HALLO DAAR!

Ik heb het tripje met de boot van de K.N.R.M., de Kapitein Hazewinkels, overleefd. En voor degene die hadden verwacht dat ik al kotsend over de reling zou hangen, ik moet jullie helaas teleurstellen. Gisterenmorgen vroeg uit de veren want ik moest al bijtijds in Rotterdam zijn, bij J. Nog even een paar droge kleren in een tas gedaan en om even 10 uur vertrokken, tuf, tuf, op weg naar Rotterdam, waar ik tegen 11 uur aankwam en zowaar nog een parkeerplaats voor de deur vond! Even bijkletsen met J. onder het genot van een bakkie koffie en daarna op weg naar Hoek van Holland, want daar ligt de boot. We waren er mooi op tijd en konden zelfs nog even van het zonnetje genieten voor het gebouw van de K.N.R.M. De diverse vrijwilligers kwamen één voor één binnendruppelen en we hadden nog even tijd voor een bakkie koffie, ook al was het een behoorlijk straf/sterk bakkie koffie. Toen werd het tijd om aan boord te gaan, dus regenpak en zwemvest aan en we klommen aan boord. Nu duurde het even voordat de boot vertrok en als je dan in het zonnetje staat met én een fleecevest én een regenpak én een zwemvest aan....dan is dat best wel even warm. Maar toen de boot eenmaal ging varen, was dat fleecevest geen overbodige luxe. De boot ging best hard en al heel snel voelde ik het water tegen mijn benen slaan; dit water kwam binnen via gaten die bedoeld zijn om water wat op het dek komt weer snel af te voeren, maar er komt dus ook water door naar binnen. Maar mijn regenpak hield dat water allemaal mooi tegen. Ik was nog even bang dat op het moment dat we echt op zee zouden komen mijn maag het niet zo leuk zou vinden, maar dat was gelukkig niet het geval.

Eenmaal op zee, werden er oefeningen gehouden; 3 man ging overboord (als drenkeling) en de overige bemanningsleden moesten die 'drenkelingen' dan weer redden. Nu was het mooi weer en was de zee rustig, maar ik kan me voorstellen dat als het windkracht 8 is en het is hartje winter, het geen pretje is op zee! De 'drenkelingen' werden gered en de oefening werd herhaald; drenkelingen weer het water in en ze werden weer gered. Ook J. kreeg de gelegenheid om drenkeling te zijn. Ze werd in een heel pak gehesen (wat natuurlijk vele maten te groot was) en sprong overboord, waarna ze werd 'gered'. Zelf voelde ik mij op dat moment iets minder; tijdens de 'redding' ligt de boot stil, maar deint wel op de golven en hing er boven het achterdek een misselijk makende diesellucht en dat vond mijn maag (waar dat sterk bakkie koffie zich nog bevond) niet zo heel erg fijn. Volgens mij had ik toen wel even een wit weggetrokken koppie (of was het toch groen), maar toen de boot er eenmaal weer de vaart in zette, ging het weer prima. Op de weg terug richting haven, kwamen we ook nog achter de veerboot van de Stena Line terecht. Dan moet je je wel even heel goed vasthouden, want dan krijg zo'n boot toch wel even een paar hele hoge golven te verwerken, alhoewel dat wel heel gaaf was! Na terug te zijn gevaren naar de haven, werd daar nog even het koelsysteem getest. Volgens mij heet het anders, maar het is een systeem wat gebruikt wordt om de rubber randen die om de boot heen zitten te kunnen koelen met watersproeiers in geval zij een redding zouden moeten uitvoeren bij bijv. een boot die in brand staat. Het systeem werkte en het was zo langzamerhand tijd om terug te varen naar de haven. Daar reddingsvesten, etc. allemaal weer uit en tot mijn verbazing was mijn kleding nog helemaal droog op mijn voeten na.....ik had natte sokken. Na nog even te hebben nagekaart onder het genot van een biertje, zijn J. en ik weer richting Rotterdam gereden, waar we bij haar thuis Mexicaans hebben gegeten (erg lekker, dat ga ik zeker zelf thuis ook een keer maken). Na het eten even haar foto's van Thailand bekeken (zij is daar 2 jaar geleden geweest) en begonnen met het bekijken van de foto's van haar laatste reis door Midden-Amerika, maar halverwege zaten we allebei inmiddels flink te gapen en ik ben toen naar huis gegaan (moest tenslotte nog een klein uurtje rijden). Ik was tegen half één thuis en ben snel naar mijn mandje gegaan, waar ik als een blok in slaap ben gevallen. Een dagje op zee is erg vermoeiend, dat blijkt maar weer.....