgevat om vanmorgen al heel vroeg in het park te zijn, maar zij waren er uiteindelijk pas tegen een uur of 11. Zij zitten trouwens in een guesthouse wat vlak naast een varkensslachterij ligt en het slachten van de varkens begint om 4 uur 's morgens, nee dat is lekker voor je nachtrust! Vanavond ga ik een hapje eten met Olaf en Marcia. Zij vertrekken morgen ook naar Chiangmai. Wie weet, komen we elkaar daar weer tegen.....
bravenet.com