HALLO DAAR!

Zoals reeds gemeld, gisteren weer teruggekomen in Bangkok. Gisterenavond samen met Jan een hapje gegeten en na het eten even een stukje gaan lopen over de Kho San Road. Elke keer als ik daar loop heb ik het idee dat ik daar weer nieuwe winkeltjes zie, maar het zullen wel winkeltjes zijn die er al een eeuwigheid zitten, alleen ik zie ze dan natuurlijk pas voor het eerst (tja, blond geboren he!). Wat we gisterenavond wel voor het eerst zagen was een kraampje met gefrituurde insecten: sprinkhaan, wormen, kakkerlakken (ja, ze schijnen eetbaar te zijn!) en schorpioenen. We hebben een paar wormen, sprinkhanen en 1 schorpioen gekocht. Aangezien je zoiets niet alleen maar koopt voor de leukigheid heb ik zo'n worm opgegeten (aan de sprinkhaan durfde ik me daarna niet meer te wagen). Het is echt van: hup in je mond stoppen, kauwen en doorslikken. Ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat zo'n worm in principe best eetbaar is, maar om nou te zeggen dat het echt lekker is, nee. Maar als ik zou meedoen aan expeditie Robinson (oja, doet die enge Bjorn nog steeds mee of is ie inmiddels weggestemd?) en ik zou al een week zo goed als niets gegeten hebben, dan hou ik me aanbevolen voor een paar van die wormen. Jan heeft zich er niet aan gewaagd, maar hij had wel plannen met de schorpioen. Hiermee zou hij een geintje uithalen met een vriend van hem, die vandaag in Bangkok aankomt. Hij zou 'm in zijn bed leggen.....(leuk begin van je vakantie....hahahaha). Ik heb inmiddels begrepen dat de grap geslaagd is.

De afgelopen nacht heb ik als een blok geslapen. Ik had er eerst nog even een hard hoofd in of ik uberhaupt in slaap zou komen, want rond een uur op 11 bedacht iemand buiten dat het wel een leuk idee zou zijn om even keihard muziek op te zetten. Blijkbaar kwamen er al snel klachten en na 1,5 nummer was de rust weer teruggekeerd en ben ik als een blok in slaap gevallen tot 8 uur vanmorgen!!! Even snel douchen wat betekende dat ik weer even moest wennen aan een koude douche, want de afgelopen week op Koh Samed was er de luxe van een zeer goede warme douche! Maar zoals al eerder gemeld, een koude douche hier is niet te vergelijken met een koude douche in Nederland.

Vanmorgen voor het laatste samen ontbeten met Jan, want een vriend van hem komt vandaag aan in Bangkok en zij gaan dus samen verder reizen en ik ga alleen verder. Ergens in december spreken we wel af om elkaars foto's te bekijken. Na het ontbijt afscheid van elkaar genomen en ik ben op mijn kamer even een wasje gaan doen. Ik had nl. vanaf Koh Samed een paar dingetjes in mijn rugzak gepropt die net niet helemaal droog waren en dat rook niet echt lekker fris meer, dus dat heb ik even door een sopje gehaald en inmiddels hangt dat te drogen op een waslijntje wat ik dwars door mijn kamer heb gespannen. Ziet er wel geinig uit trouwens. Daarna heb ik mijn tasje gepakt, want ik wilde even mijn kleren gaan passen die ik een kleine 3 weken geleden bij Top Ten heb besteld. Ik werd aangehouden door een Tuk-Tuk en eerst vroeg hij 100 baht (en ja, dat doe ik dus niet!!!). Ik zei hem dat ik de vorige keer slechts 20 baht had betaald. Toen ging hij naar 80 baht. Toen ik wegliep was het ineens 20 baht, maar dan wilde hij wel mij even bij een juwelierszaakje droppen. Ach vooruit, ik loop daar even naar binnen, loop een rondje door de zaak, kijk wat rond, koop niets en sta binnen 3 tellen weer buiten. Eerst bracht hij mij naar Top Ten. Mijn kleding zit er prima uit (voor zover je dat kunt beoordelen als de mouwen nog niet in het jasje zitten). De rok, blouse en het jasje waren prima; de broek zat op de heupen wat te strak, maar deze wordt uitgelegd. Over een week of 2 ga ik nog wel een keertje passen. Na mijn kleding te hebben gepast, bracht 'mijn' Tuk-Tuk mij naar een juwelier. Ik was niet van plan iets te kopen, maar tegen een enkelbandje met een Sawasdee eraan van zilver kon ik geen nee zeggen. Daarna zou ik eigenlijk weer teruggaan naar Kho San Road, alleen de chauffeur zij dat ik hem helemaal niets hoefde te betalen als hij mij bij nog een winkeltje mocht droppen. Ach, why not. Ik dus naar nog een juwelier en na daar een rondje door de zaak te hebben gelopen, stond ik binnen 5 minuten weer buiten en werd ik zoals afgesproken, gratis en voor niets weer teruggebracht naar Kho San. Daarna even bij de schoonheidsspecialiste naar binnengelopen voor een legwax (want ik kan met zulke harige benen gewoon niet over straat). Daar zat een Amerikaan die daar wel vaker zit; hij is fotograaf en is een paar maanden in Azie om een fotodocumentaire te schieten. Ik heb een paar weken geleden ook al een tijdje met hem zitten kletsen en hij vertelde nu dat over 3 weken zijn deadline was en dat hij maar niet kon kiezen welke foto's hij zou gaan inleveren bij zijn editor. Brutaal als ik natuurlijk ben, vroeg ik of hij mij (als leek die amper verstand heeft van fotografie) zijn foto's wilde laten zien. Toen een tijdje foto's zitten kijken en ik moet zeggen hij heeft er bijzonder mooie foto's tussenzitten. Ik zou willen dat ik zulke foto's kon maken. Ondertussen begon mijn maag wel te knorren en heb ik hem en zijn foto's alleen gelaten en ben ik maar even een hapje gaan eten. Daarna even naar een internetcafe'tje gelopen en daar even naar mijn paps gebeld (het was op dat moment in Nederland kwart voor 10 's ochtends, dus een mooie tijd om iemand thuis te treffen). Even met mijn paps geklets en hij weet nu dus dat alles goed met mij gaat (maar dat wist ie ook al via mijn zusje). Vanavond ga ik waarschijnlijk even kijken bij de rivier. Het is vandaag nl. de laatste dag van het Loy Kratong Festival (het festival van de drijvende lichtjes). Overal in de buurt zie je Thai bloemstukjes maken van bananenbladeren, orchideeen etc. met daarin 1 of meerdere kaarsjes. Vanavond worden die kaarsjes aangestoken en in het water van de rivier gelegd. Ik ben benieuwd hoe dat er uit zal gaan zien.....

Morgen vertrek ik met de bus naar het noorden, naar Lopburi op zo'n 3 uur (eerst zien, dan geloven) vanaf Bangkok.....