maandag, december 15, 2003
Yes ik heb mijn Padi!!!!!
Nou, het heeft even geduurd (maar gelukkig was ik meer dan een week op Koh Pha-Ngan) maar ik heb zojuist mijn Padi gehaald. Eerst zou ik gisteren mijn laatste 2 open water duiken gaan maken, maar een heftige verstopte neus (het water liep er uit!!!!) zorgde voor een kink in de kabel. Maar niet getreurd, want bij de pharmacie hier verkopen ze allemaal van die geweldige pilletjes en gisterenavond kon ik al weer ademhalen door mijn neusje en dat is toch wel erg prettig, want ik heb mijn neus namelijk nodig om mijn oren te kunnen klaren!
Gisteren dus een hangdagje gehad. Helaas was het weer bewolkt, maar de temperatuur is en blijft wel lekker rond de 30 graden. Beetje gehangen en gelezen (ik ben inmiddels in boek nummer 6 bezig).
Vanmorgen wel weer vroeg uit de veren want om half 8 zou de taxi vertrekken vanaf hier naar Thong Sala. En ik heb er nu eenmaal een hekel aan om op het allerlaatste moment te moeten haasten. Nee, ik ben om 7 uur eerst even een ontbijtje gaan eten op het strand (ook zo'n rotplek om te ontbijten hahahahaha). Helaas was de taxi laat. Het was de bedoeling dat de baas van Phangan Divers ons zou oppikken, maar die belde dat hij zich had verslapen en dat het dan nog minstens een uur zou duren, dus wij maar de taxi hier geronseld. Alleen die chauffeur moest eerst nog even wakker gemaakt worden. Was ie niet blij mee. Al met al slechts een half uurtje vertraging en dat is voor Thaise begrippen eigenlijk helemaal niets en het voordeel van te laat komen is dat de boot dan al klaar ligt en we dus meteen aan boord konden gaan. En ja hoor. Pelle was er ook weer. Wat is het toch een lekker gebakje om naar te kijken. Vandaag zou ik gaan duiken in een groepje met 4 students (2 Finnen (namen niet te onthouden), 1 Engelsman (Simon) en ik) en 2 instructeurs, Pelle en Ralf. En wat bleek, Ralf is Nederlands. Kon ik mijn Nederlands weer een beetje oefenen, maar de helft van de tijd sprak ik Engels met hem!!! Het was gewoon vreemd om weer in het Nederlands te communiceren. Ik betrap mezelf erop dat ik heel vaak ook in het Engels denk en onbewust dus in het Engels ga praten. Soms weet ik ook gewoon een woord niet in het Nederlands, maar wel in het Engels!
Maar we hadden het over duiken. Bij de eerste duik kreeg ik een van die Finse jongens toegewezen als Buddy, omdat hij ook aan zijn laatste 2 open water duiken bezig was. Ralf had die andere Finse jongen als buddy en Pelle ging met Simon diverse oefeningen doen. Via een lijn zijn wij afgedaald naar 10 meter. Dieper kon niet, want de bodem zat op 10 meter. Eerst was het plan om naar Sail Rock te gaan, waar ik vorige week ook mijn discovery duik heb gedaan, maar vanwege de hele hoge golven besloot de kapitein van de boot dat het verstandiger was om vlak bij een eilandje bij Kho Pha-Ngan te gaan duiken. Enfin, via die lijn ben ik heel rustig naar 10 meter afgedaald. Sommige mensen kunnen vrij snel naar beneden, maar ik neem liever de tijd om er zeker van te zijn dat ik mijn oren goed kan klaren. En omdat ik natuurlijk die snotneus had gehad, was ik bang dat ik helemaal niet zou kunnen klaren. Maar ik ging zonder problemen naar de 10 meter. Helaas was de 'viz' (visibility) belabberd; kon slechts 1,5 a 2 meter zien en binnen de kortse keren waren mij buddy en ik, de andere 4 al kwijt. Wij hebben even kort op de bodem gewacht of ze ons wellicht nog zouden vinden, maar dat was niet het geval, dus wij zijn maar langzaam omhoog gegaan en jahoor, de rest was ook al boven. Poging 2 dan maar. Weer rustig naar beneden en dit keer kon ik ze iets langer in de gaten houden, maar de viz was af en toe zo slechts dat als je met je ogen knipperde iemand alweer helemaal uit beeld was (en dat terwijl ik er zo ontzettend op gefixeerd was om die lekkere Pelle goed in beeld te houden..hahahaha). Dus wij weer naar boven. Poging 3. Bij deze 3e poging gingen wij zonder lijn naar beneden en mijn buddy wilde te snel en trok mij zowat naar beneden en dat terwijl ik nog geen tijd had gehad om fatsoenlijk mijn oren te klaren; ja dat werkt dan dus niet. Enfin, ik kwam dus niet naar beneden (ik moest er gewoon nog een paar kilo lood bij hebben!) en wij hebben rustig aan de oppervlakte gewacht tot de rest uiteindelijk bovenkwam. Die waren elkaar onderwater trouwens ook weer kwijtgeraakt....
Toen maar even teruggezwommen naar de boot en daar tanks gewisseld en gecontroleerd zodat alles alvast klaar stond voor de volgende duik. Daarna was het tijd voor lunch. Cola met een soort nasi. Rare combi, maar na zo'n duik gaat dat er wel in. Voor de volgende duik, kreeg ik Ralf als buddy toegewezen een aangezien hij assistant instructor is, ging samen duiken met hem een stuk gemakkelijker; hij was niet zo ongeduldig als die Finse gozer. We zijn weer via de lijn naar beneden gegaan en daar moesten wij even wachten omdat Pelle en Simon een aantal oefeningen moesten doen. Dus wij braaf wachten. Maar het ene moment zagen wij hun flippers nog (knalgroen) en het andere moment waren die dus helemaal uit het zicht verdwenen. Ralf en ik besloten om eerst maar even te wachten en jahoor, na een paar minuten doken ze weer op (leuke woordspeling trouwens, en helemaal zelf bedacht hahahaha). Daarna zijn wij met zijn allen fijn een stukje gaan zwemmen. Gelukkig was de viz op sommige stukken beter en kon je koraal zien en heb ik ook nog wat visje mogen bewonderen. Ter afsluiting van mijn duik moest ik nog 1 oefening doen....de out of air oefening. Eerst zijn we naar een diepte van 5 meter gegaan om daar even 3 minuten te wachten voordat we verder omhoog gingen. Daarna moest ik het out of air signaal geven en moest mijn buddy zijn reserve regulator (octopus) aan mij geven, zodat ik ook weer kon ademen (en tussendoor natuurlijk wel belletjes blijven blazen.....). Dat ging allemaal prima en daarna zijn wij rustig naar de oppervlakte gezwommen, weer teruggegaan naar de boot en daar heb ik mezelf weer aan boord gehesen. En net nu ik eraan begin te wennen om met zo'n loodzware zuurstoftank op mijn rug op een heen en weer schommelende boot te wandelen, ga ik (bijna) naar huis. Maar....ik heb toevallig wel even mijn Padi Open Water gehaald en ik ben eigenlijk best wel een beetje trots op mezelf. Ik ga dan ook zo een borrel halen om het te vieren.
Maar eerst nog even mijn vlucht voor 18 december confirmeren. Ik vertrek dus de 18de om 2.40 uur (lokale tijd) vanuit Bangkok met China Airlines (vluchtnummer CI65) en volgens mij is de geplande aankomsttijd in Amsterdam 9.30 uur (lokale tijd). Helemaal zeker weet ik dat niet, ik heb mijn ticket nl. nog even niet bij de hand (die ligt nl. nog even veilig in de kluis!!!).
En dan is het tijd voor......een borrel!!!!!
Gisteren dus een hangdagje gehad. Helaas was het weer bewolkt, maar de temperatuur is en blijft wel lekker rond de 30 graden. Beetje gehangen en gelezen (ik ben inmiddels in boek nummer 6 bezig).
Vanmorgen wel weer vroeg uit de veren want om half 8 zou de taxi vertrekken vanaf hier naar Thong Sala. En ik heb er nu eenmaal een hekel aan om op het allerlaatste moment te moeten haasten. Nee, ik ben om 7 uur eerst even een ontbijtje gaan eten op het strand (ook zo'n rotplek om te ontbijten hahahahaha). Helaas was de taxi laat. Het was de bedoeling dat de baas van Phangan Divers ons zou oppikken, maar die belde dat hij zich had verslapen en dat het dan nog minstens een uur zou duren, dus wij maar de taxi hier geronseld. Alleen die chauffeur moest eerst nog even wakker gemaakt worden. Was ie niet blij mee. Al met al slechts een half uurtje vertraging en dat is voor Thaise begrippen eigenlijk helemaal niets en het voordeel van te laat komen is dat de boot dan al klaar ligt en we dus meteen aan boord konden gaan. En ja hoor. Pelle was er ook weer. Wat is het toch een lekker gebakje om naar te kijken. Vandaag zou ik gaan duiken in een groepje met 4 students (2 Finnen (namen niet te onthouden), 1 Engelsman (Simon) en ik) en 2 instructeurs, Pelle en Ralf. En wat bleek, Ralf is Nederlands. Kon ik mijn Nederlands weer een beetje oefenen, maar de helft van de tijd sprak ik Engels met hem!!! Het was gewoon vreemd om weer in het Nederlands te communiceren. Ik betrap mezelf erop dat ik heel vaak ook in het Engels denk en onbewust dus in het Engels ga praten. Soms weet ik ook gewoon een woord niet in het Nederlands, maar wel in het Engels!
Maar we hadden het over duiken. Bij de eerste duik kreeg ik een van die Finse jongens toegewezen als Buddy, omdat hij ook aan zijn laatste 2 open water duiken bezig was. Ralf had die andere Finse jongen als buddy en Pelle ging met Simon diverse oefeningen doen. Via een lijn zijn wij afgedaald naar 10 meter. Dieper kon niet, want de bodem zat op 10 meter. Eerst was het plan om naar Sail Rock te gaan, waar ik vorige week ook mijn discovery duik heb gedaan, maar vanwege de hele hoge golven besloot de kapitein van de boot dat het verstandiger was om vlak bij een eilandje bij Kho Pha-Ngan te gaan duiken. Enfin, via die lijn ben ik heel rustig naar 10 meter afgedaald. Sommige mensen kunnen vrij snel naar beneden, maar ik neem liever de tijd om er zeker van te zijn dat ik mijn oren goed kan klaren. En omdat ik natuurlijk die snotneus had gehad, was ik bang dat ik helemaal niet zou kunnen klaren. Maar ik ging zonder problemen naar de 10 meter. Helaas was de 'viz' (visibility) belabberd; kon slechts 1,5 a 2 meter zien en binnen de kortse keren waren mij buddy en ik, de andere 4 al kwijt. Wij hebben even kort op de bodem gewacht of ze ons wellicht nog zouden vinden, maar dat was niet het geval, dus wij zijn maar langzaam omhoog gegaan en jahoor, de rest was ook al boven. Poging 2 dan maar. Weer rustig naar beneden en dit keer kon ik ze iets langer in de gaten houden, maar de viz was af en toe zo slechts dat als je met je ogen knipperde iemand alweer helemaal uit beeld was (en dat terwijl ik er zo ontzettend op gefixeerd was om die lekkere Pelle goed in beeld te houden..hahahaha). Dus wij weer naar boven. Poging 3. Bij deze 3e poging gingen wij zonder lijn naar beneden en mijn buddy wilde te snel en trok mij zowat naar beneden en dat terwijl ik nog geen tijd had gehad om fatsoenlijk mijn oren te klaren; ja dat werkt dan dus niet. Enfin, ik kwam dus niet naar beneden (ik moest er gewoon nog een paar kilo lood bij hebben!) en wij hebben rustig aan de oppervlakte gewacht tot de rest uiteindelijk bovenkwam. Die waren elkaar onderwater trouwens ook weer kwijtgeraakt....
Toen maar even teruggezwommen naar de boot en daar tanks gewisseld en gecontroleerd zodat alles alvast klaar stond voor de volgende duik. Daarna was het tijd voor lunch. Cola met een soort nasi. Rare combi, maar na zo'n duik gaat dat er wel in. Voor de volgende duik, kreeg ik Ralf als buddy toegewezen een aangezien hij assistant instructor is, ging samen duiken met hem een stuk gemakkelijker; hij was niet zo ongeduldig als die Finse gozer. We zijn weer via de lijn naar beneden gegaan en daar moesten wij even wachten omdat Pelle en Simon een aantal oefeningen moesten doen. Dus wij braaf wachten. Maar het ene moment zagen wij hun flippers nog (knalgroen) en het andere moment waren die dus helemaal uit het zicht verdwenen. Ralf en ik besloten om eerst maar even te wachten en jahoor, na een paar minuten doken ze weer op (leuke woordspeling trouwens, en helemaal zelf bedacht hahahaha). Daarna zijn wij met zijn allen fijn een stukje gaan zwemmen. Gelukkig was de viz op sommige stukken beter en kon je koraal zien en heb ik ook nog wat visje mogen bewonderen. Ter afsluiting van mijn duik moest ik nog 1 oefening doen....de out of air oefening. Eerst zijn we naar een diepte van 5 meter gegaan om daar even 3 minuten te wachten voordat we verder omhoog gingen. Daarna moest ik het out of air signaal geven en moest mijn buddy zijn reserve regulator (octopus) aan mij geven, zodat ik ook weer kon ademen (en tussendoor natuurlijk wel belletjes blijven blazen.....). Dat ging allemaal prima en daarna zijn wij rustig naar de oppervlakte gezwommen, weer teruggegaan naar de boot en daar heb ik mezelf weer aan boord gehesen. En net nu ik eraan begin te wennen om met zo'n loodzware zuurstoftank op mijn rug op een heen en weer schommelende boot te wandelen, ga ik (bijna) naar huis. Maar....ik heb toevallig wel even mijn Padi Open Water gehaald en ik ben eigenlijk best wel een beetje trots op mezelf. Ik ga dan ook zo een borrel halen om het te vieren.
Maar eerst nog even mijn vlucht voor 18 december confirmeren. Ik vertrek dus de 18de om 2.40 uur (lokale tijd) vanuit Bangkok met China Airlines (vluchtnummer CI65) en volgens mij is de geplande aankomsttijd in Amsterdam 9.30 uur (lokale tijd). Helemaal zeker weet ik dat niet, ik heb mijn ticket nl. nog even niet bij de hand (die ligt nl. nog even veilig in de kluis!!!).
En dan is het tijd voor......een borrel!!!!!
bravenet.com