<$BlogRSDUrl$>

zaterdag, december 20, 2003

Weer thuis en in een winterslaap gevallen..... 

Woensdagavond om 10 uur 's avonds was het dan zover. Mijn reis huiswaarts begon en wel met een pick-up door een minibusje wat mij en een stel anderen naar het vliegveld zou brengen. Onderweg hadden we nog bijna een aanrijding; een geparkeerde auto schoot zomaar ineens de weg op en de chauffeur moest vol in de remmen. Gelukkig werkten de remmen prima en ook zat de bagage op het dak goed vastgesjord. Rond 11 uur werden wij gedropt bij het vliegveld en daar was het echt debiel druk. Maar bij de incheckbalie van China Airlines was het nog bijzonder rustig; er stonden slechts een handjevol mensen te wachten. Zelf kon ik daar niet zo mee zitten, want des te groter de kans dat ik een plaatsje bij de nooduitgang kon krijgen. Voor mij in de rij stond een Engels meisje en ik heb met haar staan kletsen totdat de incheckbalies opengingen. Zij had slechts 11 kilo bagage bij zich (!). Ik had daarentegen maar liefst ruim 26 kilo bij mij (maar dat kussen alleen weegt al 8 kilo!) maar dat mocht ik compenseren maar haar bagage. En wat ook heel prettig was, was dat er nog 1 plekje (!) vrij was bij de nooduitgang en dat werd dus mij plekje! En tja, als je eenmaal bent ingechecked dan begint het lange wachten. Taxfree shoppen had ik zo gedaan, van mijn laatste Baht heb ik nog een flesje CK gekocht (daar was ik nl. helemaal doorheen) en een broodje en wat te drinken en daarna ben ik maar naar de gate gelopen en heb ik een tijdje zitten lezen en een beetje zitten kletsen met wat andere passagiers. En toen was het om 2 uur eindelijk tijd om te gaan boarden. Mijn eerste blijdschap over mijn plaatsje bij de nooduitgang werd alleen iets minder toen ik zag dat mijn plaatsje was tussen 2 vrouwen. Nou is dat op zich niet zo'n probleem, maar het feit dat ze allebei een baby op schoot hadden, deed mij vrezen dat het weer net zou lawaaiig zou zijn als op de heenweg (toen zat in dezelfde rij een vrouw met 3 kleine kinderen, waarvan 2 het heel erg leuk vonden om een beetje de boel op stelten te zetten, waardoor Luusje niet echt aan haar nachtrust toekwam). Maar dat viel gelukkig alles mee. De ene vrouw had een andere plaats gevraagd en die kreeg ze ook en die andere baby pletterde meteen in slaap en dat was dus lekker rustig. Zelf ben ik ook in slaap gevallen; na het eten heb ik mijn stoel naar achteren gegooid en mijn ogen dichtgedaan en weg was ik om na zo'n 6 uurtjes weer eens wakker te worden. En ja, dan vlieg je al boven Turkije en dan duurt zo'n vlucht niet echt lang meer. Om precies half 9 's morgens zijn we geland in Amsterdam; ik ben dus weer thuis. Bij het verlaten van het vliegtuig merkte ik al meteen dat het hier achterlijk koud is. Tja, als je een graadje of 33 gewend bent en je staat ineens in een graadje of 4 dan is dat wel even behoorlijk omschakelen.

En dan maar eens kijken of de bagage ook is aangekomen. Bij de bagageband was het een drukte van jewelste. Er kwamen nl. 3 vluchten op dezelfde band binnen dus het was af en toe best wel dringen geblazen, maar na een minuutje of 20 kwamen mijn rugzak en kussen ook op de band. En aangezien ik niets had aan te geven (geen nepkleding, cd's, etc.), ging ik dus door de groene deur bij de douane. Nu had ik zo'n kledinghoes bij mij en een van die douaniers vroeg aan mij of ik kleding had laten maken. Ja dus, dat was nogal duidelijk gezien die hoes; ik ga natuurlijk niet mijn vuile afritsbroek in zo'n hoes vervoeren!!! Blijkt dus, dat als je kleding laat maken voor een bedrag van boven de 150 Euro per setje dat je daar belasting over moet betalen. Shit zeg. Had ik nou toch maar dat hele pak in mijn rugzak gepropt, dan was het niet zo overduidelijk geweest dat ik kleding had laten maken. Maar die man heeft mij uiteindelijk nog gematst en slechts over 1 pak is belasting geheven. Uiteindelijk is met die belasting erbij zo'n heel pak nog goedkoop, want inclusief belasting kan je hier in Nederland voor zo'n bedrag echt geen volledig pak op maat laten maken! Maar het zorgde wel voor een beetje oponthoud, maar eigenlijk kon ik er op dat moment niet echt mee zitten. Kom maar op met die rekening; ik betaal wel met mijn creditcard en zie de schade over een paar weken wel op mijn rekeningoverzicht.

Aan de andere kant van de douane stonden mijn zusje, haar man en mijn vader mij op te wachten. Was wel een ietsiepietsie emotioneel om ze weer even te zien en ook Jojo kwam me even gedag zeggen. Ze was er even tussenuitgeknepen op haar werk. Met zijn vijven zijn we even een bakkie koffie gaan doen en daarna zijn we naar mijn huis gegaan en is Jojo weer teruggegaan naar haar werk. Nu had ik wel mijn fleecevest aan (is winddicht tot -15 graden), maar ik vond het hier ijselijk koud en gelukkig had Jojo een extra jas meegenomen en daar was ik dan ook zeer dankbaar voor, want het is echt vreselijk koud hier! Ik wil weer terug naar Thailand, waar het lekker een graadje of 30 is! Thuiskomen was wel weer vreemd, maar ook wel weer heel erg vertrouwd. Mijn eigen spulletjes, etc. Bij mij thuis hebben we nog even wat gedronken en ik heb de inhoud van mijn rugzak door mijn huis verspreid en even wat anders aangetrokken. Daarna hebben mijn zus en zwager mij even afgezet bij de dealer waar mijn auto stond (tijdens mijn vakantie is het dak nl. overgespoten) en heb ik mijn auto'tje even opgehaald. Is namelijk wel zo handig, want dan kan ik daar mijn boodschappen in kwijt; ik heb nl. bar weinig in huis (de buuf had wel wat brood, melk en beleg gehaald, maar verders was de koelkast bijzonder leeg). Na de boodschappen te hebben gehaald, wat gerommeld in huis, een deel van de post (wat een achterlijke stapel) doorgenomen en een beetje wat mensen gebeld om te melden dat ik nu echt weer in het koude kikkerlandje ben.

Ik was best wel moe, maar als ik om 3 uur in de middag ga slapen, dan word ik natuurlijk 's avonds rond een uur of 12 weer wakker en dan ben ik de rest van de nacht weer wakker en dat is nou niet echt handig als je weer in het Nederlandse ritme moet terugkomen. Uiteindelijk ben ik rond half 11 naar bed gegaan om de volgende dag pas rond 8 uur 's avonds (!) wakker te worden. Ik heb dus de hele vrijdag liggen pitten, zo'n dikke 21 uur heb ik dus liggen slapen. Zou ik last hebben van een winterslaap? Ik werd tegen half 9 's avonds door een vriendin gebeld en ik vond al dat ze me zo vroeg belde, want het was nog donker. Maar toen bleek dus, dat het alweer donker was! Tsss...nouja, zeg. Ze had me al eerder gebeld, maar ik moet dus volledig knock-out zijn geweest, want ik heb geen telefoon gehoord. Nouja, ben ik in ieder geval lekker uitgerust. Ik heb rond 9 uur, maar even een 'ontbijtje' gemaakt en daarna een wasje gaan draaien en ik ben op de bank geploft en heb een beetje tv zitten kijken. Om half 12 ben ik naar bed gegaan en zowaar ik ben in slaap gevallen. Dat had ik alleen niet verwacht; ik had eerder verwacht dat ik dus de hele nacht wakker zou blijven. Echt lang geslapen heb ik niet. Om kwart voor 5 was ik al weer wakker...hhmmm.... in Angkor Wat was ik ook altijd rond die tijd op, alleen hier ben ik niet van plan om nu naar buiten te gaan en achterop een brommer te gaan zitten; veel te koud!!! Inmiddels zit er weer een was in de wasmachine en deze is bijna klaar. Ik ga zo maar eens douchen.....

This page is powered by Blogger. Isn't yours?