HALLO DAAR!

Shit. Ja sorry hoor, normaal gesproken begin ik een verhaal niet met shit, maar ik had net alles over vandaag neergekliederd, flikkert de verbinding weg. Dan ben ik gewoon even pissig!

Oke, poging 2:
Vanmorgen ging ook weer om 5 uur het wekkertje en kwam gelijktijdig de wake-up call. Pfff....dat is toch wel even wennen hoor, zo vroeg opstaan. Ook omdat ik vannacht niet echt lekker geslapen had. Ik kon mijn draai nl. niet echt vinden. Maar ik liet mij niet kennen, dus amper 15 minuutjes later stond ik gedouched, aangekleed (ook wel handig) en met mijn tas klaar om weg te gaan. Hondaboy was er ook als, dus op naar Angkor Wat. Dit keer had ik besloten om niet de zonsopgang te gaan bekijken bij Angkor zelf, maar om die te gaan bekijken bij de Bayon een tempel een kleine km verderop. Ik had nl. de hoop dat het daar niet zo druk zou zijn als bij Angkor en dat was ook zo. Toen ik in het donker aankwam bij de Bayon was er slechts een handjevol mensen; meer dan 10 waren het er niet. Kijk, dat is prettig; dan lopen er tenminste niet zoveel toeristen in de weg als je foto's wilt nemen! De Bayon is een tempel die bestaat uit diverse torens en in elke toren zijn 4 gezichten uitgehakt. Erg mooi en bijzonder om te zien. Alhoewel, als je de tempel voor het eerst zien dan lijkt het een beetje een ingestort bij elkaar geraapt zooitje, maar als je er wat langer naar kijkt dat zit er wel degelijk structuur in. Na een hele rustige zonsopgang te hebben gezien, ben ik de kleine route gaan bekijken. En aangezien ik gisteren de grote route al had gedaan, die de kleine route voor een deel overlapt, had ik na een paar tempels, dus ook de kleine route helemaal gezien. Inmiddels was het een uur of 9 en ik had behoorlijk trek gekregen dus ik ben even gaan ontbijten vlak bij Angkor. Dit keer een stokbroodje (nog een overblijfsel van de Franse koloniale invloeden in Cambodja). Daarna stelde Hondaboy voor om een tempel te gaan bekijken die zo'n 30 km van Angkor lag. Nou dat leek mij een prima plan. Alleen dat heb ik geweten zeg. 30 km achterop een brommer over een asfaltweg die niet is zoals wij die in Nederland kennen, is een zware beproeving gebleken voor mijn achterwerk. Alhoewel, de tempel zelf maakte dat allemaal wel weer goed. Deze tempel, die niet echt groot is, heeft namelijk de best bewaarde reliefs van alle tempels in de omgeving. En inderdaad ze zijn erg mooi. Het was alleen jammer dat een deel van de tempel niet toegankelijk was vanwege restauratiewerkzaamheden (alhoewel restauratie op zich natuurlijk prima is).

Na de tempel te hebben bekeken ben ik ergens in de schaduw neergeploft om even op temperatuur te komen, want het was echt bloed- en bloedheet. Daar kwam iemand mij gezelschap houden. Hij, Alex, bleek ook een Nederlander te zijn en was ook 2 maanden op reis en zojuist aangekomen in Cambodja na een maand door Thailand te hebben gereisd. Na even een tijdje te hebben zitten kletsen ging ik weer op pad; ik was inmiddels ook weer een beetje op temperatuur. Maar.... ik moest nog wel 30 km terug achterop de Honda. Maar dat ging sneller dan ik dacht en voordat ik er erg in had zat ik aan de rand van een meer uit te puffen (ja, ik puf wat af en uit hierzo) bij weer een tempel. Zo heb ik in de loop van de middag nog een paar tempels bekeken en om een uur of 3 ben ik even gaan lunchen, weer vlak bij Angkor overigens. Daarna ben ik naar de plek gereden waar je de hele dag door met een hete luchtballon even kon genieten van Angkor vanuit de lucht. Ik vroeg of er nog kaartjes waren voor de ballonvaart die met zonsondergang omhoog zou gaan en dat kon nog! Ik dus een kaartje gekocht! Waar begin ik nu weer aan! Ik had nog wat tijd over en ben met Hondaboy wat door het platteland gaan rijden; dat blijft toch wel erg leuk hoor, al die mensen, de rijstvelden, de huisjes. Helemaal geweldig om dat allemaal te zien.

Tegen 5 uur was ik weer bij de ballon. Ik was wat te vroeg en ging dus maar even wat ansichtkaarten schrijven en ineens zat Scott naast mij; hij had ook een kaartje weten te regelen voor dezelfde ballonvaart. Om 17.20 uur was het dan zover en mochten wij met de ballon de lucht in. Nu hing er onder deze ballon niet zo'n rieten mandje maar het was een soort cirkel (open in het midden dus) waarin je dus een rondje kunt lopen. Nou vanaf het moment dat dat ding de lucht inging heeft Luus niet echt meer gelopen hoor. Ik had mijn rugzakje neergezet op de vloer, ik hield met 1 hand de touwen vast en met mijn andere hand nam ik foto's en ik bleef gewoon staan waar ik stond. Ik durfde echt geen voet te verzetten, ik vond het doodeng. Nu heb ik vorig jaar in een helicopter gevlogen en ik had verwacht dat een ballonvaart niet zo eng zou zijn, maar ik vond het dus doodeng. Misschien kwam dat ook wel omdat er behoorlijk wat wind stond, waardoor het 'bakkie' een klein beetje schuin hing. En dan gaat een of andere vent ook nog lollig doen door dingen te zeggen als, wat zou er gebeuren als die kabel breekt? Zou deze ballon kunnen ontploffen? Dat soort geneuzel. Nee erg prettig voor mijn gemoedsrust. Ik lijk wel gek om mezelf dit aan te doen en er nog 11 USD voor te betalen ook. Maar aan de andere kant....het was het allemaal waard want het uitzicht over de tempels was echt in 1 woord: WAANZINNIG! Ik heb gewoon maar lukraak een zootje foto's genomen en zie wel wat eruit is gekomen. Maar achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb: wanneer krijg ik nog eens de kans om in een luchtballon de tempels van Angkor wat te bewonderen? Waarschijnlijk nooit meer. En ik vind het eigenlijk best wel heel moedig van mezelf dat ik het gedaan heb, geprobeerd heb om mijn angst te overwinnen.....

Na weer beneden te zijn gekomen had ik toch wel wat last van knikkende knietjes en een versnelde hartslag, maar daarna kreeg de adrenaline de overhand. Wat was dat kicken zeg. Wauw! Hierna heb ik mij laten terugrijden naar Siem Reap en ik duik zo mijn mandje in want ik ben best wel moe en morgen gaat de wekker wederom om 5 uur (laatste keer gelukkig, dat wel.....). Tot zover deze update!