HALLO DAAR!

Vandaag had ik bedacht dat ik nog maar eens een paar dingetjes voor de vakantie moest aanschaffen en dat heb ik dan ook gedaan. Gewoon lekker even een middagje op mijn dooie akkertje shoppen bij o.a. Bever Zwerfsport. En waarmee ik ben thuisgekomen? Met een hele rugzak vol, namelijk:
- 1 dagrugzakje
- 1 afritsbroek zwart/grijs
- 1 slot voor mijn rugzak (om 'm bijv. in de trein ergens aan vast te kunnen zetten)
- 1 maglite zaklampje (heel erg mini, maar geeft super veel licht!)
- 1 extra slot om mijn rugzak op slot te kunnen doen
- 1 first aid setje
- 1 sporthanddoekje (zo'n superlicht en supersneldrogend geval)
- diverse toiletartikelen (zoals tandenborstel, deo, muggenmelk met D.E.E.T., zeep, etc.)

Gezien bovenstaand lijstje kun je je voorstellen dat de bodem van mijn portemonnee aardig in zicht komt.

Liep ik nog even voorbij de sectie reisgidsen in de winkel, zie ik ineens dat er een nieuwe Lonely Planet van Thailand is (de zoveelste druk, uitgave van augustus 2003!!!!!). Toen ik mijn LP 2,5 maand geleden kocht heb ik nog expliciet gevraagd of er niet op korte termijn een nieuwe druk zou komen. Nee, verzekerde die verkoper mij, die komt er niet op korte termijn. Ja, dus wel (de sukkel!!!!). Nouja, ik kom met mijn LP ongetwijfeld een heel end, en trouwens ik heb ook nog een Hollandse mond en die zal ik gerust wel opentrekken als ik iets wil weten of niet begrijp! Er zijn ergere dingen, nietwaar.....

Vanmorgen even mijn mail uitgelezen en daar zat een berichtje bij van mijn zusje. Zij en haar kersverse man vermaken zich prima aldaar. Zelf was ik 2 jaar geleden in Mexico en toen heb ik in Merida in een restaurantje gegeten wat La Habana heet en dat heb ik haar terloops eens verteld toen ik hoorde dat zij naar Mexico gingen. Drie maal raden waar zij van de week gegeten hebben? Juist ja, bij La Habana dus! Maar goed om te horen dat ze het naar hun zin hebben. Ik heb nog even mijn vader gebeld om hem te laten weten dat alles goed gaat met ze. Hij heeft nl. geen computer/internet (ja er zijn ook nog steeds mensen die dat niet hebben) en kan dus ook geen mail ontvangen.

Ik heb het tripje met de boot van de K.N.R.M., de Kapitein Hazewinkels, overleefd. En voor degene die hadden verwacht dat ik al kotsend over de reling zou hangen, ik moet jullie helaas teleurstellen. Gisterenmorgen vroeg uit de veren want ik moest al bijtijds in Rotterdam zijn, bij J. Nog even een paar droge kleren in een tas gedaan en om even 10 uur vertrokken, tuf, tuf, op weg naar Rotterdam, waar ik tegen 11 uur aankwam en zowaar nog een parkeerplaats voor de deur vond! Even bijkletsen met J. onder het genot van een bakkie koffie en daarna op weg naar Hoek van Holland, want daar ligt de boot. We waren er mooi op tijd en konden zelfs nog even van het zonnetje genieten voor het gebouw van de K.N.R.M. De diverse vrijwilligers kwamen één voor één binnendruppelen en we hadden nog even tijd voor een bakkie koffie, ook al was het een behoorlijk straf/sterk bakkie koffie. Toen werd het tijd om aan boord te gaan, dus regenpak en zwemvest aan en we klommen aan boord. Nu duurde het even voordat de boot vertrok en als je dan in het zonnetje staat met én een fleecevest én een regenpak én een zwemvest aan....dan is dat best wel even warm. Maar toen de boot eenmaal ging varen, was dat fleecevest geen overbodige luxe. De boot ging best hard en al heel snel voelde ik het water tegen mijn benen slaan; dit water kwam binnen via gaten die bedoeld zijn om water wat op het dek komt weer snel af te voeren, maar er komt dus ook water door naar binnen. Maar mijn regenpak hield dat water allemaal mooi tegen. Ik was nog even bang dat op het moment dat we echt op zee zouden komen mijn maag het niet zo leuk zou vinden, maar dat was gelukkig niet het geval.

Eenmaal op zee, werden er oefeningen gehouden; 3 man ging overboord (als drenkeling) en de overige bemanningsleden moesten die 'drenkelingen' dan weer redden. Nu was het mooi weer en was de zee rustig, maar ik kan me voorstellen dat als het windkracht 8 is en het is hartje winter, het geen pretje is op zee! De 'drenkelingen' werden gered en de oefening werd herhaald; drenkelingen weer het water in en ze werden weer gered. Ook J. kreeg de gelegenheid om drenkeling te zijn. Ze werd in een heel pak gehesen (wat natuurlijk vele maten te groot was) en sprong overboord, waarna ze werd 'gered'. Zelf voelde ik mij op dat moment iets minder; tijdens de 'redding' ligt de boot stil, maar deint wel op de golven en hing er boven het achterdek een misselijk makende diesellucht en dat vond mijn maag (waar dat sterk bakkie koffie zich nog bevond) niet zo heel erg fijn. Volgens mij had ik toen wel even een wit weggetrokken koppie (of was het toch groen), maar toen de boot er eenmaal weer de vaart in zette, ging het weer prima. Op de weg terug richting haven, kwamen we ook nog achter de veerboot van de Stena Line terecht. Dan moet je je wel even heel goed vasthouden, want dan krijg zo'n boot toch wel even een paar hele hoge golven te verwerken, alhoewel dat wel heel gaaf was! Na terug te zijn gevaren naar de haven, werd daar nog even het koelsysteem getest. Volgens mij heet het anders, maar het is een systeem wat gebruikt wordt om de rubber randen die om de boot heen zitten te kunnen koelen met watersproeiers in geval zij een redding zouden moeten uitvoeren bij bijv. een boot die in brand staat. Het systeem werkte en het was zo langzamerhand tijd om terug te varen naar de haven. Daar reddingsvesten, etc. allemaal weer uit en tot mijn verbazing was mijn kleding nog helemaal droog op mijn voeten na.....ik had natte sokken. Na nog even te hebben nagekaart onder het genot van een biertje, zijn J. en ik weer richting Rotterdam gereden, waar we bij haar thuis Mexicaans hebben gegeten (erg lekker, dat ga ik zeker zelf thuis ook een keer maken). Na het eten even haar foto's van Thailand bekeken (zij is daar 2 jaar geleden geweest) en begonnen met het bekijken van de foto's van haar laatste reis door Midden-Amerika, maar halverwege zaten we allebei inmiddels flink te gapen en ik ben toen naar huis gegaan (moest tenslotte nog een klein uurtje rijden). Ik was tegen half één thuis en ben snel naar mijn mandje gegaan, waar ik als een blok in slaap ben gevallen. Een dagje op zee is erg vermoeiend, dat blijkt maar weer.....

Gisterenavond kreeg ik een telefoontje van een vriendin uit Rotterdam. Ik heb haar 3 jaar geleden leren kennen op mijn reis naar Vietnam; zij was mijn kamergenootje tijdens die reis en wij hebben sindsdien nog altijd contact en eens in de zoveel tijd spreken we met elkaar af om weer even lekker bij te kletsen; en we hebben voor morgen een afspraak staan. Nu belde zij mij gisteren op met de mededeling dat we niet iets leuks in de stad zouden gaan doen, maar dat ze via, via heeft geregeld dat ze mee kon met een oefening van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij. Enige voorwaarde was dat ze mij dan ook mee mocht nemen en dat was geen probleem.

Morgen dus vroeg uit de veren om op tijd in Rotterdam te zijn voor een bakkie koffie. Daarna gaan we door naar Hoek van Holland om aan boord de gaan van de boot van de K.N.R.M. Men heeft ons verzocht om een oliepak en kaplaarzen mee te nemen ( ja, alsof ik dat standaard in mijn kledingkast heb hangen/staan!), maar een regenpak (zo'n ding wat ik vroeger altijd aantrok toen ik met de fiets naar school ging in de regen en waarna je zo lekker naar regenpak rook) is ook goed en een paar schoenen die nat mogen worden. Als we geen schoenen hebben die nat mogen worden, dan kon je ook gewoon op blote voeten. Voor de zekerheid neem ik gewoon een set droge kleding en een handdoek mee. Ik ben benieuwd; kijken of ik zeebenen heb of dat ik toch met een behoorlijk wit weggetrokken koppie over de reling hang.....

Een paar weken geleden was ik aan het surfen op het grote web en toen kwam ik bij toeval een oproep voor een reisgenoot naar Thailand tegen van een zekere J. Ik heb 'm een mailtje gestuurd en we hebben gebeld en gisterenavond hebben we afgesproken bij de La Place om even kennis te maken onder het genot van een bakkie koffie. Het was heel gezellig en qua bepaalde zaken zitten we wel op één lijn (hij hoeft ook niet 7 dagen per week tempels te bekijken en heeft ook niet de behoefte om elke avond te gaan stappen, e.d.). Ik vertrek 20 oktober en hij vertrekt een dag later naar Bangkok. We spreken binnenkort nog een keertje af en dan gaan we even globaal kijken of en welk traject we in Thailand samen kunnen bereizen en, ook niet geheel onbelangrijk, hoe vind je elkaar weer in het grote Bangkok!

Maar toen ik gisterenavond in bed lag, kreeg ik ineens een aanval van twijfel. Twijfel of het wel een goede beslissing is dat over een paar weken 2 maanden naar Thailand ga (ik kan niet meer terugkrabbelen, want ik heb al een ticket). Twijfel over of ik het allemaal wel kan; heb ik wel goed gekeken naar mijn financiële situatie, etc. Twijfel hoe het moet als ik terugkom en geen baan heb. Maar toen ik er weer even rustig over ging nadenken, kwam ik tot de conclusie dat ik de juiste beslissing heb genomen en dat het niet zo zeer twijfel is wat mij overviel, maar dat ik gewoon een beetje nerveus ben voor alles wat straks gaat komen. Gewoon een aanval van positieve spanning dus, en daar is helemaal niets mis mee.

Even een tussendoor mededeling: over 24 dagen vertrek ik naar Thailand! Jippie!!!

Ik weet niet of jullie er ook last van hebben, maar mijn log is nu al bijna een hele dag incompleet. Links, gastenboek, statistieken, etc.....het is allemaal weggevallen. Nu staat het nog wel in mijn template, het komt alleen niet op het scherm. Nu maar hopen dat blogger dit snel weer even rechtzet, want ik vind mijn logje zo wel erg saai.

Vandaag en gisteren ben ik lekker creatief met verf in de weer geweest. Voor de bruiloft hadden Ray en Dees van mij een gastenboek gekregen. Niet zomaar een standaard boekje met op elke blaadje 6 van de vakjes waar mensen hun naam op kunnen zetten. Nee, een keramieken schaal! Tijdens het feest heeft iedereen hier met potlood zijn/haar naam op gezet en gisteren en vandaag ben ik dus bezig geweest om al die namen met verf over te trekken en heb ik in het midden van de schaal een leuk tafereeltje geschilderd wat verband houdt met de huwelijksreis van het stel. Dat nam dus wat meer tijd in beslag dan gedacht; gisteren gekliederd van 2 tot 7 en vandaag van 11 tot 5. Nouja, het houdt me in ieder geval van de straat....

The newly weds zijn vanmorgen vertrokken naar het heerlijk tropisch warme Mexico en gaan daar lekker rondtrekken en aansluitend aan het strand hangen. Ik heb ze vanmorgen even uitgezwaaid op Schiphol. Ben benieuwd hoe ze het daar gaan hebben. Ik ben er zelf 2 jaar geleden geweest en ik vond het echt super daar. Ik zal het wel horen als ze over 2,5 week weer thuis komen......

Helaas komen na al de leuke dingen ook weer de gewone, normale dingen van het leven aan bod. Zo moesten er vandaag boodschapjes worden gedaan, stond de wasmachine ook al weer een paar dagen werkloos in mijn badkamer, moest ik ook hoognodig de vaatwasser weer eens een vaatje laten wassen en aangezien ik mijn boodschappen niet via internet bestel, ben ik er dus zelf op uit gegaan om even wat eet- en drinkbaars in huis te halen. De koelkast is weer een beetje gevuld en dat zal er in resulteren dat ik vanavond tagliattelli met een kaassausje ga eten....jammie!

Vrijdag 19 september 2003
Vandaag was dan de grote dag. Vandaag gaat mijn zusje trouwen. De avond ervoor had ik niet zo goed geslapen, maar dat mocht de pret niet drukkken. Rond half 8, 8 uur werd ik wakker. De echtgenoot in spe verliet na een ontbijtje het huis om zich bij zijn broer verder om- en aan te kleden. En daarna werd het tijd voor het haar en de make-up van de bruid. En natuurlijk moest er iets mis gaan. Gelukkig was het niet al te erg en goed op te lossen, maar het zorgde wel voor een kleine paniek bij de bruid. Tja, als je nl. hele dure kousen (die vanzelf blijven plakken) koopt bij een bruidszaak dan verwacht je dus ook dat ze blijven plakken. Maar, bij deze kousen was gemakshalve de plakrand weggelaten. Even paniek dus. Maar gelukkig kwam het allemaal weer goed, want om kwart over 10 was de lingeriewinkel in het dorp open en konden de juiste kousen alsnog gehaald worden. Rond 11 uur was de bruid gekapt, opgemaakt en aangekleed en Dees zag er ontzettend mooi uit. En ik, ik ben dan natuurlijk weer zo'n emotionele muts die het weer niet droog kan houden...... Inmiddels was ook de naaste familie gearriveerd. Ook was er nog een kleine vertraging (weer een beetje paniek)....want waar bleef de fotograaf. Deze had ergens een afslag gemist, maar werd uiteindelijk door haar schoonzusje binnengeloodst. Toen kon er dus gebeld worden naar Raymond dat hij zijn bruidje kon komen ophalen en toen hij Désiree kwam ophalen had ik natuurlijk weer een brok in mijn keel ..... Enfin, het stel ging op weg om foto's te maken, de rest van de familie ging nog even een bakkie koffie doen, en ik, als ceremoniemeester, vertrok richting Bergen op Zoom om het bijna getrouwde paar vast in te checken in het hotel waar zij hun huwelijksnacht zouden doorbrengen.

Daarna, hup weer door naar het Golden Tulip Hotel in Bergen op Zoom alweer alle gasten (voor overdag) zouden verzamelen voor een lunch. Daar trof ik ook de familie uit Engeland aan en het was leuk om hen na jaren weer eens te zien. Om kwart voor 2 arriveerde het bruidspaar ook daar en hebben we met zijn allen eventjes wat gegeten op het terras. Het weer was trouwens echt super. Zonnig, graadje of 23....wat wil je nog meer....... Na de lunch vertrokken de gasten naar Het Markiezenhof in Bergen op Zoom, want daar zou om 3 uur getrouwd worden. Om iets voor 3 uur arriveerde ook het bruidspaar. Zij reden in een oude oldtimer met het dak open, en dat gaf natuurlijk een hoop bekijks. En toen was het zover...om 3 uur gaven zij elkaar het jawoord en natuurlijk zat ik weer te snotteren. Behalve dat ik een emotionele muts ben en heel gelukkig was voor Ray en Dees, kwam dat ook omdat er één persoon niet bij kon zijn....mijn moeder, die helaas veel te jong is overleden. Maar gelukkig had ik voldoende zakdoekjes bij me. Er was trouwens nog een kleine verrassing voor mij, want ik werd door de ambtenaar verzocht om de akte voor te lezen. En tja, wat denk je dat er gebeurt....ik schiet natuurlijk weer vol..... Maar bij de 2e poging bracht ik het voorlezen er toch aardig vanaf.

Na de plechtigheid gingen we naar het terras van Het Markiezenhof. Daar stond nl. al heel feestelijk de bruidstaart klaar! Met een heel groot mes (gelukkig raakte niemand gewond) werd toen de bruidstaart aangesneden en werd er met champagne getoost op het bruidspaar. Hierop volgde een ontspannen uurtje, waarin tevens al een paar cadeau's aan het bruidspaar werd overhandigd, w.o. een collage van de foto's van de beide vrijgezellenfeestjes, het keramiek wat de meiden hadden gemaakt op 'haar' feestje, en van de familie uit Engeland 2 hele mooie gegraveerde zilveren fotolijsten. Na dit uurtje ging het hele gezelschap tegen half 6 aan tafel in de eetzaal. Een hele mooie zaal die er ook heel feestelijk uitzag. Het eten was bijzonder goed verzorgd en erg lekker. Na afloop was er koffie en thee en was het tijd om nog een aantal cadeau's te overhandigen. Zo kregen ze nog een fotocollage, met o.a. babyfoto's etc. (een soort levensloop in foto's) en een digitale filmcamera. Ze waren wel een beetje overdonderd door alle kado's. Na de koffie ging iedereen zich een beetje opfrissen en om half negen verhuisde het gezelschap naar het Keldergewelf in Het Markiezenhof, want daar zou het feest worden gehouden. De band was al gearriveerd en was ook lekker aan het spelen en de gasten druppelden langzaam binnen. Het was een erg gezellig feest. Het gastenboek riep nog wel eens wat vragen op bij mensen (dat is nl. geen boek, maar een keramieken schaal waar iedereen zijn naam op moest zetten). Helaas vonden mijn voeten het ietsie minder. Ondanks dat ik al 2 weken bezig was geweest om elke dagen even mijn schoenen uit te lopen, had ik het gevoel alsof ik een stel stalpoten had. Ik heb halverwege de dag nog een ander paar schoenen aangetrokken, maar dat gaf alleen tijdelijk verlichting....Maar het heeft de pret niet mogen drukken hoor! Om 12 uur werd ik door de band naar voren geroepen. Ik ben nl. op 20 september jarig en de band zette een 'Lang zal ze leven' in, wat door iedereen uit volle borst werd meegezonden. Tegen een uur of één was het feest ten einde. Het bruidspaar vertrok met de taxi naar het hotel en met een klein groepje bleven we nog achter voor een kopje koffie en een broodje! Ik weet dat het voor het bruidspaar een onvergetelijke dag is geweest, maar dat was het voor mij ook zeer zeker. Mijn zusje trouwt tenslotte niet elke dag en ikzelf kijk terug op een hele mooie, emotionele dag!

Zaterdag 20 september 2003
Tegen 2 uur kwamen we aan in het hotel met de taxi. We hadden alle cadeau's etc. voor het bruidspaar meegenomen omdat je ten eerste niet alles wil laten staan (je weet maar nooit tenslotte) en het bruidspaar dan ook niet meer naar Het Markiezenhof hoefde om alles op te halen. Alle spullen werden bij mij op de kamer gezet. En toen kon ik mijn schoenen uit doen.....wat een verademing was dat. Ik ben even snel gaan douchen en toen naar bed gegaan, maar wat ik al vreesde gebeurde ook. Ik kan altijd slecht slapen in hotelbedden en dat was nu dus ook het geval. Ik het het in ieder geval 5 uur zien worden, maar ja ik kon uitslapen. Ja, dat dacht ik....om iets over achten besloten een stel kinderen gillend en schreeuwend door de gangen te gaan rennen en ja daar werd ik dus wakker van. Nouja, ik slaap thuis wel weer uit. Even lekker douchen, aankleden en dan lekker gaan ontbijten. Daar werd ik verrast door een glas champagne en een versierde stoel. Toch leuk om zo onthaald te worden, temeer daar ik dit jaar (mede vanwege de bruiloft) helemaal niets aan mijn verjaardag doe. Na het ontbijt hebben mijn vader en ik alle spullen in mijn auto gezet, gingen we even uitchecken en hebben we nog even een bakkie koffie gedaan op het terras. Daarna zijn we naar Numansdorp gereden om de spullen af te leveren en konden we meteen even bekijken hoe de buurvrouw hun huis had versierd. Het hele huis lag onder de confetti, en er hingen overal slingers en ballonnen. Het bruidspaar zelf verkeerde volgens mij nog in een roes, maar genoten zichtbaar met volle teugen. Na even een uurtje te hebben gekletst zijn we weer huiswaarts gegaan en kon het bruidspaar gaan stofzuigen....hahahahaha.....

Halverwege de middag was ik thuis. Ik heb mijn tassen neergegooid en ben op de bank geploft en daar ben ik niet meer vanaf gekomen, behalve om naar mijn bedje te gaan.........

Zo, ik ben er klaar voor. Waarvoor? Voor de bruiloft van mijn zusje. De kado's zijn ingepakt, de kleding hangt klaar, mijn haar zit weer lekker in de verf, alleen mijn schoenen zijn (helaas) nog niet helemaal ingelopen, maar ik heb blaarpleisters mee. Morgen haal ik eerst even mijn vader op van het station en dan zet ik hem weer af bij de schoonouders van mijn zusje. Hij gaat dan met hun mee naar de bruiloft. Daarna ga ik dan door naar Numansdorp/Bergen op Zoom om even wat spullen te 'dumpen' en de laatste puntjes op de i zetten en dan blijf ik dus lekker bij zuslief crashen. Dat is namelijk handiger dat terugrijden naar Amsterdam. En vrijdag is het dan zover......Ik ben benieuwd! Spannend!

Vanmorgen weer even een rondje om de plas gelopen. Ik was al vroeg uit de veren en dan vind ik het zo lekker om in het park te lopen. Dauw ligt nog op het gras, damp hangt nog over het water en hier en daar huppelen konijntjes en hazen door het park, geen mens te bekennen; heerlijk! Even mijn hoofd leeg maken en daarna bedenken wat ik vandaag ga doen.... en dat is: de laatste paar dingen voor de bruiloft regelen. Ook nog even wat sollicitaties gemaakt. Alleen is het dan wel lullig dat om iets over zessen mijn printer er mee ophoudt omdat de inkt op is en ja, de winkels zijn dan net dicht. Nouja, morgen maar even nieuwe halen en dan maak ik het morgen wel af......

Maar nu even lekker een bakkie koffie zetten en dan nestel ik me straks heerlijk op de bank voor weer een nieuwe aflevering van Sex in the City! Kan me al helemaal verheugen op de belevenissen van de sletterige Samantha, de 'brave' Charlotte en natuurlijk schrijfster Carrie en zwangere (of is ze nu al bevallen) Miranda. Oja, als ik me op de bank genesteld heb en lekker zit te kijken en mijn telefoon gaat....dan is er een kansje dat ik even niet opneem.

Heb even weinig te melden. Ben de laatste paar dagen o.a. bezig geweest met nog wat dingetjes regelen voor de bruiloft en trouwens het is veel te lekker weer om lang achter de pc te zitten.

Het is aftellen geblazen!
- Nog 10 dagen en dan gaat mijn zusje trouwen.
- Nog 40 dagen en dan vertrek ik naar Thailand.
- Nog 99 dagen en dan kom ik weer terug uit Thailand.

Ik heb dan nu wel (tijdelijk) een uitkering, maar volgens onderstaand testje heb ik niets te klagen! En ik klaag dus ook niet! Geeft wel te denken, vind je niet?

How rich are you? >> I'm loaded. It's official. I'm the 90,640,669 richest person on earth!

Afgelopen zaterdag was het vrijgezellenfeestje van mijn zusje. Nu had ze natuurlijk al wel een vermoeden dat er iets voor haar georganiseerd zou worden, maar iedereen had goed haar mond dichtgehouden en ze had dus geen flauw idee wat wij voor haar in petto hadden. Rond een uur of één, half 2 was ik bij haar om haar op te halen. Even kletsen en ze wilde ook de was nog even ophangen. Terwijl zij boven bezig was met de was, kwamen haar schoonzusje en buurvrouw stiekem het huis is. Om kwart over 2 riep ik naar haar dat we moesten gaan. Lichtelijk paniek bij haar, want ze dacht dat we rond half 3 pas weg zouden gaan. Inmiddels hadden de andere 2 meiden zich achter de deur verschanst en toen ze de woonkamer inliep om de achterdeur af te sluiten, zag ze ineens die 2 meiden achter de deur en kreeg bijna een hartverzakking van schrik. Toen ze daar een beetje van was bijgekomen, zijn we in de auto gestapt richting Amsterdam. Onderweg zat ze natuurlijk wel te vissen naar wat we zouden gaan doen, maar ze kreeg het niet uit ons. Nee, we hadden juist een verhaal van dat we kleding van haar hadden laten inpakken, stiekem in de achterbak van de auto gezet en dat we die nacht ergens zouden gaan kamperen, wat natuurlijk helemaal niet waar was.

Aangekomen in Amsterdam de auto in een woonwijk geparkeerd, dus ze had op dat moment echt zoiets van: 'Wat gaan we hier nou toch doen?' In Amsterdam troffen we ook de 4 andere meiden en na even een kopje koffie te hebben gedronken op een terrasje, gingen wij om 4 uur keramiek beschilderen bij Color me Mine. Zij mocht de spulletjes uitzoeken die zij en wij dan zouden gaan beschilderen. Ze koos een theepot, suikerpotje en melkkannetje uit in de vorm van een piramide en 2 mokken. De piramide heeft voor haar een symbolische betekenis, omdat ze in Egypte (ja, dat land waar de piramides staan/liggen) ten huwelijk is gevraagd. Na uitleg van de medewerkers aldaar, gingen we aan de slag. Er werden diverse Egyptische symbolen uitgeprint en op het keramiek overgetrokken met carbonpapier (dat dat nog bestaat!) en daarna werd er lekker gekliederd met verf. Tussen de bedrijven door even wat drinken, koekje eten en daarna weer lekker verder schilderen. Helaas had mijn camera kuren en kon ik geen foto's nemen, maar gelukkig had één van haar vriendinnen ook nog een fototoestel mee, dus konden er toch nog foto's worden gemaakt!

Rond half 7 legden we de laatste hand aan onze creaties en maakten we ons op voor het volgende deel van het feestje. Het keramiek lieten we achter. Dat wordt in de loop van de komende week voorzien van een blanco glazuurlaag en daarna wordt het afgebakken. Ik ben benieuwd naar het resultaat! Bij vertrek uit Amsterdam bleek alleen dat de auto van P. een probleem had. Er zat iets op de achterband. Ze dachten eerst dat het zo'n stukje vilt was, wat je onder stoel- en tafelpoten plakt om een houten of plavuizen vloer niet te beschadigen. Alleen dit was ook zo'n stukje vilt, maar dan met een pin erin. Toen ze die uit de band trokken liep er dus lucht uit. Ik dacht dat wordt dus een band verwisselen. Alleen omdat in haar auto een gastank zit, lag er geen reserveband achterin. Dus toen werd maar even de ANWB gebeld. De situatie werd uitgelegd; maar de wachttijd was een uur. Tja, dat krijg je als je midden in Amsterdam staat. Maar binnen 10 minuten was er een ANWB-er bij. Die heeft alles nagelopen en geconstateerd dat de band niet verder leeg liep, dat er nog gewoon spanning opstond etc.

Uiteindelijk, dus met een kleine 3 kwartier vertraging uit Amsterdam vertrokken. Onderweg naar de volgende locatie nog een flinke bui gehad, maar bij aankomst in Maartensdijk, bij 't Braadspit was het zo goed als droog. Zuslief vroeg zich natuurlijk af wat we hier nu weer gingen doen en dacht natuurlijk dat we alleen maar gingen eten. Ja, wij wel, maar zij moest nog iets meer doen dan alleen maar eten. Meteen na binnenkomst werd haar al een schort omgebonden en terwijl wij aan tafel gingen, moest zij onze drankjes opnemen. En niet alleen opnemen, nee ze moest ze ook nog aan ons serveren. En toen ze dacht dat ze klaar was, werd ze meegenomen naar de keuken voor een cursus broodsnijden. En een lol dat wij hadden. Ondertussen hadden wij uitgezocht wat we wilde eten. Zuslief werd niets gevraagd, dat hoefde ook niet, want zij kreeg een speciaal menu! Zij kreeg nl. de El-Kip, kipkluifjes aan een spies die voor haar neus kwam te hangen! Speciaal voor het opeten van dit gerecht kreeg ze een grote slab omgebonden en moest ze een helm opzetten (ja zo'n El-kip is levensgevaarlijk!). Je moet de foto's zien om het te begrijpen! We hebben met zijn alleen ontzettend veel gelachen! En ook het dessert voor de bruid in spe zorgde weer voor de nodige hilariteit; dit was nl. een uitgeholde hand van chocolade met daarop vermeld de naam van haar bijna echtgenoot! Ze kreeg bij dit desert alleen geen bestek, nee, het was de bedoeling dat ze dit gerecht met een hamer en beitel zou opeten! En een lol dat we hadden met zijn allen!

Het was een zeer geslaagde middag en avond en we hebben het allemaal ontzettend naar onze zin gehad en nog belangrijker, zuslief heeft een onvergetelijke dag gehad!

Ik had mezelf hiervoor gisteren al gewaarschuwd en vandaag heb ik inderdaad flink spierpijn. Ik had alleen niet verwacht dat ik zoveel spierpijn zou hebben in mijn rug. Ik had juist verwacht behoorlijk wat spierpijn te hebben in mijn benen, en dus niet in mijn rug! En weet je wat het leuke is..... morgen is het nog even een graadje erger! Dat wordt dus lachen morgenochtend als ik als een half kreupele mijn bedje uit kom rollen.

Trouwens, ik ben vanmiddag gebeld door het uitzendbureau. Voor een bank in Amsterdam zoeken zij voor 3 weken (van 8 t/m 30 september) iemand die daar een manager gaat ondersteunen. Ik heb aangegeven dat mij dat wel wat lijkt, alleen dat ik 18 en 19 september vanwege de bruiloft van mijn zusje niet beschikbaar ben. Het uitzendbureau gaat even contact opnemen met de bank en dan bellen ze mij hierover terug. Ik wacht rustig af.....

Vanmorgen vlak na te zijn wakker geworden kreeg ik het ineens in mijn bol en besloot ik om weer eens een stukje te gaan hardlopen. Nu was daar begin juli de klad in gekomen en ik had dan ook 2 maanden helemaal niet meer gelopen. Ik had verwacht dat mijn conditie erg belabberd zou zijn, maar dat viel mij alles mee. Ik heb een rondje om de Gaasperplas gelopen (iets meer dan 5 km) en ik ben maar 3 keer kort gestopt. En dat is nog altijd een stuk beter dan toen ik net begon met hardlopen, want toen stond ik na elke 50 meter weer uit te puffen. Het ging dus erg lekker vanmorgen. Of ik mij morgen ook zo lekker voel is nog maar de vraag. Ik heb namelijk het vermoeden dat ik morgen wel eens flink wat spierpijn zal hebben, maar daar heb ik na een paar keer te hebben gelopen geen last meer van. Ik zal even door de zure appel (of in dit geval, verzuurde spieren) heen moeten bijten.

Oja, gisteren maar weer even een nieuw pasje gehaald voor de parkeergarage. Nu had ik wel verwacht met dat nieuwe pasje op zak, mijn oude pasje terug te vinden. Ja, mooi niet dus, dat pasje blijft vooralsnog spoorloos.

Men zegt (en ga me nu niet vragen wie men is!) dat je dingen die je overdag in je opneemt, in je slaapt verwerkt via dromen. Nu heb ik toevallig gisteren tijdens het zappen een promo gezien voor het programma totally 80's (ik geloof dat het zo heet) met daarin een stukje van de Dolly Dots (ken je ze nog?). Blijkbaar heeft dat zoveel indruk op mij gemaakt dat ik deze informatie flink moest verwerken, want ik heb vannacht gedroomd dat ik dus één van de Dolly Dots was en dat ik dus flink aan het zingen en dansen was. Nouja. Het moet toch niet gekker worden!!! Ik weet dat het slikken van Lariam (tegen malaria) bij mij het bij-effect heeft dat ik heel vreemd ga dromen, maar ik weet nu dat ik het zonder Lariam er ook prima vanaf breng.

Rond een uurtje of één vanmiddag werd ik gebeld door een webdesignbureau in Amsterdam. Ik had dit bureau via e-mail mijn cv gestuurd; dit naar aanleiding van een tip van een oud-collega van mij. Na even te hebben gekletst vroeg hij of ik vanmiddag nog tijd had voor een gesprek. Aangezien ik momenteel geen baan heb, had ik dus tijd en een afspraak gemaakt om half 3 vanmiddag. Ik was er mooi op tijd en we gingen in gesprek. Het gesprek verliep prima. Ik kreeg wel een paar vreemde vragen, zoals wat is je favoriete film en welke cd heb ik als laatste gekocht. Het schijnt dat dit soort vragen en met name de antwoorden op dit soort vragen iets zeggen over mijn persoonlijkheid. Wie kan mij vertellen wat voor persoonlijkheid ik ben als ik zeg dat ik Pirates of the Carribean (zie ook onder) een leuke film vind en ik onlangs nog naar de cd van INXS heb geluisterd?

Enfin, ook komt terloops mijn vakantie ter sprake (ik had in mijn e-mail gezet dat ik dus van 20 oktober t/m 18 december weg ben) en hij antwoordde dat het geen probleem was dat ik 4 weken weg zou zijn. Uh.....4 weken, volgens mij zijn het er 8,5. Hij had dus niet goed gelezen (!). Helaas kon hij mij dan ook niet aannemen. Wel gaat dat bedrijf nog uitbreiden en wellicht hebben ze eind dit jaar/begin volgend jaar weer mensen nodig. Jammer was wel dat ik nu voor niets naar het centrum was gereden, 4 euro (!) parkeergeld had betaald, terwijl als hij goed had gelezen hij mij dus niet eens had gevraagd om op gesprek te komen. Dat onderstreept maar weer eens hoe belangrijk het is goed te lezen!!!!

Nouja, na deze mislukte missie, ben ik dan maar even verder gereden naar Osdorp. Daar even wat gewinkeld, wat spulletjes gekocht voor de bruiloft van zuslief. En ja, zusje...ik heb nu ook schoenen!

En ja hoor, Luusje heeft het weer eens voor elkaar! Voor de 2e keer in een paar maanden tijd ben ik mijn pasje van de parkeergarage weer eens kwijt. Hij zit niet in mijn tas, niet in mijn jasje wat ik aan had afgelopen zaterdag (de laatste keer dat ik met mijn auto de garage ben ingereden), is niet in een van de boodschappentassen gevonden (want zatermorgen heb ik boodschappen gedaan), ligt niet op het dressoir, etc. Ik kan dat rottige pasje dus nergens in huis vinden. Nu is er nog een kans dat mijn pasje misschien in de auto is blijven liggen, maarja, het is lastig om bij mijn auto te komen zonder pasje, want zonder pasje kan ik de garage nl. ook niet in....duh.... Ik ga zo dus maar eens naar de buurvrouw en vragen of ik haar pasje even mag lenen om de garage in te komen om te kijken of mijn pasje misschien in de auto is blijven liggen. En dat hoop ik dan maar, want anders moet ik weer een nieuwe bestellen en zo'n geintje kost me toch elke keer weer 11,34 euro (oftewel een geeltje in guldens)...;-(

Vandaag is mijn eerste officiële werkloosheidsdag! Geen reden tot feestvreugde, maar zeker geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Ik heb nog genoeg leuke dingen in het vooruitzicht; de bruiloft van mijn zusje, een reis, etc. En tussen de bedrijven door ben ik gewoon druk met solliciteren!

Ik heb even een uurtje lopen klooien op het internet en ik heb het voor elkaar, er kunnen nu ook foto's bekeken worden via mijn log. Ik kan ze wel niet op mijn log zelf zetten, maar heb nu een link naar een fotoalbumpje op het net. Er kunnen helaas maar max. 50 foto's in, maar het is leuk. Nu heb ik wel geen digitale camera (wie weet komt die er ooit nog eens) maar wie weet is er toch een mogelijkheid om straks op vakantie te kijken of ik wat foto's van Thailand kan uploaden voor het thuisfront.